Pagina 17 van: Paardenkrant 23 – 2021
door Esther Berendsen
Het begin van het leven van Forever SFN, stamboeknaam
FFW88, is een verhaal op zich. En eigenlijk begint dat verhaal
al een paar jaar eerder. Fokker Ied van Breukelen vertelt: “Ik
had destijds een opfokbedrijf in het Groningse Kornhorn en
werd gebeld door Jan Coppelmans uit Brabant. Ik kende zijn
naam van vroeger, uit de tijd dat hij in een jeugdteam met
Henk Nooren zat en ik paarden van Henk reed. Coppelmans
kwam bij mij met twee veulens voor de opfok en was erg en-
thousiast over de stallen en de ruimte hier. Hij zei: “Ik heb
ook nog een drachtige merrie, zou die niet hier kunnen staan?”
Dat vond ik prima, en zo kwam Roblesse ten Eyckenen, de
moeder van FFW88, hier. Ze was drachtig van Guidam. Een
paar jaar later vroeg Jan of ik haar niet wilde overnemen. Ik
wist dat het een goede merrie was, dus dat wilde ik wel.”
Shetlanderrace
Van Breukelen liet de merrie twee keer dekken door Indoctro.
“En daarna kwam de financiële crisis. Ik zag de bui al hangen,
met achttien paarden waarvan er vijf drachtig waren: volgend
jaar heb ik drieëntwintig paarden die niemand meer wil heb-
ben. Dus ik ging met de botte bijl door mijn paardenbestand
en nam van driekwart afscheid. Maar Roblesse en haar nako-
melingen wilde ik houden; dat waren eigenlijk de enige paar-
den waar ik echt in geloofde.”
Een verloting van VDL Stud leverde een gratis dekking op.
“Ik ging ieder jaar naar de hengstenshow van VDL Stud. Ze
organiseerden dat jaar een loting met een Shetlanderrace. Rob
Ehrens trok de lootjes en als je gekozen werd, mocht je de
Shetlander aanwijzen die volgens jou de race ging winnen. Ik
had nog nooit wat gewonnen in mijn leven, dus verwachtte
er niks van. Maar mijn naam werd genoemd! Ik koos een Shet
en die werd tweede. Dat betekende een gratis dekking bij een
jonge hengst. Ik had Zirocco Blue in mijn hoofd voor Rob-
lesse en dat kon, want hij was nog jong. Maar het was pas
april dus ik had nog even tijd om erover na te denken. Toen
sprak ik Jopie Kappert, die een paard bij mij had staan om
keuringsklaar te laten maken. Hij wilde zijn merrie laten dek-
ken door Azteca VDL. Ik dacht: Jopie Kappert, die heeft er
wel verstand van. Ik ga Roblesse ook door Azteca laten dek-
ken!”
Gelijk drachtig
En zo geschiedde. Maar het zat Van Breukelen toch niet lek-
ker. “Ik heb er een hele nacht van wakker gelegen; het voelde
niet goed. Ik zag Azteca een keer springen hier in de buurt en
dat viel niet mee. Hij sprong als jong paard heel overdreven
en oversprong zichzelf. Hij was zó verschrikkelijk voorzich-
tig, dat brak hem een beetje op. Dat was ook de reden dat hij
werd weggestuurd door het KWPN. Bij het NRPS werd hij
kampioen. Later verhuisde de hengst naar Noorwegen en in-
middels is hij geruind. Maar goed, Roblesse was al gedekt.
Meestal waren mijn merries niet in één keer drachtig, dus ik
besloot alsnog voor Zirocco Blue te gaan de volgende keer.
Maar die volgende keer kwam niet; ze was in één keer drach-
tig.”
Toen kwam het telefoontje van Mirjam Bierings. “Zij is de
ex-vrouw van Jan Coppelmans, en wilde Roblesse heel graag
terugkopen. Ik wilde dat eigenlijk niet. Maar ze was inmiddels
vijftien, en ja, drachtig van Azteca… Om die redenen besloot
ik toch te verkopen. Ik sta dus wel op papier als de fokker van
Forever SFN, maar hij is niet bij mij geboren. Sterker nog: ik
heb hem nog nooit in levende lijve gezien. Hopelijk komt daar
nog een keer verandering in.”
Effe wachten
Mirjam Bierings was blij met de terugkeer van Roblesse. “We
hadden haar langere tijd in eigendom gehad en ik vond het
interessant om haar terug te kopen. Omdat het concours in
Arnhem failliet ging, zijn de punten nooit geregistreerd, maar
ze heeft daar destijds 1,40 m. gelopen.” De geboorte van Fo-
rever SFN verliep onstuimig. “Hij viel eruit, letterlijk. De
merrie beviel staandebeens en het veulen raakte een tand
kwijt. Er kwam bloed uit zijn neus, ik belde de dierenarts en
zei: effe wachten. We moesten een naam met een F dus het
werd FFW88.”
Veel lol
Het bleek ook later een vlug veulen, maar niet de mooiste.
“Vandaar dat ik weinig foto’s van hem heb als veulen. Maar
hij groeide uit tot een heel sportief paard. Ik ben hem zelf gaan
rijden. Toen hij vijf jaar was is Rob Heijligers op wedstrijd
begonnen met hem. De eerste jaren deed ik de training thuis
en dat verliep heel goed. We hebben al die tijd veel lol met
hem gehad, hij deed altijd zijn best, het werd steeds hoger en
het is natuurlijk heel leuk om zo betrokken te zijn bij je paard.
