Pagina 4 van: Paardenkrant 10 – 2021
door Eline Korving
“Vanaf de eerste dag wilden we dat
de paarden van elkaar gescheiden
werden”, vertelt Melvin Greveling.
“We hebben daar steeds om ge-
vraagd. Maar de organisatie deed er
niks mee, waardoor we het allemaal
zelf moesten regelen. Heel frustre-
rend.”
Er ontstond ook paniek, omdat het
niet lukte om de gezonde paarden
weg te halen. Greveling: “Vanaf
woensdag 24 en donderdag 25 fe-
bruari gingen de paarden hard ach-
teruit, maar er was nog steeds geen
voorziening om de paarden te
scheiden. Uiteindelijk hebben we
zaterdag 27 februari aan het eind
van de dag de paarden gescheiden,
maar dan ben je al een week verder.
Als de paarden sneller uit elkaar
waren gehaald, was de kans kleiner
geweest dat het zo erg uit de hand
was gelopen.”
Zes paarden naar huis
Vandaag (woensdag 10 maart) gaan
de eerste paarden van Morssinkhof
en Greveling naar huis. “Vanaf dag
één dat het hier begonnen is, tot en
met nu zijn er zes paarden van ons
die geen symptomen hebben zoals
koorts en die dus ook geen medica-
tie hebben gehad. Deze paarden
waren negatief op alle testen en
mogen naar huis.”
Hij vervolgt: “Voor de andere zes
paarden van ons die wel sympto-
men hebben gehad, is de regel dat
zij 28 dagen na medicatie koortsvrij
moeten zijn. Twee van onze paar-
den krijgen nog medicatie. Als zij
koortsvrij zijn, beginnen die 28
dagen te lopen.”
Beangstigende situatie
“Wij mogen van geluk spreken dat
onze paarden alleen koorts hadden,
vermoeid waren en wat slap waren.
De situatie was heel beangstigend,
omdat paarden om je heen er veel
slechter aan toe waren. Je zag ze
gewoon verslechteren. Deze paar-
den hebben eerst dezelfde ver-
schijnselen, maar komen op een
gegeven moment in een fase dat ze
niet meer kunnen lopen, plassen en
staan.”
Vechten voor ieder paard
Greveling stond er met zijn collega-
ruiters alleen voor. “We gingen er
met zijn allen voor en iedereen
hielp elkaar. Dan maakt het niet
meer uit van wie welk paard is,
want je vecht voor ieder paard. We
hebben stellages gebouwd waar
paarden in kunnen hangen. We
stonden met de rug tegen de muur
en zagen de paarden van ons afglij-
den. Op een gegeven moment
waren er meer dan honderd paarden
die koorts hadden en er slecht aan
toe waren. Dit deed wel veel met
me.” De ruiters kregen in Spanje te
maken met een heel andere menta-
liteit. “Als zoiets gebeurt, merk je
wel dat je niet in Nederland bent.
Alles gaat hier rustig aan, komt het
vandaag niet dan komt het morgen.
En juist in zo’n situatie gaat het
echt om uren dat het achteruit
gaat.”
Autoriteiten worden wakker
Op 26 februari zijn de ruiters met
een tolk naar de Spaanse autoritei-
ten gegaan. “We hebben beelden
laten zien van wat er aan de hand
was en gezegd dat we extra hulp
nodig hadden, want anders zouden
er paarden dood gaan. Toen werden
de autoriteiten wakker en zagen ze
dat er echt wat aan de hand was.”
Meer dierenartsen
“Vanaf zaterdag 27 februari kwa-
men er meer dierenartsen, want
daarvoor waren er maar twee. Die
konden niet met zijn tweeën voor
honderdvijftig zieke paarden zor-
gen. Nu zijn er gelukkig wel meer
dierenartsen aanwezig, maar er had
veel sneller gereageerd moeten
worden.”
Greveling blijft desondanks posi-
tief. “Het gaat al beter met onze zes
paarden die verschijnselen hadden.
Ze zijn op dit moment koortsvrij en
ze voelen zich fit en happy. Dat
doet ons heel goed, maar dat bete-
kent niet dat ze geen terugslag kun-
nen krijgen.”
De twaalf paarden van Morssink-
hof en Greveling waren niet ingeënt
tegen rhino. “Voordat het esca-
leerde baalden wij er ook van dat
onze paarden niet geënt waren,
maar enten had hier niet het ver-
schil gemaakt. Er staat hier een
paard dat vanaf veulen ieder half
jaar geënt is tegen rhino en zelfs dat
paard is er slecht aan toe.”
