Van: De Paardenkrant
Aan: Emile Hendrix (springpaardenhandelaar), Eric van der Vleuten (springruiter), Rob Ehrens (bondscoach springen)
Een zeer frisse Big Star won vorige week zondag de Grote Prijs van Aken. Het paard van Nick Skelton had op donderdagavond geen landenwedstrijd hoeven lopen, terwijl veel concurrenten deze zware proef wel in de benen hadden. Is het voor de sport niet veel eerlijker – en voor de paarden minder belastend – als paarden op één evenement niet aan zowel de landenwedstrijd als de Grote Prijs mogen deelnemen?
Van: Emile
Ik begrijp dat het een punt van discussie is op dit moment, maar het hoeft niet overbelastend te zijn voor een paard. Een paard dat alleen een inloopproef en de Grote Prijs loopt, zou fitter kunnen zijn dan een paard dat ook nog kwalificaties moet lopen. Het hangt ook van het paard af. De landenwedstrijd is op donderdag in Aken en de Grote Prijs op zondag dus er zijn twee dagen om te recupereren. Dat lijkt me voldoende.
Het kan ook een voordeel zijn om de paarden de ring al te laten zien voor de Grote Prijs, want het terrein is behoorlijk indrukwekkend. Degene die als derde, vierde, zesde en achtste eindigden in de Grote Prijs hadden hun paard ook in de landenwedstrijd gereden. Er zijn misschien paarden die te veel lopen, maar dat ligt eerder aan de ruiter dan aan een concours als Aken.
Van: Eric
Beide proeven rijden, zowel de landenwedstrijd als de Grote Prijs, vind ik voor de meeste paarden te veel. Vooral omdat er zo veel wedstrijden het hele jaar door zijn op dit niveau. Het is aan de ruiter om zijn paard zo verantwoord mogelijk in te zetten gedurende het hele seizoen. Het kan wel een heel enkele keer, zeker met een jonger paard, maar niet met regelmaat. Het is nogal wat om twee rondes landenwedstrijd en de Grote Prijs te springen voor een paard en zeker in Aken.
Dat Nick Skelton zijn paard fit heeft gehouden omdat hij wist dat hij kans maakte om de Grote Prijs te winnen en de 330.000 euro die daarbij hoort, daar geef ik hem groot gelijk in. Er zijn altijd vijf ruiters in een landenteam waarvan er één de landenwedstrijd niet rijdt, dus die ruiter is in het voordeel.
Van: Rob
Het concours in Aken is al zwaar zolang het bestaat. Alles hangt af van het management van het paard. De valkuil tegenwoordig is de kwantiteit aan concoursen. Ik ben van mening dat als je een paard gedoseerd inzet, hij één of twee keer per maand een landenwedstrijd en een Grote Prijs moet kunnen lopen in dezelfde week.
Het allerbelangrijkst is dat een ruiter zijn paard kent. Op tijd een time-out nemen is cruciaal. Gewoon thuis trainen, een bosrit maken en het paard overdag in de wei laten lopen, dragen allemaal bij aan een goed getraind paard dat zulke concoursen gedoseerd moet kunnen lopen zonder schade op te lopen. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar het management is het allerbelangrijkst. Je moet af en toe een Grote Prijs laten schieten, je moet de paarden preventief volgen op medisch gebied en niet wachten op blessures. Als een paard topfit is en je werkt toe naar een concours als Aken, zie ik niet in waarom het paard niet beide belangrijke onderdelen zou kunnen lopen.
Deze [email protected] verscheen woensdag 10 juli 2013 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Wanneer paarden niet fit zijn is het een te grote belasting zeker een finale, deze paarden kunnen beter thuis blijven. Wetenschappelijk is in Duitsland vastgesteld dat tussen de 80 en 90% van de wedstrijd-paarden verteringsproblemen hebben. Dus een aanzienlijk aantal wedstrijdpaarden hebben een probleem om te kunnen herstellen. Deze paarden nemen hun belasting van de vorige dag mee, terwijl moeder natuur juist het systeem voor snel herstellen aan het paard heeft meegegeven. Big Star was het meest fitte paard van Aken, daarom heeft hij gewonnen. De landenwedstrijd heeft geen invloed op een paard, dat herstelt na de inspanning, dus fit is. Sterker nog, het paard zou, bij een goede conditie, zonder verteringsproblemen, beter moeten worden na de inspanning.
Wanneer wij bovenstaande discussie houden, zeggen wij eigenlijk, dat wij ons conformeren aan de paarden die niet fit zijn en/of een verteringsprobleem hebben. Als wij verwonderd zijn,dat er een paard wel fit is en dat als en probleem gaan zien, dan gaat er iets fout.. Wij moet ons meer richten op de niet fitte paarden en deze groep fit te krijgen en te houden, dan presteren zij net zo goed als Big Star.
L.s, Het is uiteindelijk de combinatie ruiter/eigenaar die bepalen de hoe paarden worden ingezet. Een ruiter en eigenaar die lang van hun topper wil genieten en respect tonen voor de inzet die het paard iedere keer weer opbrengt voor zijn ruiter zullen ook denken in de toekomst. De groep die echter alleen maar dollar tekens ziet en dus op korte termijn zoveel mogelijk geld willen maken, zijn er ook de oorzaak van dat vele talentvolle paarden, want die zijn er, via de achterdeur verdwijnen.
Het lijkt wel een afspiegeling van de maatschappij, alles moet snel, snel, snel. Gelukkig zijn er ook nog mensen die wel de kostbare tijd willen nemen en hun atleet heel doelbewust naar een hoogtepunt toe werken. Het paard tegen zich zelf beschermt omdat het, als je dat zou vragen, altijd maar door gaat. Gelukkig hebben we in Nederland nog ruiters en eigenaren die veel (kost)bare tijd en geld willen steken in iets waarin ze geloven. Er is niet voor niets een spreekwoord dat zegt: “Wie het onderste uit de kan wil krijgt de deksel op zijn neus “
Wat dan te doen met de dressuurpaarden? De hartslag van een dressuurpaard (in een GP)is aanzienlijk hoger dan een springpaard in een GP. En die lopen toch ook een landenwedstrijd en een GP (kur). Bij het springen heb je de belasting van de benen bij de afzet en de landing. In de dressuur zou de belasting op het achterbeen hoger moeten zijn dan op de voorbenen. (door de verzameling) Maar die verzameling is de laatste tijd ver te zoeken bij sommige ruiters.