Van: Paardenkrant-Horses.nl
Aan: Ivo Campagne, Frank Schuttert, Emile Hendrix
‘2020 wordt een fantastisch topsportjaar met als hoogtepunt de Olympische en Paralympische Spelen in Tokio. De Spelen zijn het uitgelezen moment om dromen te realiseren, om het hoogst haalbare in paardensport te bereiken, om trots te zijn op Nederland als paardensportland en om de paardensport in de spotlights te zetten.’ Aldus de KNHS in haar jaarplan. Maar bondscoach Rob Ehrens laat een ander geluid horen; hij maakt zich ernstige zorgen over de paardenleegloop uit Nederland. Een leegloop waar het veel beter bereden België kennelijk beter mee omgaat. Doet de KNHS zelf wel voldoende om een topsportklimaat te creëren voor de springsport?
Van: Ivo
Een mooie maar lastige stelling. Ja, het wordt een belangrijk jaar voor de paardensport met de Spelen in Tokio voor de deur. Maar ieder jaar is belangrijk voor de sport en ieder jaar zijn er zorgen over het beschikbaar zijnde aantal paarden. Rob Ehrens heeft zeker zorgen. Het is al jaren een moeilijke materie als het gaat over het paardenbestand, goede jonge paarden zijn erg duur en moeilijk te vinden. En dan moet het je ook nog gegund worden om ze te kunnen kopen. De ruiters moeten die paarden naar het hoge niveau opleiden wat ze ook allen erg goed doen. En vervolgens moeten we ze dan houden voor de topsport als ze daar geschikt voor lijken.
Ja, en dan komt het probleem. Het is niet iedereen gegeven die financiële middelen te hebben om de paarden dan te houden. Gelukkig doet het Springpaarden Fonds Nederland erg haar best, maar daar gaat het ook om geld. Goede en dus dure paarden worden snel verkocht onder het motto de schoorsteen moet blijven roken. Misschien is het een idee om met de verkopers van goede paarden die nu de markt over de grenzen hebben eens om de tafel te gaan. Wie weet wat er los komt. En tot slot: de KNHS zou er goed aan doen om de discussie hierover met de ruiters, handelaren en eigenaren open en transparant te voeren. Samen kunnen wij veel betekenen voor de prachtige paardensport.
Van: Frank
Om eerlijk te zijn kijk ik liever naar mijn eigen situatie. Natuurlijk hebben Jos Lansink en ik in het verleden ook beslissingen genomen ten aanzien van de paarden die zijn verkocht, zoals onder andere met Chianti’s Champion. Aan de andere kant zijn daar wel paarden voor teruggekomen. We hebben niet stilgezeten. Met Lyonel D en Queensland E hebben we er twee hele goede paarden bijgekregen. We doen er alles aan om die paarden zolang mogelijk aan te houden. Ik heb er alle vertrouwen in. Jos is een sportman. Aankomend jaar is voor ons zeker een hoogtepunt waar we vol voor gaan.
Ik had nooit gedacht dat ik dit seizoen al naar Rotterdam mocht met Lyonel D. Om op het podium te kunnen staan, was het idealer geweest als we langer een combinatie waren. Ik verwacht dat er een hele goede combinatie staat als we een jaar verder zijn. Net zoals ik in Maastricht de Grote Prijs won met Queensland E. Ik beschik straks over twee paarden met de potentie voor een groot kampioenschap. We moeten met z’n allen positief kijken. Ik ben niet de enige. In Maastricht bestond de top vier uit Nederlanders. Ook ruiters als Marc Houtzager, Maikel van der Vleuten, Bart Bles en nu ook Jeroen Dubbeldam hebben de laatste tijd uitstekende resultaten geboekt met relatief nieuwere paarden. Het is aan de ruiters zelf om eraan te werken dat ze over paarden beschikken en deze behouden.
Van: Emile
De KNHS doet er alles aan om topsport te bedrijven, alleen heeft de KNHS niet de mogelijkheden om paarden vast te leggen. Namens de Stichting N.O.P. kan ik zeggen dat we er alles aan doen om de paarden te behouden als de eigenaren dat willen. De begeleiding en de programma’s die eromheen zitten, zijn optimaal georganiseerd. Net zoals bij voetbal is onze sport afhankelijk van een goede lichting.
Met geld kun je niet alles oplossen. Een voorbeeld hiervan is Ierland. Zij hebben heel veel geld geïnvesteerd en hebben zich ternauwernood via Barcelona geplaatst voor de Olympiade. We spelen nog steeds een rol. Ik ben niet heel negatief. Wij zijn een van de weinige Europese landen die zich via Tryon heeft geplaatst voor de Olympiade.