Rob heeft een 1,45 m.-rankingproef met hem gewonnen, een
1,50 m. op de Peelbergen, de GP van Eindhoven, Mierlo…
En toen stond het SFN op de stoep.”
‘Misschien Jeroen’
Emile Hendrix vroeg welke ruiter Bierings er graag op zou
zien. “Ik zei: ‘misschien Jeroen Dubbeldam wel.’ Tijdens het
uitproberen ging dat heel goed. Dus FFW88 werd verkocht
en ik was hem kwijt. Dat vond ik in het begin best moeilijk.
Ik ben nog voor 25 procent eigenaar, maar ik heb niks meer
over hem te zeggen, zo staat dat in de voorwaarden van SFN.
Misschien maar beter ook, want andere mensen hebben an-
dere ideeën en te veel kapiteins op één schip, dat werkt ook
niet. Maar ik vond het best even moeilijk om hem los te
laten.” Inmiddels is dat gelukt en volgt de eigenaresse haar
paard op afstand. “We hebben een soort fanclubje dat als het
even kan naar de wedstrijden gaat. Door corona kwam daar
een tijdlang niks van, maar hopelijk kan het straks weer.”
Niets dan lof
Bierings heeft veel vertrouwen in haar paard. “Hij is ontzet-
tend voorzichtig en snel, dat is het probleem sowieso niet. En
hij heeft de juiste instelling. Aan zijn vermogen wordt weleens
getwijfeld; uiteindelijk weet je dat ook pas als hij het doet.
Met die foutloze rit over 1,55 m. in Rome komt hij er in ieder
geval heel dicht in de buurt!” Ook van voormalig ruiter Rob
Heijligers komt niets dan lof over de ruin. “Van begin af aan
liep hij bijna altijd nul. Ik volg hem nog op de voet en in
Rome en ook afgelopen week in Valkenswaard zie je hoe ge-
makkelijk hij het toch doet. Ook de combinaties. De instelling
van FFW88 is zo goed dat hij mensen nog weleens kan gaan
verbazen.”
Jeroen Dubbeldam geeft aan dat het even duurde voordat de
afstemming met Forever SFN gevonden was. “Ik had de
keuze tussen doorrijden zoals hij gewend was, of de rijderij
toch wat meer naar mijn hand zetten. Het werd dat laatste. De
winter uit had ik al een paar keer het goede gevoel en de af-
gelopen wedstrijden is dat verder bevestigd.” Of de ruin het
vermogen in huis heeft om het verschil te maken in de grote
kampioenschappen is nog niet zeker, vertelt Jeroen. “Bij de
aankoop stonden we er ook op die manier in. We waren ervan
overtuigd dat hij veel kwaliteit heeft, voorzichtig is en de
juiste instelling heeft om een goed concourspaard te zijn. Dat
heeft hij nu ook met mij laten zien. Het laatste aan vermogen
was een vraagteken en dat is het nu feitelijk nog. De tijd zal
uitwijzen of hij daar in groeit. Door corona hebben we toch
anderhalf jaar stilgestaan in een periode waarin we stappen
hadden kunnen zetten. Maar op het moment mogen we abso-
luut niet klagen.”
‘Met zijn instelling zal hij mensen
nog verbazen‘
WEERSELO – Of Forever SFN alles zal brengen
waar SFN II op hoopt, weten we nog niet. Wel kunnen
we uit de resultaten van de afgelopen weken opmaken
dat de klik tussen de elfjarige ruin en Jeroen Dubbel-
dam gevonden is. En dat maakt de combinatie een be-
lofte voor de toekomst. Daarom in deze editie van ‘Het
spoor terug’: Forever SFN (Azteca VDL x Nonstop).
Mirjam Bierings is nog voor 25 procent eigenaar van Forever SFN,
maar heeft geen zeggenschap meer over het paard. “Misschien
maar beter ook; te veel kapiteins op een schip werkt ook niet.”
FOTO WIL SMEETS
“In de winter had ik al een paar keer het goede gevoel en de afgelopen wedstrijden is dat verder bevestigd”, aldus Jeroen Dubbeldam
over Forever SFN. FOTO JACOB MELISSEN
Mooi stammetje
Hoewel de moeder van Forever SFN, Roblesse ten Eyckenen, drie
jaar geleden is gestorven na de geboorte van een Verdi-veulen
zijn er twaalf halfbroers- en zussen geregistreerd. Vier van hen zijn
1,40 m.-geklasseerd, een deel is nog in opleiding. “Zo rijdt Rob
Heijligers nu haar vijfjarige zoon van Quasimodo Z”, vertelt Mirjam
Bierings. “Ik wilde graag terugdekken bij Azteca VDL, maar toen
bleek dat hij inmiddels geruind was. Verder heb ik een zesjarige
Harley-merrie uit Roblesse. Uit haar heb ik een heel mooie hengst
van Baltic VDL, waarmee ik volgend jaar naar de hengstenkeuring
hoop te gaan. Het is een heel mooi stammetje, de Blesse-stam
uit België.”
woensdag 9 juni 2021 | 17HET SPOOR TERUG
Forever SFN