"Het kleinste tweesterrenconcours in Europa is beter georganiseerd dan dit", bromde Jos Lansink afgelopen week. Er zijn twee kanten van dit verhaal.
De Amerikanen zijn er apetrots op dat het kampioenschap in hun ‘Horse Capital of the World’ plaatsvindt. En dat is logisch, want het is hier prachtig. Je kijkt je ogen uit. Het landschap is uitgestrekt met de karakteristieke witte omheiningen. De stadions zien er gelikt uit. De bodems worden perfect bijgehouden. Het hindernismateriaal is goed voor elkaar. Petje af ook voor al die vrijwilligers, die hier dag en nacht met een glimlach op hun gezicht klaarstaan. De Amerikanen doen er alles aan om het de mensen tijdens de eerste Wereldruiterpelen in de VS naar hun zin te maken. Dikwijls wordt er aan de ruiters in de persconferentie gevraagd wat ze van de voorzieningen, de organisatie en het kampioenschap vinden. Altijd wordt die vraag, voor zo’n volle zaal met journalisten, positief beantwoord. Maar na anderhalve week Wereldruiterspelen zijn er ook andere geluiden te horen en stapelt het lijstje met ‘aandachtspunten’ zich op.
Jos Lansink was niet te spreken over het kunstlicht, de accommodaties voor paarden en hun verzorgers. Zo zaten de grooms een paar dagen zonder verwarming en warm water. Dat de tijdschema’s de afgelopen dagen meerdere keren veranderden, leverde bij Lansink eveneens irritatie op. Ruiters werken vaak met een dagplanning, proberen de paarden een bepaald ritme te geven. Veranderende tijdschema’s werken niet mee aan een optimale voorbereiding.
Ook wij, de journalisten, hebben geklaagd. Niet alleen over het hotel, maar ook over de startlijsten en uitslagen die keer op keer laat worden gepubliceerd. Voor de mensen die niet in Kentucky aanwezig zijn, is het eveneens lastig om de Wereldruiterspelen te volgen.
Uitslagen komen pas laat online en in Nederland is de volledige wedstrijd alleen live te volgen op de betaalde site van de FEI. Waarom niet gratis? De FEI zou toch voor een stukje promotie moeten zorgen, zodat iedereen van onze mooie sport kan mee genieten? Waarom geen gratis live stream op de website van de organisatie? Het antwoord heeft alles met sponsoren en geld te maken.
Betalen lijkt overigens het credo als je in Kentucky wilt zijn. Hotels waar je eerder voor 90 dollar per nacht kon slapen, kostten nu bijna vier keer zoveel. Je auto parkeer je voor 20 dollar per dag, voor een paar honderd dollar rijd je de hele week op een blits golfkarretje.
Maar ook de ticketprijzen waren belachelijk duur. Wie de dressuur van het mennen gisteren bijvoorbeeld wilde volgen, betaalde 50 dollar per dagdeel. En daar krijg je ’s ochtends zes menners voor te zien, a ruim 8 dollar per proef. Omdat je er toch bent, wil je ’s middags natuurlijk ook kijken. Dan mag je opnieuw vijftig dollar neerleggen, voor de overige zeven combinaties. Een kaartje voor de altijd spectaculaire kür op muziek had je vanaf 110 dollar. Wie iets beter zicht wil hebben, betaalde 140 dollar.
Deze commerciestunt vind ik jammer voor de sport. De deelnemers verdienen op het WK een vol stadion en enthousiaste supporters. En die is er nu lang niet altijd geweest. Het lijkt erop dat de organisatie de begroting sluitend heeft willen maken over de rug van de toeschouwers. Maar de Amerikanen hebben zich blijkbaar eens achter de oren gekrabd. Wie nu een dag van tevoren zijn kaartje koopt, kan dat bijna voor de helft minder krijgen.
Kortom, de primaire zaken zijn hier in Kentucky goed voor elkaar. De secundaire zaken verdienen aandacht. Maar als de FEI samen met de organisatie aan deze punten werkt, zal de volgende Wereldruiterspelen van iedereen meer dan twee sterren krijgen.
Linde Oortveld, redacteur
Deze column verscheen vrijdag 8 oktober 2010 in De Paardenkrant