Van: De Paardenkrant
Aan: Adelinde Cornelissen (dressuuramazone), Wim Ernes (bondscoach), Johann Hinnemann (trainer)
Om te voorkomen dat het publiek op internationale kampioenschappen in slaap valt, moet de Grand Prix-proef worden ingekort. Daar was iedereen het over eens op het Global Dressage Forum. Maar de belangrijkste vraag werd niet beantwoord: wat moet eruit?! Gaan we het ijzeren principe dat alles op beide handen moet worden getoond laten varen, of zetten we strepen door delen van de proef? Maar door welke dan?
Van: Adelinde
Ik kan me best voorstellen dat het voor sommigen niet altijd even interessant is om naar een dressuurproef te kijken, al ligt dat volgens mij niet alleen aan de lengte van de proef. Het maakt veel uit of je als leek begrijpt waar je naar kijkt. Als je mee kunt jureren en kijken of je het juist gezien hebt, dan wordt het leuk! De open scoring helpt hierbij, maar door verschillen tussen juryleden, weet je als leek soms ook niet meer hoe het er dan wel uit hoort te zien.
Verder zijn er het afgelopen jaar experimenten gedaan met het knock outsysteem, waardoor je meer spanning creëert. Deze proeven zijn korter en er wordt tegen elkaar gereden, waardoor er steeds een combinatie doorgaat en er eentje afvalt. Al beter te begrijpen voor de leek.
De vraag blijft echter, wordt de Grand Prix interessanter als deze wordt ingekort of als er meer duidelijkheid komt over wat er gevraagd wordt en op welke criteria er beoordeeld wordt? Immers, mensen kijken ook een voetbalwedstrijd van twee keer 45 minuten. Dat is geen jurysport, dus geeft meer duidelijkheid en begrijpelijkheid. Misschien moeten we kijken naar andere sporten, zoals jurysporten als kunstschaatsen en turnen. Die hebben duidelijke regels over uitgangswaardes en aftrekpunten en bij het kunstschaatsen is inderdaad een kortere Kür ingevoerd. Wie weet kunnen we bij andere sporten spieken?
Van: Wim
Het korter maken van de GP is geen oplossing voor een betere ‘vermarkting’ van onze sport. De oplossing moet in een breder perspectief gezien worden. Op dit moment zit het, als we de ‘s werelds beste paarden in de ring hebben, ook in de GP al goed vol. Zeker als het ergens om gaat (bijvoorbeeld beslissing landenwedstrijd). Je moet dus toe naar een ander wedstrijdformat, waarmee je zorgt voor spanning; afvallen of doorgaan; winst of verlies; wel of geen medaille, enzovoort. Daar komt het publiek voor en dat zie je ook in andere sporten. Laat bijvoorbeeld in een landenwedstrijd de drie topcombinaties van de vijf toplanden – op basis van rankings – direct achter elkaar in het laatste deel van de rubriek starten. Met een GP die je in tijd naar vijf minuten terugbrengt en ook ‘running teamscores’ op het scorebord, kun je anderhalf uur topsport combineren met ‘entertainment’. Maar als we toch out of de box aan het denken zijn: waarom van de GP niet een echte teamwedstrijd maken en daarna de individuele titel laten verrijden in een knock-outsysteem? Kortom, we moeten ruimer denken, dan alleen aan Grand Prix inkorten, want het doel blijft dat de paarden die ogenschijnlijk met het grootste gemak, vanzelfsprekendheid en exactheid de zwaarste oefeningen (foutloos) aankunnen, op het podium eindigen.
Van: Johann
De Grand Prix is niet voor niets zo ontstaan. Op het hoogste niveau worden de uitersten gevraagd. Tussen verzameling en schwung, tussen aanspanning en ontspanning. Zo wordt beoordeeld of het paard aan beide zijden écht gegymnastiseerd en door het hele lichaam gewerkt is. Je kunt daar niet een basiselement uithalen, dat zou direct consequenties hebben voor de fasen die aan de Grand Prix vooraf gaan. Wie de Grand Prix wil beperken tot de piaffes, passages en pirouettes omdat dat allemaal zo spectaculair is, kan beter een circus oprichten.
