Ga naar hoofdinhoud

Er is hoop

Opinie
springen
Vaak lijkt Facebook een vat vol ruziënde mensen, maar heel af en toe is iedereen het wonderwel eens. Bijvoorbeeld over de post die omroeper Martin van den Brink schreef na de KNHS Indoorkampioenschappen.

Maar liefst 1700 likes en ruim 400 instemmende reacties kreeg hij. In de reacties werd hem zelfs een baan bij de Paardenkrant aangeboden. (Goed plan Dinette!) Maar aangezien ik nog niks gehoord heb over een nieuwe collega ga ik er – met goedkeuring – even vandoor met Martins verhaal.

Er komen weigeringen van

Voor de paar mensen die ‘m gemist hebben: Martin verbaasde zich over de vermutsing van de paardensport. Een paard dat aan twee touwen van de ene naar de andere bak geleid wordt. De ring vol begeleiders tijdens de prijsuitreiking. Deelnemers die vragen of de omroeper – Martin dus – hen niet aan of af wil kondigen want daar kan hun pony/paard toch echt niet tegen… En zelfs bij het springen kan lopen op de tribune niet meer, want daar komen weigeringen van.

Goed voor de balans

Zelfs bij het springen, ja. Want laten we eerlijk zijn: het dressuurgemiep is het ergst. Maar vrees niet, er is hoop! Behalve Martin en zijn 1700 medestanders vindt ook de KNHS dat er wat moet veranderen. Dus is springen een verplicht onderdeel van de eerste twee cursussen van de vernieuwde instructeursopleidingen. Iedereen, ja echt ie-de-reen die in de toekomst les wil geven met een diploma op zak, heeft minimaal een paar parcoursjes gesprongen op laten we zeggen B-niveau. Dat komt de balans en de rijvaardigheid van de ruiter en het welzijn van het paard ten goede, vindt onder andere opleidingshervormer Marion Schreuder.

Ingeburgerd

Ik juich het van harte toe. Maar ik ben ook heel benieuwd hoeveel dressuurruiters zich gaan aanmelden. De specialisatie begint dan wel veel te vroeg, maar is inmiddels behoorlijk ingeburgerd in ons landje. Niet voor niets is de splitsing allround en dressuur in de ORUN-cursussen zo’n twintig jaar geleden al gemaakt omdat er een groep was die dat springen toch echt niet zag zitten.

Toch al in de rij

Inmiddels zijn er ponyruiters die zich vanaf hun tiende al gespecialiseerd lijken te hebben – of gewoon nog nooit een hindernis van dichtbij hebben gezien. Kun je van zo’n meisje (en die ene jongen) wel verwachten dat ze gaat springen als ze als negentienjarige de instructeurscursus gaat volgen? Als ze lekker bezig is op Subtopniveau en de lesklanten toch al in de rij staan, lijkt dat diploma misschien helemaal niet meer zo nodig. Of alleen nog om verzekerd te zijn. Dan schiet de KNHS haar doel – goed en uniform opgeleide instructeurs klaarstomen voor de praktijk – uiteindelijk toch voorbij.
Laten we hopen dat ik een doemdenker ben!

Esther Berendsen, redacteur 

[email protected]

3 reacties op “Er is hoop

  • heleen

    Springen hoort echt bij een normale opleiding. Maar of dat perse op 1.00m moet zijn om effect te hebben?
    Waarom zou je de lat niet letterlijk wat lager kunnen leggen?
    Als je datzelfde parcours op 55-60-70 cm hebt hou je de voordelen van springen en de behendigheid van de ruiter maar werp je een minder hoge drempel en blijf je uitnodigend.
    En ja; dat doe je alleen voor de ruiter en niet voor het paard. Maar wat geeft dat?
    Iedere ruiter/ instructeur die je weer uit dat paardenrijden-is-alleen-rondjes-rijden-door-een-vlakke-rijbaan-stramien kunt pulken is er 1!

  • Esther Berendsen

    @Heleen: Klopt, en het wordt ook niet perse B-niveau heb ik begrepen. Het was om aan te geven dat er een eenvoudig parcours gesprongen wordt, maar dat kan inderdaad ook nog lager.

  • Peter

    Jawel en eventueel aan een touw met begeleider, hoe serieus nemen we dit

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.