Pagina 31 van: Paardenkrant 29 – 2021

Beste Nayel,

Bedankt voor het doorgeven van de

Kettingbrief. Ik ben een enthousi-

aste lezer van de Kettingbrief sinds

ik in Nederland ben. Ik vind het een

geweldig idee. Het verbindt de ge-

hele paardensport-community

omdat je van allerlei mensen ver-

neemt die betrokken zijn bij de

paardensport en paarden in het al-

gemeen, bijvoorbeeld van ruiters,

handelaren, fokkers, eigenaren tot

aan sponsoren.

Dezelfde ervaringen
Ik prijs me gelukkig dat jij me hebt

uitgekozen. In het bijzonder omdat

we dezelfde ervaringen delen. Van

oorsprong komen we niet uit Eu-

ropa maar we verblijven hier wel al

een tijd als professional. Jij bent al-

leen eerder hiernaartoe gekomen en

je was toen jonger. Misschien ben

je nog wel meer meegegroeid met

het Europese systeem. Het is inte-

ressant om van vrienden zoals jou

wat te horen, maar ook van anderen

die in soortgelijke situaties verke-

ren. We zijn naar Europa gekomen

om onszelf als ruiter en paarden-

man te ontwikkelen en ons niveau

te verbeteren in de sport.

Ik vind het leuk om mijn ervaringen

te delen. Ik heb het geluk dat ik al

zes jaar mag trainen bij de Neder-

landse legende, Europees-, Wereld-

en Olympisch kampioen Jeroen

Dubbeldam. Winnaar van de groot-

ste Grand Prix’ in de wereld, zoals

Aken en Calgary. De grootste les

die ik heb geleerd bij Jeroen vanaf

het begin af aan tot vandaag de dag,

en waar ik hoogstwaarschijnlijk al-

tijd mee zal doorgaan, is dat het pri-

oriteit nummer één is om naar je

paard te luisteren.

Momenten van televisie
Jeroen is een geweldige ruiter en

paardenman. Wat Jeroen gedaan

heeft zijn gehele carrière en wat

hem het meeste succes heeft ge-

bracht is dat hij naar zijn paard

heeft geluisterd. Hij zal dit ook be-

amen. Het maakt niet uit op welk

paard hij zit, maar als Jeroen de

ring binnenstapt in Cannes, Aken of

Rio dan concentreert hij zich volle-

dig op zijn paard. Dat zijn van die

momenten die we allemaal kennen

van de televisie. Doordat hij naar

zijn paard luistert, kan hij tot die

momenten komen.

Ik bedoel te zeggen dat hij een stap

vooruit neemt wanneer zijn paard

laat zien dat hij een stap vooruit kan

nemen en hem dat gevoel ook

geeft. Op het moment dat Jeroen in

een speedklasse zou rijden, en hij is

snel, en het paard geeft hem het ge-

voel dat hij misschien kan winnen

die dag, dan zal hij er zeker voor

gaan.

Maar als het paard aangeeft dat hij

een lagere klasse nodig heeft, doet

hij een stap terug. Hij zal zijn paar-

den niet forceren als ze niet hele-

maal klaar zijn om naar een hele

belangrijke wedstrijd, klasse of spe-

cifieke Grand Prix te gaan. Dat is

een les die ik erg waardeer. Soms

heeft dat bij zijn sponsoren en or-

ganisatoren teleurstellingen opgele-

verd, want er zullen tijden zijn ge-

weest dat ze hem op een bepaalde

wedstrijd of in een klasse succes

hadden gewild.

Oudere paarden
Met betrekking tot de USA-metho-

dologieën denk ik dat ik het geluk

heb gehad tot mijn zestiende te

kunnen opgroeien in Amerika. In

het Amerikaanse systeem zijn

horsemanship en wat het paard in

staat is om te doen uiteraard ook

erg belangrijk. Maar in Amerika rij-

den de meeste ruiters bij de junio-

ren en equitation op oudere paarden

om het springen aan te leren en op

te klimmen in niveau. Je leert daar

hoe je een succesvolle ruiter wordt,

meer dan dat je je samen met je

paard ontwikkelt.

Er is geen specifieke reden dat dit

zo gebeurt in het Amerikaanse sys-

teem. Ik wil ook niet zeggen dat je

je helemaal niet ontwikkelt met je

paard door het Amerikaanse sys-

teem. Het betekent alleen dat de

meeste jonge ruiters in Amerika

niet op hele jonge paarden rijden,

zoals op vier-, vijf- en zesjarigen.

In Europa rijden er veel meer jonge

ruiters op jonge paarden.

Beide methodes hebben voor- en

nadelen. Ik denk niet dat het ene

beter is dan het andere. Ik ken het

verschil omdat ik het heb opge-

merkt en er zijn natuurlijk ook ge-

lijkenissen tussen de twee syste-

men. Toen ik opgroeide, heb ik bij

de junioren en young riders wel op

veel jonge paarden gereden om me

als ruiter te kunnen ontwikkelen en

ook samen met mijn paard te ont-

wikkelen. Op een bepaald punt

kom je met jongere paarden dingen

tegen met rijden die je bij oudere

paarden niet tegenkomt. Aan de an-

dere kant blijf je bij oudere paarden

ook altijd issues houden die je moet

oplossen.

