Pagina 5 van: Paardenkrant 27 – 2021
door Dirk Willem Rosie
Het werd niet waarschijnlijker dat
Thijssen de Grote Prijs van Rotter-
dam zou winnen, toen ze in de mie-
zerregen aan haar barragerit begon.
Ze was de eerste van vijftien com-
binaties die mochten gaan strijden
om de hoofdprijs van 37.500 euro
en een Longines-horloge. In een
klein barrageveld kan pole position
nog wel eens gunstig uitpakken, als
twee of drie concurrenten zich stuk-
bijten op een scherpe richttijd.
Maar met veertien concurrenten,
waaronder wereldtoppers als
McLain Ward/Contagious, Peder
Fredricson/H&M All In, Kevin
Staut/Visconti du Telman en Mar-
cus Ehning/Funky Fred, is de kans
wel heel groot dat je eraf gereden
wordt.
‘Ongelooflijk’
Maar dat gebeurde veertien keer
niet. “Mijn roll-back naar de FEI-
sprong had nog sneller gekund”, zei
Sanne Thijssen na afloop. “Dus ik
dacht dat ik het niet zou gaan red-
den.” Maar haar naaste concurrent
McLain Ward dacht iets anders,
toen hij na zijn barragerit de piste
verliet. “Soms denk ik na een bar-
rage dat het hier of daar nog wel
wat beter had gekund. Maar ik heb
er alles aan gedaan. Sanne’s bar-
rage was ongelooflijk en haar paard
was geweldig.”
Laatste lijn
Het verschil tussen de jonge Hol-
landse en de ervaren Amerikaan be-
droeg 0,03 seconde. Sanne en haar
hengst maakten het verschil vooral
in de laatste lijn. Daar sloegen ze
als enige combinatie een galop-
sprong over. Toch zag de reuzen-
sprong over de afsluitende planken
steilsprong er vloeiend uit. Het al
jaren durende, zeer intensieve part-
nerschap van een meisje en een
hengst en de moed van die twee
partners werden beloond met de
mooiste van alle overwinningen die
Sanne Thijssen en Con Quidam
samen boekten.
Trekpaard
Con Quidam is al heel lang het trek-
paard van Sanne Thijssens steil om-
hoog lopende carrière. Na een
gedwongen wedstrijdpauze tussen
2017 en 2019 is de extreem voor-
zichtige en altijd spectaculair sprin-
gende zoon van Quinar weer waar
hij ooit was. “Het is ongelooflijk dat
hij teruggekomen is op dit niveau”,
aldus Sanne. “Dit is niet zomaar een
1,45-proef. Die laatste vijftien cen-
timeter maken een enorm verschil.
Con Quidam is mijn absolute num-
mer één en deze overwinning is nu
onze nummer één.”
‘Van de dressuur gewonnen’
“We hebben van de dressuur ge-
wonnen!”, riep Rob Ehrens triom-
fantelijk na afloop van de Grote
Prijs. Zijn springruiters hadden het
team van collega Alex van Silfhout
immers geëvenaard, maar daar
waar de Oranje dressuurruiters Isa-
bell Werth voor moesten laten gaan,
had het Nederlandse springgilde in
Sanne Thijssen de koningin van
Rotterdam.
De Oranje triomftocht in eigen huis
begon vrijdag met het winnen van
de landenwedstrijd, historisch ge-
zien voor Rob Ehrens geen makke-
lijke opgave. Sinds hij in 2005
debuteerde met dubbel Europees
brons lijkt het verzamelen van in-
ternationaal eremetaal de bonds-
coach makkelijker af te gaan dan de
thuiswedstrijd in Rotterdam win-
nen. In 2016 mocht Ehrens voor het
laatst juichen in de havenstad, dit
jaar lukte het opnieuw. Met een
beetje hulp van de Amerikanen, die
in de tweede manche Beezie Mad-
den verloren.
Moment koesteren
“Heel veel overwinningen hangen
samen met wat er bij de concurren-
tie misgaat, dat is de sport. Je moet
het moment koesteren als het lukt.
Ik denk dat je nooit kunt winnen als
anderen niet een keer een steekje
laten vallen. Maar dat maakt de
overwinning net zo mooi hoor. We
zagen het in de barrage om de
Grote Prijs ook. Als McLain Ward
richting die laatste planken steil-
sprong niet die check maakt, wint
hij ‘m. Tot nu toe heeft nog nooit
iemand met pech gewonnen.”
‘Deze dames hebben het in
hun mars’
Een bondscoach kan niet zomaar
op basis van een dagsucces een
combinatie selecteren voor een
groot kampioenschap. Maar de
Rotterdamse successen van Sanne
Thijssen en Kim Emmen (derde
met een magistraal springende Tou-
lon-zoon Jack van het Dennenhof)
kwamen niet uit de lucht vallen.
