De man die mij de liefde voor paarden bijbracht nam mij ook mee naar één van de eerste edities van de Military Boekelo. Hier – vond ik – kwam de band tussen mens en paard wel het allermooist tot stand. De hele dag met je paard bezig zijn, alles met hem doen, het kon niet mooier. Maar opnieuw wees mijn leermeester me op de dodelijke gevaren die gepaard gaan met datgene wat paardenmensen nu juist het mooiste van het leven vinden.
Ongeluk
Ik moet daar aan denken nu kort na elkaar twee bekenden van mij een zwaar ongeluk met hun favoriete paard kregen. Kleine dommigheidjes gingen eraan vooraf, maar de gevolgen waren enorm. Hadden dodelijk kunnen zijn, maar brengen nu wel levenslange fysieke beperkingen met zich mee.
Levend overheen
Mijn leermeester van destijds doemde ook weer in mijn herinnering op nu enkele vooraanstaande ruiters toch maar voor de eer van deelname in Badminton afzien. Ik liep die cross in het park van de Duke of Beaufort een paar keer en begreep niet hoe mensen en paarden daar levend overheen konden komen.
‘Voor hun eigen veiligheid’
Ik interviewde de beroemde kolonel Frank Weldon, de man die Badminton van 1965 tot 1988 bouwde. Toen ik hem vroeg waarom hij met zijn kolossale obstakels het noodlot van de deelnemers tartte, antwoordde hij: ‘Voor hun eigen veiligheid, dan letten ze tenminste goed op’. Ik vond die paradox fascinerend, evenals de heldenstatus om ooit Badminton uitgereden te hebben.
Worstelen
Later zag ik tragische ritten, van Engelse meisjes die groot waren geworden met die heldensaga en koste wat het kost in het park van Badminton House aan de finish wilden komen. The Quarry, Vicarage Vee, ze worstelden zich erover. Of niet. En dan lag daar weer een paard in een sloot.
Ontmaskering
Dat was voor mij de ontmaskering van wat ik ooit het allermooiste had gevonden. Gelukkig heeft de sport zich geweldig aan de nieuwe opvattingen over paardenwelzijn aangepast. De Britse traditie, die ook aan zoiets als de Grand National een heldenstatus geeft, houdt het lang vol. Maar moet uiteindelijk aan internationale maatstaven van fairness en risicomanagement voldoen.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
weet niet goed waar dit verhaal over gaat,elke sport is gevaarlijk.Kan die man niet zijn gestorven aan een natuurlijke dood.
Heeft dit verhaal een meerwaarde voor de sport ,nee.
De paarden worden steeds beter en de meeste mensen met geld kunnen ook steeds beter paardrijden en daarom is de norm 1.60m voor springen een goede zaak. En dus zul je voor de cross ook normen moeten creëren.