Pagina 10 van: Paardenkrant 2 – 2023

door Dinette Neuteboom

Net zoals zo velen in paardenland,
maak ook ik me zorgen over de toe-
komst van de paardensport. Ik ben
er op mijn manier veel mee bezig
en heb het er met veel mensen
over. Vooral gelijkgestemden, dat

wel. Dus met mensen die vinden
dat er veranderingen plaats moeten
vinden en dat we als paardenwereld
beter, liever, vriendelijker en zach-
ter met onze paarden om moeten
gaan.
Ik geniet van paardrijden en vind
het heerlijk om met paarden bezig

te zijn, in de stal en van achter mijn
laptop. Maar ik zie té regelmatig
situaties voorbij komen waarvan ik
denk: zielig paard. Op basiswed-
strijdniveau, op recreatief niveau,
bij fokkers, bij liefhebbers met een
paar Shetlanders achter het huis,
maar ook op topsportniveau.
Het is dan ook zo dat wanneer ik

met iemand in discussie zou moe-
ten die tegen de paardensport is
en dus voor het afschaffen ervan,
dan zou ik ‘verliezen’. Ik kan geen
betere argumenten aandragen voor
de vraag waarom wij op paarden
rijden en paarden houden en ermee
fokken dan dat dat voor ons eigen

plezier is (laten we het over het gel-
delijk gewin, ons ego of de eer nog
maar niet hebben).

Aangeleerde hulpeloosheid
Maar of dat erg is? Ik denk van
niet. Zo lang we maar echt goed
zijn voor het paard. De welzijns-
normen zijn belangrijk, maar echt
niet elk paard hoeft wat mij betreft
in een paddock paradise te staan.
Ze moeten wel lekker naar bui-
ten kunnen. Dat vind ik althans.
En als ze de hele dag buiten staan
en ’s nachts in een box van 3x3m
verblijven in plaats van eentje van
4x4m, dan is dat volgens mij ook
geen enkel probleem.
Wat ik wel moeilijk vind is te bepa-
len of de paarden het nou echt leuk
vinden om met ons samen te wer-
ken, of dat dat een vorm van aan-
geleerde hulpeloosheid is, zoals de
tegenstanders van de paardensport
vaak zeggen. Ik denk van mezelf
dat ik kan inschatten of een paard
goed in zijn vel zit, of hij happy is.
Maar wie zegt dat ik gelijk heb?
Heeft hij zich neergelegd bij hoe
wij hem behandelen en gedomes-
ticeerd hebben en is hij binnen dat
kader happy? Of is hij echt happy
vanuit het wezen paard en vindt
hij het prima om een paar uur per
dag buiten te lopen en dan nog een
uurtje met ons op zijn rug rond te
hobbelen? Ik weet het niet. Ik hoop
van wel.

Ruimte
Het argument dat we onze paarden
zo ontzettend goed verzorgen met
het beste voer, in kleine hoeveel-
heden over de dag verspreid, een
magnetische deken, regelmatig
aan de hand stappen en grazen, in
de stapmolen, de beste veterinaire
zorg, de beste hoefsmid, een bo-
dyworker, een trainingsschema
speciaal op het individuele paard
afgestemd, de mooiste deken en
het allerbeste zadel, is niet vol-
doende om de tegenstanders van
de paardensport te overtuigen. Die

vinden al die dingen helemaal niet
belangrijk. Zij vinden gewoon dat
we er niet op moeten rijden en ze
niet moeten beperken in hun na-
tuurlijke gedrag.
Maar in hoeverre is dat nog moge-
lijk, dat natuurlijke gedrag? Is er
niet veel te weinig ruimte in Ne-
derland om paarden natuurlijk te
houden? En als dat zo is, betekent
dat dan dat we in Nederland geen
paarden meer moeten houden? Ik
denk van niet, maar de tegenstan-
ders denken waarschijnlijk van
wel.

Beter doen
Een andere vraag is of we de dis-
cussie met de tegenstanders wel
aan moeten gaan. Ik weet het niet.
Wel weet ik dat hun argumenten
hout snijden. Ze hebben op veel
punten gelijk. Uiteraard vind ik
het belachelijk, verschrikkelijk
en ontzettend gevaarlijk dat ze de
baan inrennen tijdens een spring-
wedstrijd, maar de reden waarom
ze het doen is wel begrijpelijk. Wij
moeten het als paardenwereld ge-
woon beter doen. Wij moeten se-
rieuze stappen gaan nemen om het

ALGEMEEN donderdag 12 januari 2023 | 10

Een telefoongesprek met Monty Roberts over de kritiek op de paardensport
SOLVANG – “Mijn doel is om de wereld beter achter te laten
dan hoe ik hem aantrof, voor paarden en ook voor mensen”, zei
Monty Roberts ooit. De als paardenfluisteraar bekend geworden
paardentrainer uit Californië is nu 87 jaar oud en toen ik hem in
een e-mail vroeg of ik hem mocht bellen om hem te interviewen
over het feit dat er, vooral in Europa, steeds meer kritiek komt op
de paardensport, schrok hij ervan. “Ik had nooit gedacht dat op
mijn leeftijd nog een andere belangrijke missie op mijn pad zou
komen. De paardensport moet blijven bestaan, maar we moeten
het beter doen. We kúnnen het beter doen. Het moet geweldloos.”

Monty Roberts: “Iets verbieden is nooit de oplossing. Liefhebben is het antwoord. Op een liefdevolle manier iets doen met
wie dan ook, met paarden en zelfs met onze eigen kinderen, is altijd beter dan geweld te eisen of geweld te gebruiken.”
FOTO JAMES OLIVER

Dinette Neuteboom, hier in China: “Ik geniet van paardrijden en vind het heerlijk
om met paarden bezig te zijn. Maar ik zie té regelmatig situaties voorbij komen
waarvan ik denk: zielig paard.” FOTO WWW.ARND.NL

Over de auteur
Paardenkrant-medewerkster Dinette Neuteboom is een hippische wereldreiziger.
Ze werkte jarenlang voor verschillende topsportstallen op het Winter Equestrian
Festival in het Amerikaanse Wellington, bezocht de wilde Przewalskipaarden in
Mongolië, reed Quarterhorses op de prairies van het Amerikaanse Wilde Wes-
ten, jonge springpaarden in Argentinië voor springruiter Ricardo Kierkegaard en
Marleen Melchior en deed hetzelfde in China voor olympisch springruiter Li Zhen
Qiang. Ze behaalde haar ORUN-diploma en heeft jarenlang lessen paarden-
houderij en paardensport gegeven op AOC de Groene Welle (het huidige Zone-
College).
Net als veel paardenmensen maakt zij zich zorgen over de toekomst van de
paardensport en denkt ze veel na over het welzijn van paarden. Ze nam hierover
contact op met Monty Roberts, de Amerikaanse paardentrainer (paardenfluiste-
raar), die een reputatie heeft als verdediger van welzijn van paarden. Dat leidde
tot een bijzonder telefoongesprek.

‘Als de paardensport verboden wordt, worden

paarden wereldwijd de dood ingejaagd’