Pagina 15 van: Paardenkrant 13 – 2021
door Jacquelien van Tartwijk
Aan de oostkant van Roermond, op een steenworp af-
stand van de Duitse grens en grenzend
aan het Nationaal Park de Meinweg is
het landgoed gevestigd. Alles wijst
erop dat Stéphanie een bezige bij is
en vol energie. Een overleg met de
accountant is nog maar amper voor-
bij en de volgende afspraak is alweer
gepland. Ze is bezig alles voor haar
nieuwe bedrijfstak zo goed mogelijk
te regelen. Vanuit de royale woon-
keuken is er een prachtig uitzicht
over de landerijen. De gastvrijheid is
groot en daar draagt haar man Marc
Beek op dit moment als horecaman
in coronatijd zeker zijn steentje aan
bij. Hij staat sowieso in alles wat de
amazone onderneemt volledig achter
haar.
Speciale band
De liefde voor de paarden straalt Sté-
phanie helemaal uit als ze haar vier-
voeters, een Tinker, een
warmbloedmerrie en haar twee
dochters, die in de uitgestrekte wei-
landen lopen, roept. Ze maken zelfs
ruzie om zoveel mogelijk aandacht van hun baasje te
krijgen. Al vroeg was er die klik met paarden, die ze
niet van huis uit meekreeg. “Voor mijn achtste verjaar-
dag wilde ik per se paardrijles.” Al snel kwam er een
speelpony. “Een klein boefje, maar het was echt mijn
vriendje. Ik ging ’s ochtends met hem op pad en kwam
’s avonds pas weer thuis.” Toen al had ze een speciale
band met de edele viervoeters. “Het is een bepaalde
fascinatie. Ik vond vooral de vrijheid die je voelt heel
bijzonder.”
Hogerop
Omdat haar grote zus Daniëlle al paardreed, ging Sté-
phanie als twaalfjarige over op de paarden. Haar talent
kwam al snel bovendrijven. Op haar veertiende werd
ze als jongste ooit Limburgs kampioen in het Z-dres-
suur. Langzaamaan kwam het traject met een serieuze
trainer. “Omdat wij er zelf niet zoveel van wisten, heb
ik wel het stukje junioren en young riders overgesla-
gen. Daarna kwam het moment dat je stap voor stap
hogerop komt. En voor je het weet rijd je Grand Prix.”
Dat deed ze met volledige inzet en succes waarbij ze
zelfs twee maal in het Olympisch kader zat (voor
Hongkong en Londen)
Fysieke problemen
De ommekeer kwam door fysieke problemen met haar
bekken. “Het was wel een heel proces. Ik kwam dan
wel op het paard, maar er niet meer af en kon daarna
amper nog lopen.” Lang hoopte ze op herstel, maar ook
vorig jaar na een operatie bleek er weinig verbetering
en heeft ze zich erbij neergelegd dat zelf rijden niet
meer gaat. “Ik heb er nu vrede mee. Ik heb iets gevon-
den waardoor ik wel de combi kan maken met de paar-
den want die liefde gaat nooit voorbij. Een paard geeft
je heel veel terug.”
De zorg kwam in beeld nadat zo’n twee jaar geleden
iets bijzonders gebeurde bij een bezoek van een groep
mensen die door een beperking enige afstand hadden
tot de arbeidsmarkt. “Je kon de groep als een soort
klusteam inhuren om ze een zinvolle dagbesteding aan
te bieden. In de groep zat een jongen die zwaar depres-
sief was en hij wilde nergens aan meedoen. Ik liep met
de groep door de wei en op een gegeven moment was
ik hem kwijt. Ik draaide me om en zag hem staan knuf-
felen met één van mijn paarden, dat ook eigenlijk een
buitenbeentje is. Hij zei: ‘kijk dat paard vind me leuk!’
Vanaf dat moment deed die jongen met alle klusjes
mee.”
Nieuw hoofdstuk
Voor Stéphanie en haar bedrijf brak een nieuw hoofd-
stuk aan. “Ik besefte toen heel duidelijk wat paarden
kunnen doen. De locatie van rust, ruimte en buitenzijn
speelde natuurlijk ook een grote rol. Dat alles is heel
waardevol.” Het betekende tevens dat ze aan nieuwe
opleidingen begon. Ooit studeerde ze marketingma-
nagement. Daar voegde ze onlangs de studie leefstijl-
coach aan toe en ze startte met de opleiding persoonlijk
begeleider gehandicaptenzorg. “Dat maakt mij heel
breed inzetbaar. Als ik ergens voor ga, wil ik daarvan
ook alle kennis vergaren.”
Deel verkocht
Inmiddels is een gedeelte van het bedrijf verkocht: het
ouderlijk huis met de grote rijhal en buitenrijbaan.
