Pagina 6 van: Paardenkrant 22 – 2021

door Ellen Liem
Harmony kwam als driejarige en
Maaike van Saase maakte haar zelf
zadelmak. “Niet dat ik een onwijze
held ben, maar tot nu toe pakte het
gelukkig altijd goed uit. Ik vind het
heel fijn om de eerste hulpen zelf
aan de leren”, legt Van Saase, die
met de merrie begon in het L2, uit.
“Op onze eerste wedstrijd behaal-
den we gelijk zes winstpunten en
toen dacht ik: oké, dit komt wel
goed. We doorliepen de basis lek-
ker rustig en normaal gesproken
stop ik bij het ZZ-Licht. Maar met
Harmony ging het zó makkelijk,
dat ik besloot haar nog niet te ver-
kopen.”
Aardig cashen
Eerder ambieerde Van Saase het
niet om door te stromen naar de
Subtop. “Ik voel me heel zeker in
de basis en dat is wat ik kan. De
Subtop is nooit mijn ding geweest
en voor een zesjarige die ZZ-Licht
loopt kan ik aardig cashen. Het is
heel prettig om wat over te houden
en ik vind het fijn om paard door te
geven aan een andere ruiter. Voor
mijn eerste paard in het Z kreeg ik
een flink bod, maar ik wilde hem
niet verkopen. Dat had ik nog niet
uitgesproken, of een dag later was
hij kreupel. Dat is nooit meer goed
gekomen en toen is de knop echt
omgegaan. En op een gegeven mo-
ment raak ik ook een beetje uitge-
keken in het Z en wil ik weer aan
een nieuwe uitdaging beginnen.
Mijn passie ligt echt bij het oplei-
den van jonge paarden.”
Niveautje hoger
Met Harmony liep het echter an-
ders. “In het ZZ-Licht vlogen de
winstpunten me om de oren en
werd ik toch wel nieuwsgierig naar
een niveautje hoger.” Ook het ZZ-
Zwaar en de Prix St. Georges ver-
liepen succesvol en na een lange
wedstrijdpauze volgde onlangs het
debuut in de Intermédiaire I. “In de
wedstrijdloze periode hebben we
niet heel veel gedaan, maar blijk-
baar was het goed genoeg om gelijk
65 procent te halen. Ik moest een
beetje op handigheid de proef door-
komen, maar Harmony voelde het-
zelfde als thuis. Echt een cadeautje.
Harmony heeft niet de meest ideale
bouw en ik denk dat ze kwalitatief
het minste paard is dat ik ooit heb
gehad. Maar in haar hoofd wil ze
altijd en ze snapt alles.” Het bete-
kende ook dat de amazone haar
nieuwe slipjas aan kon trekken. “In
de Prix St. Georges was ik een stuk
dikker en nadat ik twaalf kilo af-
viel, bestelde ik een nieuwe slipjas.
Die wilde ik graag een keer aan en
nu kon ‘ie eindelijk uit de kast.”
Uit de modder
Hoewel de amazone aanvankelijk
nooit een merrie wilde, leidde ze in-
middels heel wat merries op en wil
ze nu niets anders meer. “Ik wilde
van mijn levensdagen nooit een
merrie”, vervolgt Van Saase la-
chend. “Toen mijn Rubiquil-ruin
overleed, moest ik gaan sparen
voor een nieuw paard, maar er was
niks te koop. Toen trok ik een vier-
jarige merrie voor duizend euro uit
de modder. Binnen twee jaar reden
we ZZ-Licht en kon ik haar heel
leuk verkopen. Het ging zo snel en
makkelijk en vanaf toen vond ik
merries fantastisch. Je moet ze een
beetje behandelen zoals je zelf ook
behandeld wilt worden. Ik kan met
ze lezen en schrijven.”
Geen pauzenummer
Normaal gesproken lest Van Saase
voorafgaand aan een kampioen-
schap één of twee keer bij Anouk
Hansen, maar verder traint ze al-
leen. “Naast de paarden werk ik als
nagelstyliste en ik bekijk een dag
van tevoren hoeveel nageltjes en
hoeveel paarden ik te doen heb. Ik
wil rijden zonder op de klok te kij-
ken en vind het heel irritant als ik
dan op een vast tijdstip les heb. Dat
hele plannen staat me niet aan”, legt
de amazone uit. “Tot en met de Prix
St. Georges heb ik het lekker alleen
gedaan, maar bij ons Inter I-debuut
wilde ik graag leuk meedoen. Niet
dat er gedacht zou worden: daar
heb je het pauzenummer. Zodoende
trainden we voor het debuut twee
keer bij Anouk. Anouk is echt een
vakvrouw en een pietje-precies. Als
zij zegt dat het kan, dan kan het.”
Nieuw hoofdstuk
Nu het debuut erop zit, traint Van
Saase met Hansen verder richting
de Zware Tour. “We gaan het ge-
woon proberen, maar dat is echt
een ander niveau en met mijn truc-
jes red ik het niet meer. Ik had nog
nooit aan de piaffe gezeten of eraan
gedacht. Daar hebben we nu voor
de eerste keer aan gewerkt en stie-
kem vind ik het wel heel leuk. De
juf zegt dat Harmony heel veel ta-
lent heeft om te gaan zitten, maar ik
voel helemaal niks”, bekent Van
Saase. “Dit is een hoofdstuk waar
ik nog nooit aan toe ben gekomen
en ik heb geen idee wat ik moet
voelen. Misschien valt straks het
kwartje, maar nu klinkt het nog als
Chinees. Ik versta er helemaal niks
van.”
Kicken
Hoewel de Grand Prix voor Van
Saase geen hoofddoel is, hoopt ze
zich met de trainingen als amazone
te kunnen verbeteren. “Het is niet
dat ik absoluut Grand Prix wil rij-
den, maar we gaan spelenderwijs
kijken of we het kunnen halen.
Mocht ik merken dat Harmony dat
niveau minder leuk vindt, dan
houdt het op. In de training moet ik
me nu echt focussen en ik denk dat
dat mij verder kan brengen met
mijn volgende paarden. Ik wil nog
beter leren rijden. Dat vind ik echt
kicken.”
Maaike van Saase: ‘Subtop was nooit mijn ding’
NIEUW-VENNEP – Dressuuramazone Maaike van Saase leidt
haar paarden van jongs af aan op en verkoopt ze nadat ze het Z
hebben doorlopen. Met Harmony (v. Olivi) liep het anders. Deze
merrie werd haar eerste paard in de Subtop en onlangs maakte
het duo een geslaagd debuut in de Intermédiaire I. En hoewel de
amazone dat traject nagenoeg op eigen houtje aflegde, volgt ze nu
serieus dressuurlessen. Rijden in de Subtop, laat staan Grand Prix,
was nooit haar doel maar nu kijkt Van Saase toch vooruit richting
het hoogste niveau.
“Dit is een hoofdstuk waar ik nog nooit aan toe ben gekomen en ik heb geen idee wat ik moet voelen. Misschien valt
straks het kwartje, maar nu klinkt het nog als Chinees”, vertelt Maaike van Saase. Met haar eerste Subtop-paard Harmony
(v. Olivi) traint ze richting de Zware Tour. FOTO BART WAGTER
woensdag 2 juni 2021 | 6INTERVIEW