Ga naar hoofdinhoud

Succesformule of geluk?

Gert-Jan Bruggink, hier met met Primeval Dejavu Foto: Arnd Bronkhorst / www.arnd.nl
Op het moment dat ik in Hannover met PrimeVal Dejavu de Grote Prijs won, zegevierde ook mijn fokproduct Anton. Samen met Jaime Azcaragga tekende hij in Balbanera al weer voor zijn derde Grand Prix-overwinning. En dat in slechts enkele maanden tijd.


Wat betreft PrimeVal Dejavu kan ik alleen maar zeggen dat hij op dit moment alle verwachtingen inlost. Als 4,5-jarige kwam hij via de Expo Talent Sale in handen van de firma PrimeVal en de heer Postma. Zij stelden hem aan mij ter beschikking. In de beginjaren was dat zeker niet al te gemakkelijk. Want Dejavu had net als zijn vader Heartbreaker nogal wat energie. Toch hebben we het geduld nooit verloren. Want springen kon hij als geen ander. Zijn ontwikkeling van puber naar volwassene ging eigenlijk heel snel. Eind vorig jaar mocht hij in Salzburg voor het eerst aan het zware niveau proeven. Met een foutloze ronde in het Championat deed hij dat super. Zelfs zo goed dat ik besloot hem mee te nemen naar Amsterdam. Ook voor die test slaagde hij met glans, waarna het Nederlands kampioenschap volgde. Ik zoek nog altijd naar woorden om dat moment te beschrijven. Maar feit blijft dat daarna alles in sneltreinvaart gegaan is. De barrage van het CHIO Rotterdam op één teugel, een vijfde plek tijdens de GCT-editie in Valkenswaard en nu de winst in Hannover. Dat hadden we allemaal niet zo snel achter elkaar verwacht toen ik hem vorig jaar voor het eerst op niveau in Salzburg startte. Hem vergelijken met een van mijn andere toppaarden wil ik dan ook zeker niet. Maar qua levensloop en resultaten heeft hij iets weg van mijn voormalige toppaard Joël. PrimeVal Dejavu is daarnaast pas negen jaar oud. Dus wie weet wat voor succes er allemaal nog aankomt.

Inmiddels heeft mijn fokkerij de nodige successen geboekt. Joël, Andrea, Shannon en nu dus ook Anton zijn paarden die internationaal om de hoofdprijzen meedingen. Of het een succesformule of geluk is, weet ik niet. Maar het maakt me wel trots dat ik daar als fokker toe in staat ben. In het geval van Anton is ook zijn carrière razendsnel verlopen. We zijn liefhebbers en vinden ook het fokkerijaspect van de paardensport prachtig. Om onze hengst Marome NW in de schijnwerpers te zetten, lieten we wat jonge merries dekken. Onder hen zat ook de Orville-dochter Tudetia. Een bloedmerrie waar Marome NW goed op aansloot. Nadat Anton geboren werd, heb ik hem zelf opgeleid waarna Pia hem heeft overgenomen. Ze lagen elkaar perfect, maar door haar zwangerschap moesten we keuzes maken. Anton werd voor de helft verkocht aan Erik Wiefferink en zijn stalruiter Remco Been werd er onder meer tweede mee in de Grote Prijs van Zuidbroek. Vanaf dat moment nam de belangstelling alleen maar toe en via Hank Melse kwam hij uiteindelijk bij Jaime Azcaragga terecht. Achteraf gezien hebben we hem misschien wel te snel verkocht. Maar ook onze schoorsteen moet blijven roken en dan is verkoop onvermijdelijk.

Met wat voormalige sportpaarden van Pia en mij krijgen we jaarlijks ongeveer tien veulens. Als die straks het stokje overnemen van onze huidige succespaarden is voor mij als ruiter en fokker de cirkel compleet.

Gert-Jan Bruggink, springruiter
Deze column verscheen woensdag 23 oktober 2013 in De Paardenkrant.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.