Dat deed ik niet. Maar na de blog van eergisteren over schijn en zijn, Arnd als bondscoach en het sjorren en porren van Isabell Werth, voel ik toch de behoefte om ‘on record’ op te komen voor onze Oostenburen.
Niet omdat ik sowieso voor Duitsland ben – iets dat meer te maken heeft met de chronische behoefte om me niet te conformeren aan de gangbare opinie dan wat anders – maar omdat Duitsland een systeem heeft en verantwoordelijkheid durft te nemen.
Monica Theodorescu zei het al een paar keer. De Duitse successen zijn te danken aan het Duitse systeem van opleiden. Van ruiters en paarden. Dirk-Willem ging daar tegenin en schreef dat het succes vooral te danken was aan de Duitse paardengekken die hebben gezorgd dat de toppaarden daar bleven.
In de dressuursport weet ik niet zo zeker of het daar om gaat vandaag de dag. Om die bizar goede paarden. Ik vind Cosmo één van de beste paarden van deze Olympische Spelen. Maar hij verschijnt vanmiddag niet in de finale. Omdat de rijkunst van Sönkes meer ervaren teamgenotes de bovenhand heeft.
Ik werd dit weekend vrolijk (ja, alweer) van de foto’s die ik opzocht van Showtime en Dorothee Schneider in 2011 op de Bundeschampionate. Voor mij zijn die twee een voorbeeld van de rijkunst. Dorothee Schneider zei het zelf ook al over haar Spécial: ‘Dit is het wezen van de dressuur’. Showtime is een paard dat het Duitse systeem volledig doorlopen heeft. Bundeschampionate als vijf- en zesjarige, Nürnberger Burgpokal en zo rustig door naar de Grand Prix.
Ik kan nu al voorspellen welke Duitse combinaties gaan doorstoten naar het hoogste niveau. Bij ons in Nederland durf ik me daar niet aan te wagen.
Sportjournalist Thijs Zonneveld schreef dit weekend een column in het AD over Nederland als topsportland op basis van toeval en uitschieters. Zijn column gaat over de Nederlandse topsport in het algemeen, maar als je de woorden NOC*NSF, Dafne Schippers, Ranomi Kromowidjojo en ouders inwisselt voor KNHS, Anky van Grunsven, Edward Gal en Glock had het net zo goed kunnen gaan over de paardensport.
Laten we – ook in de paardensport – ophouden met het succes te laten afhangen van toevalstreffers, uitzonderlijke talenten en Glock-geld. Laten we ophouden met excuses te zoeken. Over ontbrekende toppaarden, ontbrekende reserves, te oude paarden en tongproblemen.
Misschien komt er dan in Tokio wel een medaille. Daar heb ik bij het springen namelijk ook nog niet zo veel vertrouwen in.
Rick Helmink, redacteur Paardenkrant-Horses.nl
Daar onze Trakehnerhengst enkele jaren door Dorothee Schneider is getraind en op wedstrijden tot en met hoog niveau is uitgebracht, hebben wij haar manier van rijden en trainen zowel thuis als op het wedstrijdterrein van heel dichtbij kunnen volgen. Ieder moment van de training is weloverwogen en op het paard als individu afgestemd. Haar liefde en respect voor alle paarden die zij rijdt is net zo groot als haar rijtechnisch inzicht en gevoel. Van huis uit heeft zij de klassieke rijkunst meegekregen en is daar nooit vanaf geweken.Al haar paarden zijn door iedereen na te rijden en zijn zeer uitgebalanceerd.Vaak hebben wij haar en onze hengst begeleid op wedstrijden, en waren steeds onder de indruk hoe zij op een dag wel zes verschillende paarden van Materialprűfung tot Grand Prix succesvol kon voorstellen. Zij heeft de gave zich direct op een paard en de situatie in te stellen. Voor zichzelf legt ze de lat erg hoog en ziet een optimale communicatie met haar paarden als een van de belangrijkste uitgangspunten, net zoals de mentale en lichamelijke ontwikkeling waarin een paard op dat moment in verkeerd. Voor ons is zij al jarenlang een van de beste dressuurruiters.
Goed stuk en “spot on”. Doet met denken aan gesprekken met de Duitsers en hun bezinning en herijking na de OS HKG 2008, enkelen zagen toen de bui (andere landen) al aankomen hetgeen ook gebeurde in 2012. Wel grappig dat Werth in HKG nog won met 76% …. over punten inflatie gesproken, zoveel beter wordt er niet gereden namelijk. En de jury’s maar pogen “geliefd te worden” door steeds hoger te punten ipv steeds beter.
Ben wel benieuwd naar de voorspelling van die duitse paarden/combinaties die door gaan breken. Het zou getuigen van moed om ook die voorspelling te doen.
Heel goede analyse waar ik het volkomen mee eens ben.
Mocht u twijfelen aan de brede en gedegen opleiding die de Duitsers van jongs af aan krijgen kijk dan eens op clipmyhorse tv waar vele Duitse landelijke wedstrijden gratis te zien zijn.
Daarbij valt op dat het overgrote deel een goede basisopleiding gehad heeft en zitten kunnen ze allemaal.
Ook daar zie je uitzonderingen maar die worden of door de jury in een mondelinge toelichting op de proef of door de punten gelijk afgestraft.
Ik zou graag willen dat er ergens op een wedstrijd in Nederland door de jury met de microfoon een toelichting op de gereden proef zou worden geven, dat getuigd van heel wat meer courage dan het geijkte geen commentaar.
He-le-maal mee eens! 😀
Prima stuk, eindelijk eens iemand die niet bij voorbaat naar excuses zoekt. Dirk Willem heeft hier wel een handje van. Als Duitsland op het wk voor jonge dressuurpaarden weer eens wint is de jury incompetent. Altijd een zwak argument en helaas neemt Diederik van Silfhout dit over. Anky, Edward en Hans Peter heb ik dit nog nooit horen zeggen. Om Isabel Werth na zilver nog te proberen in een kwaad daglicht te zetten is niet erg respectvol en getuigt van weinig verantwoordelijkheid. Juist de nederlandse rijderij ligt internationaal onder vuur. Of zijn al die gestreste paarden het resultaat van de fokkerij?
Overigens ben ik wel een fan van DW maar op dit punt is zijn mening altijd erg voorspelbaar. Misschien een goed idee om de collums eens af te wisselen met Rick die er vrij onbevangen ingaat.