Beste kans van slagen
Alles wat wij in Nederland in onze

training doen bij het opleiden van

jonge paarden of het rijden van

wedstrijden met oudere paarden

komt neer op hetzelfde; dat we naar

het paard luisteren. Soms moeten

we daar een paar wedstrijden voor

opofferen omdat een paard moet

groeien. Of we geven in een lagere

klasse vertrouwen, om zeker te stel-

len dat de carrière van het paard

kan worden voortgezet.

Ik vind het een voorrecht om met

deze dieren te werken. Soms kunnen

onze wensen voor de sport of succes

in de weg staan bij de omgang met

deze dieren. Je zult ze moeten ma-

nagen om ze de beste kans van sla-

gen te geven op de weg ernaartoe en

ook voor een langere tijd.

Ik vond het leuk hoe jij benoemde

dat de sport hier in de cultuur zit.

Want in Amerika is dat niet het

geval in het leven van de Amerika-

nen. In Amerika zul je meer het ge-

voel hebben dat je af en toe deel-

neemt aan de springsport dan dat

paarden echt onderdeel uitmaken

van je leven.

Amerikaanse systeem
Ik maak me geen zorgen over hoe

moeilijk het is om een kampioen-

schapsteam te vormen met de ou-

dere generatie die al gevestigd is.

Het Amerikaanse systeem zorgt er-

voor dat de ruiter- en paardcombi-

naties die het meeste succes hebben

gehad een kans krijgen. Het maakt

niet uit of dat oudere of jongere

combinaties zijn. Er is door onze

federatie, waar veel slimme mensen

bij betrokken zijn, goed over nage-

dacht om zeker te stellen dat het

team dat USA vertegenwoordigt de

beste kans heeft om medailles te

winnen voor ons land.

We beschikken over een aantal to-

pervaren ruiters met legendarische

paarden. Maar het baart me geen

zorgen dat ik niet in staat zou zijn

om door te breken. Als ik op een

bepaald punt in mijn carrière een

paard tot mijn beschikking krijg dat

klaar is om op dat niveau te sprin-

gen en ik deresultaten bereik op de

grote wedstrijden, staat het systeem

toe om in het kampioenschapsteam

te komen. Het huidige Amerikaanse

springteam is daar een perfect voor-

beeld van.

We hebben drie ervaren senioren

ruiters aan Kent Farrington, Laura

Kraut en McLain Ward maar Jes-

sica Springsteen is jonger. Spring-

steen heeft samen met haar paard

fenomenale resultaten behaald. Zij

verdient het echt om naar de Olym-

pische Spelen te gaan.

Mentale kracht
Jij weet dat ik ook kan genieten van

een andere sport. Ik ben dol op golf.

Ik kan daarmee mijn hoofd leegma-

ken als ik bijvoorbeeld teleurge-

steld ben over een wedstrijd. Soms

kan het erg tegenzitten. Ik kan dan

even vluchten in iets anders. Het

brengt me mentale kracht. Som-

mige collega-ruiters ervaren dat

ook met hun kinderen. Het is voor

hen altijd fijn om thuis te komen.

Hun kinderen zijn nog zo jong, ze

weten nog niks over de sport. Het

is een fijn gevoel om aan iets an-

ders te denken dan alleen de sport.

Je hebt maar één leven, dus het is

superbelangrijk om zo veel moge-

lijk te genieten. Het is mooi om met

golf tijd door te brengen met fami-

lie, vrienden, eigenaren of sponso-

ren. Mijn broer en ik zijn erg com-

petitief naar elkaar. We leren dan

ook op een andere manier onder

druk te presteren.

Ik wil de Kettingbrief naar Noor-

wegen sturen, naar mijn vriend

Geir Gulliksen.

Naar Europa gekomen om als ruiter en paardenman te ontwikkelen

Beste Geir,
Je hebt veel rollen in de paardensport: handelaar, topruiter,
manager van de Scandinavian Vikings in de GCL en vader
van twee topruiters in Victoria en Johan Sebastian. Welke rol
waardeer je het meest en is het moeilijk om alles in balans te
houden? Je werkt al bijna 30 jaar samen met jouw eigenaar.
In onze sport zijn er altijd ups en downs, wat zijn de belang-
rijkste tips voor een jonge ruiter als het gaat om het werken
met en behouden van eigenaren en sponsors?
Met vriendelijke groet,
Lucas Porter

Er zijn overeenkomsten tussen de Amerikaanse springruiter

Lucas Porter en de Egyptische springruiter Nayel Nassar. Eén:

ze verblijven beiden in Amerika én Europa. In het geval van

Lucas Porter is dat in Weerselo, als buurman van Olympisch

en Wereldkampioen Jeroen Dubbeldam. Op verzoek van

Nayel Nassar maakt hij de vergelijking tussen de Nederlandse

lessen van Jeroen en de Europese en Amerikaanse methodo-

logieën. Voor zijn generatie is het dé ultieme droom om een

plaats te bemachtigen in het Amerikaanse kampioenschaps-

team. Maar hoe realistisch is dat? En zou hij als fervent golfer

zijn collega-ruiters adviseren om andere hobby’s uit te oefe-

nen? Volgende week spreekt de Noorse-springruiter Geir Gul-

liksen zich uit.

De Kettingbrief
Nayel Nassar – Lucas Porter – Geir Gulliksen

woensdag 21 juli 2021 | 31KETTINGBRIEF

Het Amerikaanse systeem zorgt ervoor dat de
ruiter- en paardcombinaties die het meeste

succes hebben gehad een kans krijgen

Het is mooi om met golf tijd te besteden met
familie, vrienden, eigenaren of sponsoren