Ga naar hoofdinhoud

Wij-gevoel

Opinie
Het WK voetbal is in volle gang. Ik vind het prachtig om te zien hoe spelers en supporters van vooral landen als Argentinië, Columbia, Nigeria en zelfs onze enthousiaste zuiderburen dat beleven. Het wij-gevoel ten top. Onvoorstelbaar hoe zo’n evenement ineens kan verbroederen.

Dat missen we wel een beetje nu ‘wij’ als Oranjelegioen niet mee doen, maar oh oh wat was het een feest dertig jaar geleden toen Oranje Europees kampioen werd. Supporter van Feijenoord, Ajax of PSV, dat maakte ineens niet meer uit, we waren één. En tja, dit jaar zijn we toch een beetje voor de Belgen.

Onwaarschijnlijk niveau

In de hippische sport zie je in de basis de sport meer en meer individualiseren. Dat is jammer, want samen kun je zoveel leuke dingen doen, maar dat brengt de sport nu eenmaal met zich mee. Gelukkig zie je ook wel verenigingen waar het wij-gevoel wel degelijk aanwezig is en waar allerlei dingen georganiseerd worden om dat te behouden. Daarbij mogen we ons zeker gelukkig prijzen met heel goede teams die ons land op kampioenschappen vertegenwoordigen. Van jeugd tot senioren en van EK tot aan Olympische Spelen, dan komt de teamgeest weer bovendrijven. Dat zorgt voor de goede sfeer en maakt dat er iets moois bloeit. Het gevoel van samen brengt prestaties tot een onwaarschijnlijk niveau.

Toenadering

Helaas zie je maar al te vaak dat het ‘wij’ zich soms tegen het ‘zij’ keert op allerlei niveaus. Daar ligt dan vaak een vervelende historie aan ten grondslag, of ontevredenheid. Ik zie dat bij diverse kleine stamboeken. Neem nu de Haflingers. Begrijpelijk dat de NHPS zich afscheidde van de KVTH, maar het wij tegen zij geeft veel vervelende en onnodige confrontaties, terwijl ze toch beiden het zelfde doel nastreven. Na zoveel jaren moet er eigenlijk weer toenadering gezocht worden.

Zelfs de tuigers

Zo zie ik ook steeds meer leden weglopen bij het KWPN. Zij missen vaak het wij-gevoel, iets waar bijvoorbeeld bij Zangersheide op allerlei manieren aan gewerkt wordt. Ze proberen dat te creëren met gezellige veulenkeuringen en dergelijke. Zelfs bij de tuigers, dat een immens trouw publiek kent, lijkt een neerwaartse spiraal ingezet wat betreft de saamhorigheid.
De KNHS heeft ook zo zijn groepen en in plaats van ze bijeen te brengen, lijkt het wel of er angst is voor die ene kritische groep. Ook ontzettend jammer, want openhartigheid en transparantie komt het wij-gevoel ten goede.

Tryon

Aan het wij-gevoel kun je werken en het kan heel snel opkomen. Gelukkig komt de WEG eraan. De weg naar Tryon maakt ruim baan voor het wij-gevoel.

Jacquelien van Tartwijk, redacteur
[email protected]

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.