Van: De Paardenkrant
Aan: Louis Konickx, Ton Agterberg, Anne van Vulpen
Concours Hagestein besloot na 27 jaar te stoppen vanwege de minimale deelname, waarschijnlijk veroorzaakt doordat ruiters liever op hightechzand rijden. Missen steeds meer ruiters de vaardigheid om hun paarden in balans te houden op gras? Zijn jullie bang dat grote basisconcoursen op gras tot het verleden gaan behoren?
Van: Ton
Aan: allen
Er zijn in Nederland tegenwoordig zoveel mooie concoursen op zand. De keuze wordt voor ruiters makkelijk, op zand kunnen ze meer paarden meenemen omdat ze minder werk hebben met proppen draaien.
Een grasconcours is mooier om te zien, maar een zandbodem biedt een wedstrijdorganisatie voordelen. Het is veel bedrijfszekerder. Als je voor gras kiest neem je een groot risico ten aanzien van het weer.
Om die reden denk ik inderdaad dat de grasconcoursen ook op nationaal niveau het onderspit gaan delven en wij hebben dit met onze zandbodems zelf in de hand gewerkt.
Van: Anne
Aan: allen
Ik denk dat het weinig tot niets te maken heeft met de vaardigheid van de ruiters om hun paarden in balans en onder controle te houden. De voornaamste reden is volgens mij dat de kwaliteit van een grasbodem te afhankelijk is van het weer. Ruiters zijn verwend door super zandbodems, gras is hen snel te nat of juist te droog. Daar komt bij dat op gras rijden extra werk met zich meebrengt omdat er stiften gedraaid moeten worden. Persoonlijk vind ik dat een slap excuus, dat beetje extra werk heb ik wel over voor een mooi concours op gras. Bovendien zijn ruiters die met meerdere paarden op concours gaan vaak niet alleen op pad.
Ik ben er zeker bang voor dat grasconcoursen gaan verdwijnen. De tijd staat niet stil en ik rijd zelf ook graag op zand. Maar het zou een groot gemis zijn als grasconcoursen als Hagestein verdwijnen. De organisatie van zo’n concours haalt ieder jaar alles uit de kast voor zowel ruiters als het publiek, waardoor het uitmondt in een soort dorpsfeest. Voor ruiters is het fantastisch als er zoveel publiek op afkomt. Ik hoop dan ook dat een dergelijk concours in de toekomst op een andere locatie op zand nieuw leven in wordt geblazen.
Van: Louis
Aan: allen
Het is logisch dat ruiters die alleen maar op vlakke zandbodems rijden meer last hebben als de omstandigheden eens iets minder of anders zijn. Dat is juist het mooie aan de rijkunst. Op het NK in Mierlo hadden we in 2010 voorafgaand aan de beslissende ronde van het Nederlands kampioenschap een enorme stortbui. Na afloop zei Piet Raijmakers: “Dat is nou mooi, juist door zo’n bui ontstaat de ware kampioen!” Dat was Gerco Schröder.
Wat de basisconcoursen betreft, maak ik me inderdaad zorgen. Wat we in deze discussie niet moeten vergeten, is immers dat juist in de basis de grote concoursen als Hagestein behoorlijk veel sponsors van buiten de sport aan zich weten te binden. Voor accommodaties die elke maand een wedstrijd houden, zijn die sponsors onbereikbaar. De ruiters schieten zichzelf in eigen been door deze mooie grasconcoursen te mijden.
Poll
Laden ...
Zelf rij ik jonge paarden tot 135m,van net zadelmak tot ervaren.Mij maakt het niks uit als ik 4 paarden mee moet nemen op gras.Het enige nadeel is dat je schroeven moet draaien,we zijn verwend.Het is zeker waar dat we de mooie bodems uitzoeken.Toen ik in het zuiden woonde ,rende iedereen naar Roggel,ja super mooi voor mekaar,maar de gezelligheid kon je ver zoeken ,en het werd steeds duurder,zowel inschrijven ,als het consumeren in de kantine.In de wandelgangen hoorde je al zeggen onder mekaar ,dat de gewone wedstrijden het moeilijk krijgen. Maar nu is roggel gesloten ,en moeten we terug vallen naar het oude .Maar ook voor een vereniging ,met niet teveel sponsors die weilanden moeten huren is het niet meer op te brengen 1000 euro voor 3 hectare voor een weekend.Denk dat we blij moeten zijn dat we nog mensen hebben die het willen organiseren.Een andere uitwijk mogelijkheid in het zuiden is neeroeteren,ja super voor mekaar en toffe hindernissen,vriendelijke mensen en niet te duur,en vooral niet moeilijk in alle opzichten.Maar ik ben voorstander ook thuis buiten mijn all weather bak in het weiland wat sprongetjes te maken ,en vooral op de klei de paarden moeten grip en balans krijgen en hebben.Maar het klagen is mens eigen,eerst waren de binnenbodems niet goed ,nu begint men over de buitenbodems.Misschien een optie voor de echte basis ruiters ,dat de knhs er op toe ziet,dat voor de selectie wedstrijden men ervoor kiest dat er zowel op gras als op zand wedstrijden gekozen worden voorbeeld 3 zand en 3 graswedstrijden.Trouwens de kampioenschappen zou men ook op gras moeten laten plaatsvinden,daar het van ouds her altijd zo is geweest.Maar mijn inziens zoeken bepaalde ruiters de zand bodems op,zouden de paarden gevoelig zijn op de klei.Mijn paarden moeten overal kunnen lopen en kunnen springen.
