Pagina 8 van: Paardenkrant 16 – 2021
door Dinette Neuteboom
Beerbaum en zijn echtgenote zijn de
hele winter in Wellington geweest
om studenten te trainen en om hun
dochter Brianne te laten onderrichten
in het Amerikaanse systeem. Die si-
tuatie vroeg om een interview, want
hoe combineer je bij zo’n jong
meisje, Brianne is elf jaar, de klas-
sieke, gedisciplineerde Duitse scho-
ling met de lichte en voorwaartse
Amerikaanse manier van rijden? Het
leverde een boeiend verhaal op
waarin Markus Beerbaum heel dui-
delijk uitlegt wat de grote voordelen
zijn van de Amerikaanse manier van
jonge springruiters opleiden.
Combinatie
“Het combineren van de twee syste-
men is volgens mij het beste. Dat is
wat mijn vrouw ook deed. Ze heeft
een geweldige basis gekregen door
op te groeien met de instincten die ze
je hier in Amerika bijbrengen. Maar
het dressuurmatige rijden is nog
steeds een belangrijk onderdeel van
het rijden van Grote Prijzen. Daarom
denk ik dat je beide systemen moet
combineren”, begint Beerbaum te
vertellen.
“Brianne wordt opgeleid om spring-
parcoursen te kunnen rijden in Duits-
land. Mijn vrouw traint haar thuis in
Duitsland en dan is de training an-
ders dan de training die ze hier in
Wellington krijgt”, begint Beerbaum
te vertellen over zijn dochter die in
Florida wordt getraind door Patricia
Griffith van André Dignelli’s Heri-
tage Farm. “Ze doet hier nu pony-
hunters en die training is natuurlijk
anders dan hoe Meredith haar traint
als we in Duitsland zijn. Maar we
vinden de Amerikaanse basis heel
belangrijk en daarnaast is het belang-
rijk om als ouders een stapje terug te
doen zodat ze ook de inzichten van
anderen hoort en verschillende din-
gen leert. Daarbij is het ook goed
voor de relatie van Meredith met
haar dochter”, lacht Beerbaum.
Geweldige opleiding
Beerbaum zelf heeft ondertussen al
veel Amerikaanse amazones getraind
en naar grote hoogten gecoacht.
Lucy Davis is waarschijnlijk één van
de bekendste voorbeelden. Als ze-
ventienjarige kwam ze bij Beerbaum
trainen en vijf jaar later won ze team-
zilver op de Olympische Spelen in
Rio de Janeiro. Tegenwoordig traint
Beerbaum onder andere Chloe Reid,
Karen Polle en Kelly Mc Cahill. “De
basisvaardigheden die die amazones
hebben voor het rijden van parcour-
sen zijn ongelooflijk. Ze hebben ge-
weldige instincten, ze weten waar ze
zijn in het parcours en hun track-
work, dus de wendingen en de lijnen
die ze rijden, is heel goed. Daarbij
blijven ze ontzettend cool, want voor
hen is het gewoon routine. Ze heb-
ben in hun carrière heel veel van dat
soort parcoursopgaven gehad en ze
hebben veel meer kans gehad om al
die uitdagingen op verschillende
hoogtes te oefenen. De opleiding die
ze hier krijgen in het rijden van par-
coursen is geweldig”, aldus Beer-
baum.
“Neem mijn dochter als voorbeeld,
want het begint al bij de ponyhun-
ters. De lijntjes zijn niet moeilijk,
maar het gaat om het ritme en het
aantal galopsprongen dat je in een
lijntje maakt. Je moet altijd één
tempo aanhouden en het voorge-
schreven aantal galopsprongen
maken. Als je een beetje dicht zit, of
je maakt een galopsprong extra, dan
ben je weg en kun je niet meer win-
nen. Het maakt dan ook niet uit hoe
goed de rest van je rit eruit zag. Die
ene fout wordt zwaar gestraft. Het is
erg streng, vooral hier aan de oost-
kust van Amerika. Aan de westkust
is het een beetje vergevingsgezinder
omdat de standaard niet zo hoog is,
maar daar trainen en jureren ze ook
volgens hetzelfde principe”, legt
Beerbaum uit.
