Een man die een drachtig paard verkocht, eiste het veulen na geboorte terug van de nieuwe eigenaar. Hij had alleen het paard verkocht, zo stelde hij, en niet het veulen. De rechter in Zwolle, die deze week uitspraak deed in het kortgeding over het veulen ging daar niet in mee.
De verkoper verkocht de merrie in december vorig jaar voor 5.750 euro. In mei werd het veulen geboren, maar op meerdere sommaties van de verkoper om het veulen terug te geven, werd niet gereageerd.
Niet het veulen
Volgens de verkoper was afgesproken dat de koper wel de merrie kocht, maar niet het veulen, zo staat te lezen in het vonnis. Het veulen zou volgens hem bij de merrie blijven tot het moment van spenen en daar naar de verkoper gaan. De koper ontkent dat.
Veulen blijft bij koper
De rechter oordeelde dat niet kan worden bewezen dat er afspraken zijn gemaakt over het veulen. Over wie het veulen zou krijgen, is geen bewezen contact geweest. Het veulen blijft dus bij de koper “Door de overdracht is ook het eigendom van het veulen overgegaan op gedaagde”, is in het vonnis te lezen. Ook moet de verkoper de proceskosten betalen. Die zijn te overzien, de koper had geen advocaat in de arm genomen.
Lees het volledige vonnis hier
Bron: RTL Nieuws / Rechtspraak.nl
Fijn om te vernemen dat rechters steeds meer kennis van zaken krijgen van de specifieke verkoopmethodes van paardeneigenaren. Als je een dekhengst verkoopt, hoort daar, zoals nu de jurisprudence over is, ook de resterende rietjes met sperma van de hengst bij en als je een drachtige merrie verkoopt hoort daar dus ook het veulen in dracht bij. Tenzij er duidelijke en goed omschreven afspraken over zijn gemaakt. Net zoals in de gewone zakenwereld. Ik juich dit persoonlijk van harte toe. Als we dan ook nog een oplossing vinden voor het openbaar maken van de (soms zogenaamd bestaande) commissies die er onderling wel of niet zouden bestaan, dan weet straks iedereen in de paardenwereld waar hij of zij aan toe is. Transparantie.