De Grand Prix is een aaneenschakeling van elementaire dingen. Neem het halthouden en wegdraven. Daarmee toon je de rust, ontspanning en tevredenheid van je paard, maar daarna ook zijn sensibiliteit om direct weg te draven. Je kunt niet in de Grand Prix knippen zonder ook de fundamenten van de dressuur te raken.
Dressuur wordt niet aantrekkelijker doordat er in een uur een paar combinaties méér voorbij komen. De sport wordt aantrekkelijker door goede paarden en goede rijkunst. Ik zie trouwens het probleem niet. Onze sport leeft als nooit tevoren. Afgelopen zomer zat een voetbalstadion vol te genieten van dressuur.
Deze Info@ verscheen woensdag 5 november 2014 in De Paardenkrant.
Poll
Laden ...
Ik denk niet dat de GP ingekort moet worden ,maar dat de toelatingseis van de combinaties op de schop moet.
Het is nou niet bepaald slaapverwekkend als we Adelinde Edward Diederik, Isabelle Helen Charlotte enz enz zien rijden, maar alle combinaties op WK’s, EK’s en OS die amper 65% kunnen scoren, dat wordt slaapverwekkend. De lat moet naar 68%, dan wordt het weer interessant
De lat ligt hoog tegenwoordig, dus moeten we daar in mee en niet de proef inkorten, zodat we nog steeds bergen combinaties aan ons voorbij zien komen. Kwaliteit en geen kwantiteit.
De lengte van de proef heeft er niets mee te maken. Voor de echte liefhebbers in ieder geval niet. We zien regelmatig veel mensen tijdens de proef met hun oh zo geliefde mobieltje bezig ipv te genieten…. Ik denk dat het probleem eerder in onze nieuwe mobieltjes hype ligt. FF Facebooken. Groetjes Martin
Niet korter maken, want dan wordt het rijden minder goed te beoordelen. Ooit is de Kur op Muziek toegevoegd om meer publiek te trekken en dus zou ook nu een creatieve oplossing kunnen worden bedacht. De deskundigen noemen al goede suggesties. Het weren van de mindere goden rond de 65% zou het zeker ook spannendere maken, zoals in ons A-kader ook iedereen boven de 70% rijdt. Aan een knock-out systeem heb ik persoonlijk altijd een hekel, want dan ben je erg afhankelijk van loting. Rijd je 74% (dus prima) tegen iemand die 75% scoort en mag je al naar huis! Ben erg benieuwd wat het gaat worden!
Marleen, ik vind je suggestie heel goed en van mij mag de lat nog hoger nl. op 70%.
Een 6 is voldoende en een 7 is nog steeds niet goed maar officieel staat die voor “ruim voldoende”.
En laat de groep die tussen 60 en 70% scoren maar ´s morgens om 8 uur rijden.
En wat mogelijk ook interessant is lijkt mij de volgorde van de ruiters te wijzigen.
Niet de beste op het laatst maar alles door elkaar te bepalen door middel van loting.
Proeven inkorten gaat ten koste van de dressuur maar na 1 uur rijden een pauze van een half uur lijkt mij zinvol. Iedereen kan op adem komen en het is een mooie pauze om show of entertainment toe te laten.
Johann wrote:
“Wie de Grand Prix wil beperken tot de piaffes, passages en pirouettes omdat dat allemaal zo spectaculair is, kan beter een circus oprichten.”
Ik denk dat het merendeel van de ruiters zakt bij het toelatingsexamen van het op te richten circus.
Het is voor niemand interessant om wedstrijd in wedstrijd uit 100 (grotendeels weinig bijzondere) combinaties dezelfde lijntjes te zien rijden. De 5 tot 10 besten van de wereld dezelfde proef zien rijden is nog leuk, omdat dat op zulk hoog niveau gaat dat je iedere oefening geboeid naar enorme kwaliteit zit te kijken. De echte leek vindt het dan trouwens nog langdradig.
De kür is wat mij betreft het interessantste wat de dressuur als televisie sport te bieden heeft.