Van hunters naar equitation
naar jumpers
“Als de kinderen een beetje ouder
zijn, gaan ze van de hunters naar de
equitationring. De manier van rijden
in de equitation is wat betreft ritme
en lijntjes rijden hetzelfde als bij de
hunters, maar de parcoursen zijn
springparcoursen zoals wij die in Eu-
ropa ook kennen. In de hunters heb
je alleen maar oplopende oxers en
steilsprongen met veel grondlijn en
maximaal een dubbelsprong, maar in
de equitationring staan ook drie-
sprongen, waterhindernissen en
muren. De lijntjes zijn over het alge-
meen ook veel technischer, maar het
gaat allemaal nog steeds om de uit-
voering, niet om de snelste tijd. Zo-
lang je het doet zoals de jury het wilt
zien, krijg je een goede score. Rijd je
een slechte wending, een slechte af-
stand of een galopsprong te veel of
te weinig, dan kun je normaal ge-
sproken niet winnen”, legt Beer-
baum uit. “Ik vind dat ontzettend
goed, want als je dan op een gegeven
moment naar de jumperring gaan, de
springring zoals wij die ook in Eu-
ropa kennen, dan is die hele basis
nog steeds hetzelfde, ze gaan alleen
een beetje sneller. Maar ze zijn zich
nog steeds heel bewust van de ga-
loppade die ze hebben en hoe ze de
lijntjes en wendingen moeten rijden,
ook als ze veel korter moeten draaien
‘In Europa kunnen we veel leren van het
Markus Beerbaum gelooft in het combineren van twee systemen
Markus Beerbaum, hier met Cool Hand Luke 4 in de FEI Nations Cup van het CHIO Rotterdam in 2018, is in Europa vooral bekend
als broer van Ludger Beerbaum en man van Meredith Michaels. Maar in Amerika geniet hij alom bekendheid als succesvolle trai-
ner. FOTO WWW.ARND.NL
WELLINGTON – Als selfmade man en met het Skala der Ausbil-
dung als basisprincipe in zijn rijderij won Markus Beerbaum Grote
Prijzen en gouden medailles op internationale kampioenschappen.
Vervolgens kwam Meredith Michaels in zijn leven, de Amerikaanse
die van het lichte en voorwaartse rijden was. Samen behaalden ze
de grootste successen; Michaels als enige amazone die ooit op num-
mer één van de wereldranglijst stond en drie keer de Wereldbeker-
finale won, Beerbaum als succesvol trainer. Het geheim? De twee
systemen combineren en als Europeaan open staan voor de Ameri-
kaanse rijderij en de opleiding van jonge springruiters. “De instinc-
ten die jonge Amerikaanse ruiters hebben voor het springen van
parcoursen, is ongelooflijk”, aldus Beerbaum.
Brianne Beerbaum en Rashinga, samen op de foto met trainster Patricia Griffith,
wonnen het Large Pony Hunter kampioenschap van 2021 op het Winter Equestrian
Festival. FOTO MEREDITH MICHAELS-BEERBAUM
Markus Beerbaum is erg trots op het succes van zijn vrouw Meredith Michaels-Beer-
baum, hier op de foto met Lady Carambola Cor op het CHIO Aken in 2018. “Ik heb
het gevoel dat ik deel uitmaakte van dat succes. Ze is nog steeds de enige vrouw
die ooit nummer één van de wereld was.” FOTO WWW.ARND.NL
woensdag 21 april 2021 | 8SPRINGEN
Veel respect voor Beerbaum in Amerika
Het is bijzonder om te zien hoeveel erkenning Markus Beerbaum krijgt in Amerika,
terwijl hij in Nederland en Duitsland voor veel mensen toch een beetje in de schaduw
staat van zijn broer Ludger en zijn vrouw Meredith. “Mensen hier in Amerika respec-
teren mij voor wat ik heb gedaan en doe als trainer. In Europa sta ik inderdaad meer
in de schaduw van mijn broer en mijn vrouw”, beaamt Beerbaum. “Ik zei het al eer-
der: de trainers krijgen daar niet zo veel erkenning voor wat ze doen. Het gaat meer
om het succes van de ruiter. Maar daar kan ik goed tegen hoor”, lacht Beerbaum.
“Hier beseft iedereen gewoon wat ik heb gedaan als trainer, omdat de meeste van
mijn studenten Amerikanen zijn. Dus ik krijg hier veel erkenning.”
Over zijn eigen ontwikkeling als trainer vertelt hij: “Ik heb echt geleerd om te doen
wat ik nu doe door mijn vrouw te volgen. Ik zou haar niet mijn leerlinge noemen,
maar ik heb haar, toen zij op haar absolute topniveau zat, geholpen om haar grootste
kwaliteiten te combineren met de Duitse discipline. Ik denk dat ik daardoor ook mijn
ervaring heb opgedaan en weet hoe ik deze jonge Amerikaanse amazones moet
trainen. Ik wil niet dat ze gaan rijden zoals ik, want ze kunnen niet rijden zoals ik. Ze
hebben een heel andere lichaamsbouw en zijn over het algemeen minder sterk. Ze
hebben iets meer bit nodig en een bloedpaard dat ze meeneemt in plaats van een
kouder paard. Ik denk dat ik in de loop der jaren heb geleerd wat er voor hen anders
moet zijn om succesvol te zijn. Veel van mijn Europese collega’s denken dat hun
systeem het systeem is dat werkt en ze proberen hun studenten net zo te laten rij-
den. Maar die kunnen het vaak niet omdat ze niet sterk genoeg zijn of niet goed
genoeg. Je moet je ook realiseren dat het ene paard prima om kan gaan met een
fout van de ruiter, maar het andere paard niet.”