Ga naar hoofdinhoud

Wilhelmus voor Duitse menner vat WK samen

Marie de RondeSinds afgelopen weekend hebben we wederom Golden Boys in Nederland. Het nationale tweespanteam onder aanvoering van bondscoach Harry de Ruyter prolongeerde goud en WK-debutant Tom Engbers deed er een schepje bovenop door ook het individuele brons binnen te slepen. Met de 23-jarige Carola Diener uit Duitsland als nieuwe wereldkampioene naast de één jaar oudere Engbers werden oude rotten in het vak terugverwezen naar het tweede plan.

De jeugd – die in de mensport pas op zestienjarige leeftijd WK-startgerechtigd is – heeft prachtige sport laten zien met uiteindelijk super winnaars. De oranjemenners hebben wederom laten zien dat ze er staan en dat we op alle fronten in deze hippische tak meer dan meetellen. Hopelijk is dat komend weekend ook het geval tijdens het EK vierspannen in Breda.

Keerzijde
Maar het WK in Conty had ook een flinke donkere keerzijde. Ik draai al ruim 25 jaar mee in de mensport en heb in die jaren nagenoeg alle WK’s meegemaakt: als groom, veertien jaar als chef d’équipe, organisator van het WK Vierspannen in Beesd in 2008, journalist, fotograaf, een enkele keer als toeschouwer en dit maal als begeleiding van het Amerikaanse team. Nog nooit heb ik echter zo’n slecht WK meegemaakt.

Vanaf aankomst – eigenlijk ook al in het voortraject waar de informatieverstrekking te wensen overliet en telefoons niet werden opgenomen – bleek meteen al dat het een wedstrijd met uitdagingen zou worden. De stallen waren op maandagochtend nog niet opgebouwd en toen deze eindelijk rond het middaguur waren opgebouwd op een mottig stoppelveld, bleek tien procent (!) kapot te zijn.

Later in de week zou ook blijken dat ze niet tegen regen konden, want bij een simpele regenbui – die we overigens veel hebben gehad – stortte regelmatig een staldak in! Maar het bleef daar niet bij: het stro was van dramatische kwaliteit en stonk, de kleine pakjes zaagsel waren wel goed maar met vijftien euro stevig geprijsd, het stallingsterrein lag dus op een glooiend stoppelveld (de eerste dagen zonder stalmeester of enige bewaking) en werd na de eerste regen een spekgladde moddermassa met meanderende riviertjes door de boxen heen.

Ploegwedstrijd
Maar er was veel meer mis: de eerste vier dagen nagenoeg geen elektriciteit op het deelnemersveld, een glooiend, niet geprepareerd dressuurveld dat op vrijdag in de hoeken en op de AC-lijn nauwelijks meer te rijden was, het E-traject van de marathon en de hindernissen die niet bestand waren tegen regen en dus voor het merendeel van de deelnemers een ploegwedstrijd werd – in beide onderdelen betekende vroeg starten een voordeel, al was te vroeg starten in de dressuur ook niet fijn, omdat de juryleden nog niet geheel op gang waren met het geven van hoge punten.

De omstandigheden waren dus niet voor alle deelnemers hetzelfde. Geen zichtbare elektronische waarneming in de marathon, geen resultatenverstrekking, elektronische waarneming die in de afsluitende vaardigheid meer dan tien maal haperde, een onervaren wedstrijdsecretariaat, een nagenoeg uitsluitend Frans sprekende organisatie, het enige fatsoenlijke trainingsveld op ruim anderhalve kilometer afstand midden in het dorp, geen internet en marathonhindernissen waaraan weinig was gedaan om deze een WK-uitstraling te geven.

Negen jaar geleden werd het WK enkelspannen ook in Conty gehouden, door dezelfde organisatie. Wellicht zijn mijn slechte herinneringen wat vervaagd of ben ik in de loop der tijd kritischer geworden. Toen was de spreekwoordelijke Franse slag van toepassing, maar niet zo’n terugslag hebbend op de deelnemers. Het weer zat nu ook niet mee en daar kan een organisatie natuurlijk niets aan doen, maar wel aan de gevolgen. Een veegmachientje over de gemodderde asfaltwegen en gratis stro hadden al wonderen gedaan. Menners zijn een heleboel gewend, zeuren niet meteen, maar nu hadden we recht van klagen.

Drie jaar geleden hielden we het WK Vierspannen in Beesd. De eisen vanuit de FEI met betrekking tot grond, logistiek en organisatie waren hoog en terecht: het is een WK. Conty voldeed aan heel veel opzichten niet en was op veel punten minder dan een gemiddelde basiswedstrijd. Het is tegenwoordig ook niet simpel om een evenement te organiseren. De afgelopen dagen gooide JIM Maastricht voor dit jaar de handdoek in de ring. We moeten blij zijn met wedstrijden, maar je mag ook wel wàt verwachten.

Conty voldeed in de verste verte niet aan die verwachtingen. De getoonde topsport en het zonnetje op zondag maakten ontzettend veel goed, bijna alles. Niet alles, want toen tijdens de chaotische kampioenenhuldiging het Wilhelmus klonk over de dalen van de Selle en de Somme, terwijl de jonge stralende Duitse Carola Diener op het hoogste treetje stond, vatte dat de hele week samen: fantastische winnaars maar zelfs het juiste volkslied zat er niet in!

Marie de Ronde-Oudemans, assistent-chef d’équipe Amerika
Deze opinie verscheen vrijdag 2 september in De Paardenkrant