Maar de landenwedstrijd zou inderdaad aangepast moeten worden en in mijn ogen ook kunnen worden. Het zou voor een leek veel interessanter zijn als zo’n team strijd ook daadwerkelijk een team strijd wordt.
Laat 4 ruiters per land deelnemen en wel tegelijkertijd in 1 ring. Laat ieder land een eigen choreografie maken met alle elementen erin en laat de toeschouwer genieten van 4 prachtige, elegante, krachtige dieren die allemaal tegelijk dezelfde oefeningen uitvoeren. 1 paard mag dan misschien weinig interessant zijn voor een leek, maar 4 paarden samen kunnen met mooie lijnen ook bij een leek de oh’s en ah’s teweeg brengen.
En tuurlijk wil geen enkele topruiter daar aan en zien ze alleen maar beren op de weg, maar dat heb je met zo’n vastgeroeste traditionele sport als dressuur. Maar als de dressuur zich niet van de Olympische agenda wil laten vegen dan zal het imago toch omhoog moeten.
In de grand prix special kun je dan alsnog de beste combinaties individueel zien. Dat zie ik ook als een must om simpelweg het kaf van het koren te scheiden. Het is nou eenmaal een basisprincipe van de dressuur dat paarden gelijkmatig volgens een systeem getraind worden naar het hoogste niveau en dan moet je dat dus ook gewoon eerlijk kunnen vergelijken.
En wellicht kunnen we kijken naar de andere sporten en hoeft het team niet direct samengesteld te zijn uit de combinaties die ook individueel gaan strijden. Die selectie kan dan wellicht weer door een knock-out systeem.
Ik ben het met Hinnemann eens. Niet inkorten. Aan de GP is (als het goed gedaan is!) een lange weg aan vooraf gegaan.
Het wordt weer tijd dat we van echt mooie dressuur kippenvel krijgen. En als dat voor de leek niet interessant genoeg is, moet hij zich óf tot een andere, meer spectaculairdere discipline of tot een andere sport wenden, óf de organisatie kan in de pauzes leuke shows geven met paarden, zoals ook dhr,. Brekelmans aanvoert.
Maar het circus waar Ernes naar toe wil zouden we niet moeten willen, alles om maar de dressuur de woonkamer in te krijgen. Nee, niet met paardensport.
Beste H. Paerels,ben het volledig met u eens.Laat de ziel van de dressuur zoals ze nu is gerust.Je kan moeilijk een gedefinieerde sporttak gaan veranderen omdat iemand het saai vindt of om 10 personen meer op de tribune te krijgen.Trouwens al die noodrem maatregelen zullen heel waarschijnlijk negatief werken.Een wedstrijd moet correct,eerlijk en goed gejureerd worden, strikt volgens het reglement van uitvoering..Dit is voor mij de allereerste taak voor de beleidsmensen van de dressuur. Zo niet lopen ze de kans dat er eerder mensen zullen afhaken dan bij komen.Show toevoegen aan een wedstrijddag kan altijd voor zover de wedstrijd niet niet in de verdrukking geraakt door de show. Roofvogels die laag over de combinaties vliegen hebben we niet nodig.Bij dressuur moeten we bij de essentie blijven en dit is goed paardrijden en er van genieten. vr gr EC
@ Desiree ‘Laat 4 ruiters per land deelnemen en wel tegelijkertijd in 1 ring. Laat ieder land een eigen choreografie maken met alle elementen erin en laat de toeschouwer genieten van 4 prachtige, elegante, krachtige dieren die allemaal tegelijk dezelfde oefeningen uitvoeren. 1 paard mag dan misschien weinig interessant zijn voor een leek, maar 4 paarden samen kunnen met mooie lijnen ook bij een leek de oh’s en ah’s teweeg brengen.’
Dus ouderwets viertal rijden … aardige suggestie (en leuk om te doen), maar wat te denken van een team bestaande uit bijv. PRE, 2 reguliere warmbloeds en een Fries? Moeilijk om daar een samenhangend geheel van te maken, de grotere bewegers zullen zich moeten aanpassen of de kleinere bewegers lopen zich de benen uit het lijf.