Melvin Greveling: “Voor de zes paarden van ons die symptomen hebben gehad, is de regel dat zij 28 dagen na medicatie
koortsvrij moeten zijn.” FOTO FAMILIE PATTEL
door Eline Korving
“Ik vóel me enorm verantwoorde-
lijk en betrokken bij wat zich daar
allemaal afspeelt”, antwoordt Iris
Boelhouwer. “Als je me vraagt in
hoeverre de KNHS ook echt ver-
antwoordelijk ís, dan moet ik zeg-
gen dat ik daarvoor in de regels zou
moeten duiken. Maar daar heb ik
eerlijk gezegd – en zeker op zo’n
moment – geen behoefte aan. Je
doet gewoon wat je kan. Het is een
noodsituatie, je hebt geen tijd en
geen zin om te discussiëren, we zet-
ten met z’n allen de schouders er-
onder om de ruiters, de grooms en
de paarden te helpen.”
Alle wegen bewandelen
Sinds de problemen in Valencia aan
het daglicht kwamen, heeft Boel-
houwer er een soort tweede baan
bij. “De KNHS is bijna 24/7 met
deze ellendige situatie bezig. Dat
verloopt deels via Marianne Sloet,
de veterinaire adviseur van de
KNHS, die de deelnemers adviseert
over hoe ze met hun zieke en niet-
zieke paarden moeten omgaan. Ik
probeer alle wegen te bewandelen
om de situatie onder controle te
krijgen en om de deelnemers en
hun paarden weer naar Nederland
te krijgen. We staan in voortdurend
contact met de Nederlandse en de
Spaanse NVWA, met de betrokken
ministeries, NOC*NSF, IOC, mijn
eigen collega’s in het buitenland. Je
probeert van alles om deze mensen
te helpen.”
Boelhouwer is nog niet zo lang in
functie als directeur topsport van
de KNHS en doorstaat gelijk al een
vuurproef. “Ik voel me betrokken
bij deze crisissituatie. Ik merk nu
wel dat we in Nederland iets van
een professionele brancheorganisa-
tie missen. In alle paardenlanden
om ons heen hebben de hippische
professionals een soort aparte sta-
tus vanuit hun overheid waardoor
professionele ruiters hun sport – en
dus broodwinning – mogen blijven
beoefenen ook in tijden van beper-
kingen. Daar moeten we hier in
Nederland nog voor gaan lob-
byen.”
Iris Boelhouwer: ‘Ik voel me verantwoordelijk’
ERMELO – De KNHS bemoeit zich in de persoon van topsport-
directeur Iris Boelhouwer actief met de zorg voor de deelnemers
en hun paarden in Valencia. In hoeverre is dat een verantwoor-
delijkheid van de KNHS?
Iris Boelhouwer: “We zetten met z’n allen de schouders eronder om de ruiters,
de grooms en de paarden te helpen.”
‘We hielpen elkaar en vochten voor ieder paard’
Ruiters moeten zich in Valencia zelf redden in een onwerkelijke wereld
»Vervolg van voorpagina
VALENCIA – Normaal gesproken zijn ruiters op een internatio-
naal concours maar met één ding bezig: het volgende parcours.
Maar in Valencia is alles anders. Daar hingen de paarden in ta-
kels, daar stierven paarden. Onder grote mentale druk zijn Mel-
vin Greveling en zijn vriendin Micky Morssinkhof maar met één
ding bezig: de gezondheid van hun paarden. Greveling: “Je voelt
je machteloos en hulpeloos. Wat hier gebeurt, is heel onwerkelijk
en gun je niemand.”
Greeve: “Heel blij dat ik ernstige
situatie misgelopen ben”
Springruiter Michael Greeve is de dans in Valencia net ontsprongen. De spring-
ruiter was al naar Nederland vertrokken voordat officieel naar buiten kwam dat
het rhinovirus op grote schaal was uitgebroken. Greeve vertelt dat er al een week
vóór de officiële bekendmaking het één en ander aan de hand was.
“Toen er op zondag proeven afgelast werden, begon het rond te zingen dat er
meerdere paarden ziek waren. Daarvoor hadden enkele paarden al wat koorts
en dikke benen, maar toen was de situatie nog niet zo heel ernstig. De week
erna werden er meer paarden ziek en toen gingen de meeste ruiters naar huis.”
Dat laatste gold ook voor Greeve. “Mijn paarden zijn daar getest door de dieren-
arts en ze waren fit. Toen kreeg ik groen licht om te vertrekken. Achteraf ben ik
heel blij dat ik de ernstige situatie misgelopen ben.”
Greeve heeft zijn Valencia-paarden, die overigens niet waren geënt tegen rhino,
thuis in quarantaine staan. “Om het zekere voor het onzekere te nemen. Maar ik
ben er niet zo bang meer voor dat ze verschijnselen krijgen. Alles is voor mij ge-
lukkig in goede orde verlopen.”
woensdag 10 maart 2021 | 4ALGEMEEN