Maar er is genoeg over voor de zorgboerderij. Een ge-
zellig ingerichte caravan fungeert op dit moment als
ontvangstruimte. Er zijn plannen om dat professioneel
aan te pakken. Het eerste vak van de grote kapschuur,
die nu nog fungeert als inloopstal, zal worden omge-
bouwd. Voorlopig gaat het om dagopvang, maar wie
weet komen er in de toekomst meer uitbreidingen.
Veel draait om samenwerking. In dat kader loopt er een
groep schapen die geleend is van een andere zorgboer-
derij. De samenwerking met de opleiding Citaverde
zorgt ervoor dat de studenten meehelpen met de aanleg
van het voedselbos, wat naast een maatschappelijke
waarde op die manier ook een educatieve waarde heeft.
Verder is Stéphanie in overleg met diverse zorgorgani-
saties en de gemeente om lijnen uit te zetten voor het
werven van klanten. “Ik wil de paarden een grote rol
laten spelen. Dat begint met het eerste contact tot mo-
gelijk hippotherapie.”
Zelfredzaamheid vergroten
Stéphanie heeft de dressuursport nog niet helemaal
vaarwel gezegd. Ze geeft nog een paar combinaties les
en haar laatste Grand Prix-paard Bernardau heeft ze
nog. Daarmee debuteerde een leerling onlangs nog suc-
cesvol in de Intermédiaire II. Toch zal ze in de toe-
komst haar vizier vooral gaan richten op haar bedrijf
in de zorg. “Ik hoop zo mensen te helpen hun zelfred-
zaamheid te vergroten, zodat ze zich waardevol gaan
voelen”, besluit Stéphanie, die aangeeft dat ze het be-
drijf nog aan het opstarten is, maar het zeker verder
gaat uitbreiden.
Stéphanie Peters verlegt ambities op landgoed de Meinweg
Van paardentopsport naar topzorg met paarden
Stéphanie Beek-Peters: “Ik wil graag een steentje bijdragen aan het geluk van iemand anders en wil dat zo goed mogelijk
doen. Daarbij wil ik de paarden een grote rol laten spelen.” FOTO’S PAARDENKRANT/JACQUELIEN VAN TARTWIJK
Jeff, paard met een enorm verhaal
“Jeff was voor mij heel speciaal. Kijk, daar staat hij bovenop de kast in het brons”,
vertelt Stéphanie Beek-Peters over haar toppaard. De zoon van Jetset D kwam
ooit bij Stéphanie omdat hij onhandelbaar was. “Ik moest hem wat rijdbaar
maken voor de verkoop. Maar ik werd zo verliefd op hem, dat ik niet meer wilde
dat hij wegging.” Een paard waar ze een boek over kan schrijven. “Het was wel
een enorme boef. Een keer op Indoor Brabant kon ik gewoon niet losrijden. Dan
ging ik maar losrijden bij de springpaarden, dat had minder impact op hem. Ik
ging de ring in zonder ook maar een pirouette of iets te hebben geoefend. Om
de ring moest ik nog alle zeilen bijzetten, maar
in de ring zuchtte hij een keer en ging ervoor.
Zo won ik die Spécial, de mooiste ooit. Maar
door zijn eigenaardigheden deed hij zichzelf
steeds weer wat aan en viel een kampioen-
schap weer in duigen door een blessure. Zo
is hij uiteindelijk ook gegaan. Ja, dat was Jeff.”
woensdag 31 maart 2021 | 15BEDRIJFSREPORTAGE
ASENRAY – Daar waar ze al meer dan dertig jaar woont,
op landgoed de Meinweg, heeft voormalig Grand Prix-ama-
zone Stéphanie Beek-Peters (46) haar Hippisch Centrum
een andere invulling gegeven. De passie en het gevoel van
vrijheid die paarden geven, blijven een hoofdrol spelen. Het
is vandaag de dag een zorgpaarderij en -boerderij aange-
vuld met een voedselbos dat voor rendement moet gaan zor-
gen. Evenals in de topsport zijn ook hier haar ambities volop
aanwezig met een flinke scheut maatschappelijke betrok-
kenheid. “Ik wil graag een steentje bijdragen aan het geluk
van iemand anders en wil dat zo goed mogelijk doen.”
Bedrijfsgegevens
Landgoed De Meinweg
3,4 hectare voedselbos
7,5 hectare grasland
rijhal 20 x 40
7 grote individuele stallen
schuilstal
kapschuur
ontvangstcaravan
4 paarden voor de zorg
12 rammen (geleend)
Een gezellig ingerichte caravan fungeert op dit moment als
ontvangstruimte van zorgpaarden en -boerderij landgoed
de Meinweg.
“Jeff was voor mij heel speciaal”, vertelt
Stéphanie Beek-Peters over haar internatio-
nale Grand Prix-paard. FOTO WWW.ARND.NL