“Zij lieten zien dat barragerijden
niet alleen een kwestie is van snel-
heid, maar ook van je verstand ge-
bruiken. Sanne en Kim beginnen op
dit niveau te stabiliseren. Dus dit is
wel iets voor mij om te volgen.
Deze dames heb ik niet in mijn
kaartenbak voor de Olympische
Spelen, daar komt nog wel iets
meer voor kijken. Maar als deze
dames goed bereden blijven, heb-
ben ze het wel in hun mars.”
Testen
“Ik moet straks kijken wat zich aan-
dient na de Olympische Spelen.
Maar wat de dames nu laten zien
zal ik zeker in gedachten meene-
men. En als ik een keer iets kan tes-
ten, zal ik het niet laten. Dit jaar
gelden de Europese kampioen-
schappen niet als kwalificatie voor
het WK, dus dan zou ik dat best een
keer kunnen doen.”
Sanne Thijssen: ‘Ik durfde het niet te dromen’
Uniek partnerschap met Con Quidam bij Rotterdams debuut bekroond met GP-zege
ROTTERDAM – Stiekem hoopte Sanne Thijssen in de aanloop
naar het CHIO Rotterdam dat ze de Grote Prijs zou winnen. Het
was haar debuut op het prestigieuze vijfsterrentoernooi in het
Kralingse Bos, maar als echte sportvrouw liet de 22-jarige Lim-
burgse zich daar niet door weerhouden. “Ik wist dat het niet on-
mogelijk was”, zei Sanne Thijssen toen ze de sjerp van Longines
omgehangen had gekregen. “Want ik zit op een enorm goed
paard en we zijn helemaal op elkaar afgesteld. Ik hóópte het héél
erg, maar durfde niet te dromen. En dan gebeurt het tóch!”
Sanne Thijssen reed als eerste starter met Con Quidam de perfecte barrage. FOTO’S: WWW. ARND.NL
Niet alleen Sanne Thijssen, ook Kim Emmen reed zich in Rotterdam in de kijker
bij bondscoach Rob Ehrens.
woensdag 7 juli 2021 | 5SPORT
‘Paard is belangrijker dan uitslag’
Nederland had zijn overwinning in de landenwedstrijd mede te danken aan Bee-
zie Madden. Terwijl haar team in winnende positie lag, trok de Amerikaanse zich
na de eerste manche terug. Toen telden alle resterende Amerikaanse resultaten.
Madden was met een Olympische missie in Rotterdam: antwoord krijgen op de
vraag of Garant (Warrant x Verdi, fokkers Gebr. Bosch) klaar zou zijn voor Tokio.
Het antwoord op die vraag kwam vrijdag in de eerste omloop van de landen-
wedstrijd. Nee, Garant was niet klaar voor de zwaarste uitdaging die de spring-
sport kent.
“Hij moest té veel zijn best doen”, zei Beezie’s echtgenoot en trainer John Madden
na afloop van de ronde die resulteerde in vijf strafpunten. “Hij is gezond, er is
niks met hem aan de hand, maar voor de Spelen moet je paard in topvorm zijn.
Anders moet je hem dat niet aandoen. Dat wilden we hier testen.”
Maar er stond nog wel een vijfsterren landenwedstrijd op het spel. En Amerika
lag in winnende positie. Waarom dan halverwege naar stal? “Na de eerste om-
loop wisten we wat we wilden weten. Garant moest er nu te veel aan trekken.
Dan is het paard voor ons belangrijker dan de uitslag.”
Om Garant het goede gevoel te geven, liet Beezie Madden hem op zondag nog
twee foutloze rondjes springen in het 1,40 m.
Marcus Ehning gaat Tokio niet missen
Marcus Ehning maakte in de landenwedstrijd een ijzersterke indruk met de voor-
malige Westfaalse kampioenshengst A La Carte, de door Jenny Ekkel uit Geesteren
(Ov) gefokte Abke-zoon. Toch maakt Ehning – onbetwist één van de beste ruiters
ter wereld – geen deel uit van de Olympische ‘Manschaft’. “Dat komt doordat A
La Carte een poosje geblesseerd geweest is. Maar ik ben sowieso niet boos op
Otto (Becker, de Duitse bondscoach, red.), want ik heb een sterke antipathie tegen
het Olympische format met drie ruiters. Op de tweede dag gaat het al gelijk om
de individuele titel. Je komt überhaupt niet goed in het ritme.”
“Verder moet de bondscoach een heel moeilijke beslissing nemen welke ruiters
hij laat rijden. Daar is veel ergernis bij ingebakken. En dan is de druk op de team-
ruiters immens groot. Stel je voor: je twee ploeggenoten hebben heel goed ge-
reden en bij jou als derde gebeurt iets onvoorziens, of je hebt een klein
spoorplekje. Dan is het hele team gelijk weg. Een teamwedstrijd met vier ruiters
is veel beter en veel sportiever.”
Marcus Ehning, één van de beste ruiters ter wereld, hier met Funky Fred in
de Grote Prijs, zien we niet terug in Tokio.