Is daarbij ook je suggestie om de teamwedstrijd helemaal los te koppelen van de individuele strijd? Hoe wil je dan de individuele kandidaten voor het vervolg selecteren?
Kortom, hierover valt nog een hoop te brainstormen.
Ik vind het geen goed idee! De proef is prima en goed vol te houden, ook voor de toeschouwers.. Al denk ik bij veel starts niet voor de juryleden. Maar ik vind wel dat ook de mindere landen die niet aan de 70% komen om die mee te laten rijden, want anders wordt het steeds de strijd tussen dezelfde landen en vallen de landen als de Oekraïne, Noorwegen, Japan en andere minder ontwikkelde dressuurlanden buiten de boot. Zo krijgen de landen ook geen kans om te groeien!
En om de kwakkere als eerste te laten starten en de sterkere als laatste te starten vind ik helemaal slecht! Zo komt er geen kip op de tribune tijdens het eerste deel. Het moet wel aantrekkelijk blijven, er moet alleen een maximum aan combinaties worden vastgesteld en vind tevens dat er meer entertaiment tussen de proeven door mag komen. Zoals Adelinde zegt, een juryspel waarbij jezelf mee kan jureren, vind ik een goed idee. Zo blijf je je concentreren op de wedstrijd en blijft het intressant om te zien! Maar maak het vooral iets speelser, athans dat denk ik!
Désirée Aarts, wat jij voorstelt is gewoon quadrille rijden. Daar pleit ik al jaren voor evenals voor pas de deux. En aparte rubrieken voor barocke paarden zoals friezen, andalusiers en lusitaners is ook heel mooi.En rubrieken voor dameszadel is ook schitterend. Er is genoeg te bedenken maar de bonden blinken uit in gebrek aan visie, starheid en en het lef en vermogen om iets nieuws te proberen. En daarom blijft alles bij het oude en bloeit op termijn de sport dood.De sp0nsoren wordt totaal niets geboden en haken daarom massaal af. Het conservatisme in de paardensport lijkt heilig en het evangelie.
Gelukkig is er 1 man die het begrijpt en visie heeft en dat is Jan Tops. Jan verdient ons alle lof en eer voor wat hij in de springsport teweeg brengt met zijn GCT-concept. Wat de dressuursport nodig heeft is een tweede Jan Tops die de dressursport een warm hart toedraagt.
Ik ben het geheel met u eens, heer Brekelmans. Er is zoveel te bedenken als intermezzo. Op die manier breng je ook die specialismen, die zo de moeite waard zijn, weer eens onder de aandacht van de toeschouwer.
Van de springruiters valt überhaupt veel op te steken, zij begrijpen in ieder geval beter dat je een LOS paard nodig hebt om te kunnen presteren.
De dressuurproeven zouden interessanter gemaakt kunnen worden ipv ingekort door bepaalde oefeningen toe te voegen. Minder appuyementen, maar meer oefeningen die checken of er kunstjes worden opgevoerd of rijkunst wordt neergezet.
Oefeningen als de Schaukel, het Überstreichen en veel meer stapreprises zouden de GP versterken en zouden zeker ook de hoogstgeplaatsten “op de proef” stellen.
Dat er dan combinaties door de mand gaan vallen moge duidelijk zijn, m.n. onder de Rollkur-getrainde paarden.
Geheel eens met Johann, er is jaren lang getraind om deze oefeningen te kunnen rijden en goed te kunnen uitvoeren, daar moet je naar mijn idee niets aan wijzigen.
Persoonlijk heb ik ook sporten wat ik niet heel interessant vind, dan kijk ik daar toch niet naar, van mij hoeven ze deze sporten ook niet aan te passen, andere mensen vinden het wel leuk.
en naar mijn idee, maakt Johann het juist heel duidelijk dat we er niet een circus van moeten maken, door de sport aan te gaan passen.
Vind wel jammer dat weer over de “rolkur” begonnen word. Daar gaat deze discussie niet over.