Je moet als land het geluk hebben dat je op het juiste moment over de juiste paarden beschikt. We zijn een aantal goede paardeneigenaren kwijtgeraakt, maar een aantal eigenaren is nog steeds bereid om paarden aan te houden, zoals onder andere de familie Campagne, de heer Korbeld en de heer Van der Leegte.
Het gaat alleen niet van vandaag op morgen. Je moet wel realistisch zijn. Bij het Springpaarden Fonds Nederland zien we ook hoe moeilijk het is om de juiste paarden te vinden. Rob Ehrens heeft gelijk dat er teveel goede paarden naar het buitenland gaan, maar voor sommige mensen is dat hun broodwinning. En dit gebeurde tien tot vijftien jaar geleden ook al.
Deze Info@ verscheen woensdag 20 november in De Paardenkrant. Nog geen abonnee? Sluit dan hier een (online) abonnement af.
Poll
Laden ...
Ik begrijp wel dat de heren hierboven positief en vaag in hun stellingen zijn. We blijven met z’n allen lekker om de pot heen draaien en zeggen eigenlijk niets nieuws. Ehrens kan geen goed team op stellen en kan het lekker uitzoeken. Het springpaardenfonds………. iemand ?? Een hoop poeha en bombarie maar verder niets. Kunnen ze bij Hendrix trouwens ook geen goeie ergens vandaan halen of is de handel belangerijker ?
Het is allang een probleem dat a kader paarden naar het buitenland verhuizen, maar deze kopers kopen een illusie. Rob Ehrens maakt zich zorgen en de KNHS niet. Dat blijkt uit wat van de bont ten opzichte van de realiteit van de bondscoach ziet. Uit zijn positie als bondscoach is dat terecht, niet wat de KNHS zegt. Toch zie ik dageraad aan de horizon, maar je moet het wel zien
Het is best een vreemde stelling : want welke springruiter is zo financieel onafhankelijk dat hij/zij dat geweldige sportpaard kan behouden? Ik denk dat iedere springruiter die een toppaard onder de kont heeft dat paard zo lang mogelijk wil houden want je hebt sportieve ambities. Maar de beloning op dat gebied is niet zo groot voor een ruiter: weinig vrije startplekken op de grote concoursen. Het dient daarom alle lof voor de ruiters in het oosten die de wedstrijden 145 hebben georganiseerd en de sponsors die daarin hebben ondersteund. Dit wordt hopelijk vervolgd met mogelijk 150 rubriek erbij. Er zijn best wel ruiters die door zouden kunnen groeien maar die gewoonweg niet het vet op de botten hebben en dus moeten aanzien dat hun toppaard verkocht moet worden. En meestal hebben ze de paarden niet in voleigendom en heb je met meerdere partijen te maken. De stelling is daarom vrij kort door de bocht want de situatie rond ruiters-eigenaren-toppaarden ligt veel gecompliceerder. De KNHS en de bondscoach zouden daar zeker een rol in kunnen spelen.
Met Hugo Simon had ik daar eens een gesprek over op het inspringterrein in Falsterbo. Die dacht er heel makkelijk over, een topruiter heeft altijd een toppaard want die maakt ze, daar is het een topruiter voor.
De hele grote meute daaronder heeft er af en toe een, dat is het verschil.
Verder hoeft Rob zich geen enkele zorg te maken want zo slecht is het niet gesteld in Nederland. Op de juiste dag kan Nederland nog steeds een team opstellen dat goud wint omdat in onze sport een gram geluk nog steeds meer waard is dan een kilo kennis.
Ja Marcel,die gram geluk daar wil ik het eens over hebben.Het gaat eigenlijk over een gram tot één kilo geluk in sommige wedstrijden.Let wel ,met een goed paard heb je allicht minder geluk nodig,dat weet ik wel.Maar het zijn bijna allemaal goede paarden. Dus de factor geluk speelt een enorme grote rol voor de uitslag, zelfs met een super goed paard en een super goede ruiter.Een voorbeeld geef ik hier niet want in de springsport valt de balk of valt hij niet. Dit is het eerlijke er aan en je hebt geen jury daarvoor nodig. Maar ik zou toch pleiten voor het geven van strafpunten bij het raken van een balk die wel blijft liggen. bvb Vallen 2 pt en raken 1 pt. En wel omdat ik het eerlijker vind dat een combinatie die geen enkele balk raakt moet winnen tegen een combinatie die één of meerdere balken raakt niettegenstaande dat ze blijven liggen.Zo wordt de factor geluk tot een minimum beperkt. Ik weet dat dit idee geen schijn van kans maakt,maar wat is de waarde van een sport waar je bvb wereldkampioen kunt worden met één kilo geluk. ? vr gr EC
Eddy, dat plan lijkt me inderdaad geen kans te hebben want dat klinkt ongeveer als het toekennen van een half doelpunt iedere keer dat paal of lat wordt geraakt bij voetbal. Dan dwaal je te ver af van de kern van de sport want die kern is dat je een hindertnis springt zonder de balk uit de lepels te mikken.
