Ga naar hoofdinhoud

Eén kind van de rekening

Woklahoma en Albert ZoerFoto De Paardenkrant
Stijlvoller had Haya haar vertrek uit het hippische wereldbestuur niet kunnen ensceneren. Eerst aankondigen dat ze zich niet voor de derde keer door een overweldigende meerderheid van ontwikkelingslanden zal laten herverkiezen, en dan zo’n knaller van een nieuw Nations Cup-format neerzetten. De klassieke springlanden, die al een eeuw lang onderlinge wedstrijden organiseren in Rotterdam, Hickstead, La Baule, St Gallen, Rome en Aken, hadden over het vertrek van de woestijnprinses nog geen zucht van verlichting geslaakt of ze moesten in Barcelona ruiterlijk erkennen dat Haya een doorslaand succes had geboekt.


De voormalige critici van de nieuwe landenwedstrijdformule rolden afgelopen weekeinde over elkaar heen om lucht te geven aan hun enthousiasme. De springsport maakte in Barcelona inderdaad een enorme sprong voorwaarts. Met dank aan Haya’s Saudische relaties, die in Barcelona 2,5 miljoen euro achterlieten, maar het succes bevond zich toch vooral op sportief vlak. Springsport werd op de Club Real de Polo plotseling weer teamsport. Het succes van één ruiter die in één klap een ton verdient kwam toch wel echt in de schaduw te staan van de glorie die complete naties konden vergaren.
Niet alleen de rijkunst stond centraal, ook de strategie om in gezamenlijkheid, als team, op het podium te komen.

Gesteund door nieuwe reglementen konden chefs d’équipe een nieuwe combinatie inzetten. In alle teamsporten doodnormaal, maar nu pas toegestaan in paardensport. Je zag ruiters hun paarden sparen voor een eventuele barrage, of – zoals Jeroen Dubbeldam – voor de proef op zondag. De sport is door het nieuwe systeem sportiever geworden.
Ook de ontmoeting met de door Haya gekoesterde ontwikkelingslanden is goed verlopen. Alle kenners hielden vrijdag hun hart vast, toen ze het pittige parcours van Santiago Varela hadden gelopen. Maar akelige scenes en echte korfbalscores bleven uit. Te verwachten valt dat de ontwikkelingslanden in het nieuwe format prikkels krijgen om zich sportief beter met de wereldtop te kunnen meten.

Als bewonderaar van toppaarden zag ik één kind van de rekening. Ik kijk niet voor mijn plezier naar voormalige cracks onder ruiters uit ontwikkelingslanden. Talan sprong destijds normaal onder Robert Smith en moest nu onder een Arabier met rare kapjes springen. Niet leuk. Woklahoma bleef onder een Columbiaan abnormaal zijn best doen, ook toen hij ellendig bij een levensgrote oxer was gebracht waardoor hij in de landing struikelde en twee galopsprongen op zijn voorknieën moest maken. Dan denk ik: ik stop jou in m’n koffer en breng je terug naar Albert Zoer.

Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur ([email protected])
Deze column verscheen woensdag 2 oktober 2013 in De Paardenkrant.

2 reacties op “Eén kind van de rekening

  • paardenwaarden

    Wat let je, paardenliefhebber?

    Zolang we zeggen dat we van paarden houden en ze bewonderen, maar ze als ‘materiaal’ blijven beschrijven en verhandelen, zul je dit soort dingen blijven tegenkomen. It’s all about the money, unless you decide otherwise… Er zijn mensen en bedrijven die dat doen. Besteed daar eens aandacht aan en verander het huidige klimaat.
    Margriet Markerink, Paardenwaarden

  • peter

    deze mensen, ruiters maken het toch mogelyk dat er zo veel geld komt in deze sport, robert smit heeft dit paard verkocht omdat hy veel geld kreeg.. en daardoor zyn stal draaiend kan houden, idemdito met zoer.. die top ruiters komen toch altyd weer terug, en dat is niet makelyk, zo,n stukje schryven is daarby niks, de beste stuurman staat altyd aan wal, of hoe ging dat ook alweer…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.