Dit thema houdt mij al jaren bezig en blijft mij bezig houden. Gisteren heb ik een analyse gemaakt over de aantrekkingkracht van sport in het algemeen en diverse takken van sport. Mijn conclusie is dat sport emotie is. In vele sporten wordt zichtbaar geldeen en geknokt. Wielrenners zien verschrikkelijk af in weer en wind en barre ritten en omstandigheden. Voetballers gaan tot het naadje en over de rand. Tennissers staan soms uren op de baan en het blijft spannend om te zien wie een punt scoort. In de springsport weigeren paarden en vallen er ongewild balken af. Ook de tijd speelt daar een grote rol.
De dressuursport is helaas statisch en kent geen enkele emotie. Het is elitair en afstandelijk en spannend is het ook niet want je weet vooraf voor 99% wie er gaat winnen. Je ziet strakke gezichten en gespannen combinaties. En het wuiven bij het verlaten van de ring is bijna komisch zo niet irritant.Van het inrijden krijg je al helemaal niets mee en ook niet van de teleurstellingen achter de schermen na afloop van de rit. Kortom het is emotieloos. Wellicht is zonder de dressuur geweld aan te dien hier toch een wereld te winnen. Mijn suggestie is dan ook: voorzie de ruiters en amazones van een microfoontje zodat we de communicatie tussen ruiter en paard ervaren, het ademen van beiden, de opwindingen meekrijgen etc. etc. Hun eerste reactie na de rit en de communicatie met grooms, trainers en begleiders. Het geheel zal veel menselijker worden en de band vergroten tussen de combinaties en de toeschouwers.Het is nu een te afstandelijk in zichzelf gekeerd wereldje. Er is een wereld te winnen door simpel sympathieker op te treden en het elitaire gedrag uit te bannen. En dat geldt eveneens voor de bonden, sportbobo´s en juryleden.
Beste mr /mvr Brekelmans ,Goed geschreven met veel waarheden in.Het item is nogal complex en iedereen heeft zeker een aantal waarheden.Ook ikzelf heb hier mijn mening gegeven.En in de discussie worden vele punten aangehaald wat de zaak niet gemakkelijker maakt.Eigenlijk zou ik voor het idee van Karel de Lange pleiten maar dan een beetje anders geformuleerd.Als een groep mensen de dressuur zoals ze nu gereglementeerd is,ingrijpend wil veranderen,zodat wij niet meer van klassieke dressuur kunnen spreken en waarbij de kwaliteit van het jureren verslecht,dan is het beter dat die groep mensen een andere discipline opricht en organiseert.De liefhebbers van klassieke dressuur blijven dan hun discipline behouden en anderen die willen meegaan met de nieuw opgerichte discipline kunnen dit gerust doen.Of zelfs beiden beoefenen.Vraag aan om het even wie van de Spaanse rijschool om maar iets te veranderen aan hun klassieke dressuur,het antwoord zal steeds “neen” zijn.Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier niet over het toevoegen van showelementen tussen de dressuurproeven in. vr gr EC
Ik ben pas op latere leeftijd in de paardensport terecht gekomen.
En keek op mijn eerste wedstrijd als toeschouwer naar de Z1 en zag 15 combinaties hetzelfde doen. En voor mij waren ze allemaal even goed of slecht.
En denk dat onder het hedendaagse publiek te veel sponsors zitten, die ook zo naar een wedstrijd kijken. De mensen hebben geld, vinden het leuk om in de belangstelling te staan maar hebben geen idee waar ze naar kijken.
Een ander bijkomend probleem bij dressuur is dat er weinig tot geen verrassende uitslagen zijn. Aan de hand van een startlijst is vaak de top 5 op voorhand te voorspellen en ook de volgorde van die top 5.
Neemt niet weg dat ik nu echt kan genieten van een mooie dressuurproef. Maar spanning mbt de uitlag???? Nee, dat ontbreekt helaas.
Ik denk dat het inkorten van de proef de spanning niet gaat vergroten. Misschien ligt de oplossing bij kennisvergroting van het publiek.
En op de een of andere manier de kans op verrassingen vergroten. Zodat de uitslag minder voorspelbaar wordt.