Ga naar hoofdinhoud

Wie is toch de verkoper?

Te koopHet lijkt zo simpel. Je koopt een paard, dus er is een koper en een verkoper. In de juridische praktijk kan dit tot ellenlange discussies leiden. Ik heb een voorbeeld van een procedure die bijna negen jaar heeft geduurd en waarin alleen de vraag diende te worden beantwoord wie nu precies de verkoper was. In het jargon leveren de termen bemiddeling, wederverkoop, commissie en provisie tal van juridische perikelen op. In ieder geval behoeft de eigenaar geenszins de verkoper te zijn.

Hierover bestaat veel misverstand. De eigenaar van een paard kan een ander belasten met de verkoop ervan. Die ander is dan de verkoper en niet de koper tenzij duidelijk sprake is van bemiddeling. In de paardenhandel is wederverkoop een zeer veel voorkomend verschijnsel. Feitelijk is dit een verkapte vorm van bemiddeling louter met het doel om de bedongen provisie voor de koper afgeschermd te houden. In de praktijk zal de verkoper het paard na een verkoop eerst inkopen, waarbij de eigenaar en de koper niets met elkaar van doen hebben. Echter op deze wijze wordt de beoogde bemiddelaar wel degelijk als verkoper aangemerkt. Dit is absoluut een risico, omdat de koopsom onder aftrek van commissie wel al is doorgeleid naar de eigenaar althans de fictieve verkoper. Ingeval de koper naderhand aanstuurt op ontbinding kan het zo zijn dat de verkoper die feitelijk alleen commissie heeft ontvangen toch de koopsom en een aanzienlijk schadebedrag aan de koper moet betalen. Het omgekeerde kan ook het geval zijn. De koper spreekt de verkoper aan, die blijkt naderhand niet de verkoper te zijn, maar de bemiddelaar en de koper vist achter het net. Er zijn tal van uitspraken waarin nader ingegaan wordt op de vraag wie de verkoper is. Zo heb ik enige handvaten kunnen analyseren.

Belangrijk is wie het paard heeft aangeboden (waar stond het paard ten tijde van de verkoop), wie heeft de mededelingen over het paard gedaan en wie heeft de onderhandelingen gevoerd wat uiteindelijk heeft geleid tot overeenstemming over de koop, waaronder de afgesproken prijs van het paard. Indien een eigenaar het paard in consignatie heeft gegeven aan een stal die het paard vervolgens aan een koper heeft aangeboden, gepresenteerd en de onderhandelingen heeft gevoerd, dan zal de eigenaar niet als verkoper worden gekwalificeerd. Tenzij het voor de koper duidelijk was dat hij het paard niet van de stal kocht waarmee hij de zaken heeft gedaan. Dit lijkt complex en dat is het ook. Het hangt echt van alle omstandigheden af! Het is daarom zeer wenselijk om alleen al om deze reden een koopcontract op te stellen, zodat geheel duidelijk is wie de koper en de verkoper zijn.

Overigens kan ook veel onduidelijkheid bestaan over de vraag wie de koper is. Zeker als er verschillende vennootschappen zijn. Een ontbindingsprocedure is voor zowel de koper als de verkoper negatief, kostbaar en tijdrovend. Zo zal de koper veelal het paard nog jarenlang moeten onderhouden terwijl hij of zij van het paard af wil. De verkoper loopt het risico dat hij deze kosten uiteindelijk moet dragen, waarbij deze kosten de oorspronkelijke koopsom ruimschoots kunnen overtreffen. Indien dan ook nog eens maanden- zo niet jarenlang gekibbeld moet worden over de vraag wie de verkoper is, dan wordt het wel zeer negatief en onwenselijk. Ook hier geldt weer voorkomen is beter dan genezen. Bij de verkoop van een paard kun je zeker niet alles onuitputtelijk regelen, maar de namen van de koper en verkoper kunnen wel worden vastgelegd en dat voorkomt een hoop juridisch leed.

Mr. Stephan Wensing, advocaat
Deze column verscheen vrijdag 16 september 2011 in De Paardenkrant

2 reacties op “Wie is toch de verkoper?

  • Hans

    Goed artikel. Ik wist niet dat dit onderwerp zo ingewikkeld kon zijn. Ik dacht dat je alleen te maken had met verkopers en bemiddelaar. Schijnbaar is het toch iets complexer.

  • Namreh

    En wat te denken van een verkoper die zich bedient van een fictieve naam? Is begin van dit jaar echt gebeurd in het ZuidHollandse Numansdorp. Aan de verkoop werd een aankoopkeuring gekoppeld die negatief uitviel. Daarna bleek de verkoper niet genaamd als op de ondertekende betalingskwitantie.
    Na enig onderzoek bleek op het adres een handelsstal geregistreerd met als eigenaar een andere naam dan verkoper had opgegeven. Via de rechtsbijstandverzekering kwam een contact tot stand met de geregistreerde eigenaar die vertelde dat de opgegeven verkoper met paard en al vertrokken zou zijn. Na vermelding op de site “belazerdophetnet.nl” dat er dan aangifte van oplichting zou worden gedaan werd er vlot terugbetaald. De eigenaar van de handelsstal had onder een valse naam gehandeld om enerzijds zijn inkomsten te verbloemen en anderzijds om niet aansprakelijk te zijn voor de gebreken die het paard bleek te hebben. Momenteel adverteert deze handelaar nog steeds onder verschillende namen en woonplaatsen, allen in de buurt van Numansdorp.
    U bent gewaarschuwd!

Reacties zijn uitgeschakeld.