Pagina 6 van: Paardenkrant 17-18 – 2022
door Savannah Pieters
P
ieter van der Raadt werd
in Nederland geboren,
maar het gezin ver-
huisde toen hij drie jaar
oud was naar Duitsland.
“Mijn vader was daar als
soldaat gestationeerd, maar ik ging
wel in Nederland naar school.” Op
de kazerne kwam Van der Raadt
voor het eerst met paarden in aan-
raking en toen hij tien was maakte
hij zijn eerste ritje. “Op de kazerne
waren Nederlandse en Britse sol-
daten gestationeerd en van hen heb
ik leren rijden. Wedstrijden reed ik
in die periode niet. Ik kon dan wel
op een paard zitten en sturen, maar
daar hield het wel mee op”, vertelt
hij lachend.
Opleiding in Duitsland
Van der Raadt was op zijn acht-
tiende klaar met school en wilde
de opleiding in Deurne gaan doen,
maar werd daar niet toegelaten.
“Om naar Deurne te kunnen moest
je twee paarden hebben, maar dat
had ik niet. Daarom volgde ik in
Duitsland, bij Klaus Brieler, een
opleiding. Daar heb ik, hoewel ik
in eerste instantie liever sprong, de
beginselen van de dressuursport
geleerd en in die periode reed ik
ook mijn eerste wedstrijden. Ik ben
vervolgens nog bij een paar trai-
ners in de leer geweest, totdat ik
in 1993 slaagde voor mijn examen
tot meesterruiter. Daarna ben ik op
Martinushof voor mezelf begon-
nen.”
Eigen baas
Voor Van der Raadt was het een
bewuste keuze om zelfstandig te
blijven. “Van begin af aan vond ik
het belangrijk om zelf te kunnen
beslissen over wat ik deed en hoe
ik dat deed. Ik heb in de loop der
jaren met veel paarden Grand Prix
gereden en ik heb vanaf de Duitse
klasse S tot en met Grand Prix-
niveau meer dan vijfhonderd klas-
seringen behaald, maar ik droom
er altijd nog wel van om een keer
met een paard internationaal drie-
of viersterren Grand Prix te rijden.
Als ik dat eerder had gewild, had
ik vroeger ergens in dienst moeten
gaan waar ik die kans had gekre-
gen, maar ik vond het belangrijker
om eigen baas te kunnen zijn.”
Beginselen
De ruiter heeft veelal paarden van
klanten op stal. “Ik help klanten
met zoeken naar voor hen ge-
schikte paarden en ik leid ze ver-
volgens op. Het is daarbij vooral
belangrijk dat de paarden gemak-
kelijk te bedienen zijn. Maar ik heb
ook wel eigen paarden onder het
zadel. Jaarlijks koop ik een aantal
veulens, die met drie jaar van de
wei komen en dan laat ik ze met
longeren rustig aan het hoofdstel en
zadel wennen. Vervolgens worden
ze elders zadelmak gemaakt en als
ze netjes over de hoefslag gestuurd
kunnen worden, ga ik er mee ver-
der. Als ze dan fijn te rijden zijn,
gaan ze nog een seizoen het wei-
land op en daarna ga ik wat serieu-
zer met ze aan de slag.”
Liefde voor opleiden
Het opleiden van jonge paarden is
ook datgene wat Van der Raadt het
liefst doet. “Ik vind het geweldig
om jonge paarden naar Lichte- of
Zware Tour-niveau op te leiden. Ik
vind het bij ieder paard weer een
uitdaging om te kijken of dat lukt.
En als paarden dan op hoger niveau
aankomen, haal ik daar veel vol-
doening uit. Helaas houdt het daar
voor mij vaak op. Ik heb al meer-
dere paarden gehad die op het punt
stonden om internationaal te gaan
lopen, maar dan zijn ze ook het
meest interessant om te verkopen.
Als mijn klanten of ik een goed bod
krijgen, is het niet verantwoord om
zo’n bod af te slaan. Daarnaast kost
het rijden van internationale wed-
strijden erg veel geld en als je geen
goede sponsor hebt, is dat als zelf-
standige bijna niet te doen.”
First Romance
Meerdere paarden die hun oplei-
ding bij Van der Raadt genoten,
zijn inmiddels met hun nieuwe rui-
ters doorgebroken op internationaal
niveau. Een voorbeeld daarvan is
First Romance (Fürst Romancier x
Day Dream) van Dorothee Schnei-
der. “Ik werd met dat paard Lan-
deschampion en reed hem op de
Bundeschampionate. Ergens vind
ik het wel jammer dat ik dat stuk
zelf niet mee kan maken, maar
anderzijds wil ik daar niet te lang
over nadenken. Ik kan hartstikke
genieten van de mooie tijd die ik
met zulke paarden heb gehad en in
de loop der jaren heb ik ook wel
geleerd dat dit bij het vak hoort.”
Hele belevenis
“Het Bundeschampionat is één van
de mooiste evenementen die ik
gereden heb, maar bovenaan mijn
lijstje staat de finale van de Nürn-
berger Burg-Pokal in Frankfurt. Ik
reed daar in 2006 met Disco Boy.
Dat was echt een hele belevenis en
de atmosfeer daar is heel bijzonder.
Als trainer genoot ik volop van de
Piaff Förderpreis. Mijn leerlinge
Anna-Louisa Fuchs reed daar in
2017 de finale.”
Gezond blijven
Vorige maand zag Van der Raadt
Dorothee Schneider en First Ro-
mance op een nationale wedstrijd
op zijn thuislocatie in Zeutern rich-
ting de 78% gaan in de Grand Prix,
maar deed daar zelf ook goede
zaken. Met Remy Martin (v. Ro-
mancero) werd hij tweede in de
Intermédiaire I en vierde in de St.
Georg Special, terwijl Baron Boll-
werk (v. Bordeaux) in diezelfde
proef naar de tweede plaats liep.
“Dat zijn twee van de vijftien paar-
den die ik in training heb. Het hele
opleidingstraject doe ik eigenlijk
zelf, maar heel af en toe kijkt er
eens een goede vriend mee als hij
in de buurt is. In de loop der jaren
heb ik wel genoeg handigheid ge-
kregen om het zelf te kunnen”,
vertelt hij lachend. “Het zou leuk
zijn als ik nog wat mooie wedstrij-
den kan rijden en wellicht nog een
drie- of viersterren Grand Prix kan
rijden, maar het belangrijkste voor
mij is dat ik gezond blijf en dit
werk nog lang kan blijven doen.”
INTERVIEW woensdag 4 mei 2022 | 6
Pieter van der Raadt: ‘Verkopen hoort bij het vak’
ZEUTERN – De in Nederland geboren dressuurruiter Pieter van
der Raadt runt al bijna dertig jaar lang zijn eigen dressuur- en
trainingsstal op Martinushof in het Duitse plaatsje Zeutern. De
Grand Prix-ruiter volgde zijn ruiteropleiding in Duitsland en
begon daarna zijn eigen onderneming. Sindsdien richt hij zich
op het opleiden van paarden tot het hoogste niveau, maar stiekem
droomt hij ervan om ooit nog een keer drie- of viersterren Grand
Prix te rijden.
De in Nederland geboren Pieter van der Raadt runt al jarenlang zijn bedrijf in
Duitsland. Daar brengt hij ook zijn paarden uit in de sport. Met deze Baron Bol-
lwerk (v. Bordeaux) rijdt hij succesvol Lichte Tour. FOTO DORIS MATTHAES
‘In de loop der jaren genoeg handigheid
gekregen om het zelf te kunnen’