Eddy:In het verleden hebben we een blauwe maandag touch springen gehad oa op indoor wierden.
In die tijd hadden de handelaren massaal america ontdekt en die hadden dat daar gezien.
Voor een fout kreeg je gewoon 4 strafpunten en voor een”touch”dacht ik 2 als ik me goed herrinner.tevens werd er door een jury beoordeeld op stijl van paard en ruiter volgens de amerikaanse hunter rubriek stijl.
Het sloeg echter hier in nederland niet aan,maar leide wel tot de stijl rubrieken zoals we die nu kennen
Marcel en Maarten, mooi dat jullie zich de moeite deden om hier iets over te zeggen. Ik wou hier alleen de aandacht eens trekken op de factor geluk in de springsport.Eigenlijk niet meer en niet min. Nu wat de vraagstelling betreft.? Voor mij is er maar één verantwoordelijke over het paard en dit is de eigenaar. Natuurlijk kan de eigenaar taken en verantwoordelijkheden doorschuiven naar andere personen (tegen betaling) als hij dit wil . Dan wordt de vraag moeilijker te beantwoorden.Want wat zijn de afspraken tussen de ruiter en de eigenaar.?Maar algemeen gezien is het toch logisch dat een ruiter er alles aan doet om goede paarden op zijn stal te krijgen en ook te houden. Maar als de eigenaar beslist te verkopen kan de ruiter daar moeilijk verantwoordelijk voor worden gesteld.Gewoon mijn mening. vr gr ec
Juist Eddy!
De afspraken beginnen allemaal héél mooi maar het is maar zelden dat men zich aan zijn woord houdt, vergeet niet dat als het om héél veel geld gaat men snel een andere mening is toegedaan!
Wil je als ruiter aan de top mee blijven rijden dan is dat alleen mogelijk met stallen zoals stoeterij Sterrenhof, vroeger Stoeterij Jewel Court Stud, Stal Eurocommerce enz. Het heeft met logica niets te maken, het gaat erom of iemand die paarden heeft het leuk vindt om jou die paarden te laten rijden en jou daarvoor op een nette manier daarvoor wil belonen. Dan breekt het moment aan waarop de eigenaren vaak teleurgesteld raken over de presentaties omdat er toch vaker een balk valt dan niet, dan stijgt de spanning en de relatie wordt verbroken. Dan zijn er veel jonge ruiters die een paard geweldig opleiden, 2* GP’s goed presteren en dan duurt het vaak voor de eigenaar te lang om de volgende stap te maken en gaat het paard naar een “teamruiter”.
Rijden en blijven rijden op TOPNIVEAU is gecompliceerder dan men denkt dat is in NL maar voor weinigen weggelegd!
In ons land zijn het Michael van der Vleuten, Marc Houtzager en Leopold van Asten die het al héél veel jaren volhouden en niet elk jaar een top teampaard hebben ondanks de aanwezige middelen.
Op dit moment is het schaars met gemotiveerde teamruiters en teampaarden maar ook dat zal wellicht weer verbeteren.
Neem nou Jeroen Dubbeldam, de meest succesvolle ruiter ooit in Nederland wat heeft hij voor toppaarden?
Hoe komt dat?
Rodrigo Pessoa enz enz! We moeten gewoon blij zijn dat wij af en toe een Topequipe kunnen samenstellen!
Albert, ik heb je hoog zitten maar door je eigen ervaringen bekijk je het niet geheel objectief meer.
Zolang als ik me kan herinneren zijn het de handelaren die er cnstant voor hebben gezorgd dat de nederlandse teams successen hadden in de laatste pak-em-beet 40 jaar.
De Topsen, De Hendrixen, De Noorens, De Horns, De Verlooys, De Thijssens enz.. zij zijn het die constant voor Nederlandse toppaarden zorgen. Zij zijn het die ruiters kansen geven om een constante aanwas van nieuwe toppaarden te hebben.
En ja, daar hoort dan ook bij dat ze op tijd verkopen zodat ze dat lange tijd vol kunnen houden want zoals je zelf weet kost een beetje talentvol springpaard al snel enkele tonnen.
De eigenaren zijn inderdaad over het algemeen te wispelturig. Daarom zie je eigenaren veel komen en gaan, maar de handelaren die ik noemde die zorgden 40 jaar geleden voor toppaarden en doen dat vandaag de dag nog.