Ik denk dat de kwaliteit van de paardenbenen door het opzoeken van alleen maar zandbodems die zo strak zijn als een biljartlaken in de loop van de jaren steeds slechter kan gaan worden. Er is mij altijd verteld dat je pezen en banden juist moet laten wennen aan verschillende bodems om zo het onderstel van je paard sterker te maken, ze mogen af en toe best wel eens een keertje op ongelijke bodems lopen. Er werd gezegd dat buitenritten in de duinen, bossen strand, etc. juist de kwaliteit van pezen en banden verbeterd….Als al die sportpaarden alleen maar vlakke egale bodems onder de benen krijgen krijgen de dierenartsen over een aantal jaar steeds meer paarden met mindere constitutie in het beenwerk te zien….
Veel ruiters en amazones durven tegenwoordig al niet eens meer het erf van de stal waar zij hun paard hebben staan onder de man te verlaten om eens een bermpje te pakken of zo!
Ik denk of een concours veel aandacht onder de ruiters vind of juist wenig heeft niet alleen te maken of de bodem zand of gras is. Natuurlijk hangt ervan veel af, maar dit ist meer gericht op de kwaliteit. Als ik een super grasbodem heb die ook nieets geeft na een stoere bui valt dit ook nog mee.
Maar het gaat ook om andere dingen bijv. de sfeer, het eten, parkeermogelijkheden, prijzengeld enz. Die dingen zijn voor vele ruiters bijna zo belangrijk als de bodem. En waar op hetzelfde tijd andere wedstrijden plaatsvinden telt zeker ook nog mee.
Verandering hoeft niet altijd verbetering te zijn.
We hoeven zeker niet terug naar vroeger, naar de net van mais ontdane stukken land met stoppels om daar een proef te rijden maar op gras rijden, droog of nat, gaf toch een bepaalde sfeer.Je moest je paard soms helpen om goed in balans te zijn, pees problemen waren er mijns insziens minder en er was veel meer publiek. Het hele dorp hielp mee en er was een feest achteraf. Dat mis ik erg bij de huidige wedstrijden, de sfeer.
Ruiters komen met veel paarden, rijden hun ritje en gaan weer. Voor de kijker niet zo veel aan.
Mede door het gemis van gezelligheid ben ik endurance gaan rijden. De sfeer en behulpzaamheid is een verademing en geen gezeur over slechte bodem, nee gewoon gaan met die banaan en met verstand rijden. Ik vind het erg jammer als er alleen nog maar op strakke bodem gereden kan worden, paarden zijn paarden,het is zonde dat ze zo kwetsbaar worden gemaakt voor blessures.
Volgens mij wil iedereen vooral graag op een goede bodem rijden en dan maakt het niet uit of het gras of zand is. Voor beide valt wat te zeggen (en ook zandbodems kunnen wel eens slecht zijn). Helaas is het inderdaad zo dat een grasbodem kwetsbaar is in verband met ons hollandse weer. Ook ik heb de afgelopen twee jaar mijn paard een paar keer weer op de trailer gezet, zonder het parcours te rijden. Heb gewoon het inschrijfgeld betaald, want de organisatie kan er niets aan doen. Ben elke keer weer blij dat er nog zoveel mensen het werk willen verzetten om een wedstrijd te organiseren.
Toch denk ik dat we mee moeten gaan met de verdergaande ontwikkelingen. Er wordt steeds meer ontdekt en wetenschappelijk bewezen en we vragen toch echt wel een inspanning van de paarden. Deze paarden zeuren niet, hebben ze nog nooit gedaan, tot hun eigen schade soms. En natuurlijk kunnen de paarden die nog niet zo hoog springen en misschien niet zo vaak op concours gaan, dit op een grasbodem doen, maar in de topsport worden de de parcoursen dusdanig technisch, dat een echt goede bodem toch wel heel belangrijk wordt.
Vergelijk het eens met het schaatsen. Vóór de binnenwedstrijdbanen werden de winnaars ook regelmatig geholpen door het weer. Nu liggen de tijden dusdanig dicht bij elkaar dat alle grote wedstrijden alleen nog maar binnen worden gereden, zodat iedereen dezelfde omstandigheden heeft.