Pagina 5 van: Paardenkrant 32 – 2021
Het management richting bronsgoud
Nadat zoon Maikel in Tokio individueel brons had gewonnen, vertelde vader en trainer
Eric van der Vleuten iets over het paardenmanagement dat aan deze medaille vooraf
is gegaan. Heel opvallend aan dit succes was natuurlijk de relatieve onervarenheid
van Beauville Z, de Bustique-zoon die de monsterklus samen met Maikel van der
Vleuten klaarde.
Het fokproduct van Pascal Habets uit Kerkrade liep vanaf mei dit jaar vier keer een
zware tour: Valkenswaard, Madrid, opnieuw Valkenswaard en tot slot Rotterdam.
“Daarna hebben we thuis bewust gas teruggenomen”, vertelt Eric. “Maar omdat we
wisten dat we hier in Tokio onder kunstlicht moesten springen, zijn we nog wel een
paar keer ’s avonds om een uur of 11, toen het helemaal donker was, met kunstlicht
gaan springen bij Heijligers in Asten. Maar niet hoger dan 1,40 m.”
Op de eerste dag in Tokio sprong Beauville goed. “Maar ik vond wel dat ‘ie hard te-
rugliep, want hij is ontiegelijk scherp”, aldus Eric. “Toen ik de volgende dag het parcours
voor de individuele finale had gelopen, dacht ik: dit is heel andere koek. Dus heb ik
het op het voorterrein heel bewust simpel gehouden. Ik wou het vertrouwen erin
houden, het hart groot houden.”
“Beauville wil geen paal aanraken en heeft een goede instelling, maar zoiets moet
je niet beschadigen. Dus heb ik alleen maar simpele hindernissen neergezet, met
een lage eerste paal van de oxer. Hij moest maar één ding: naar voren.”
Deze strategie leverde het inmiddels welbekende bronsgoud op. “Hij sprong elke
ronde met meer vertrouwen en gemak. Dit was een ongelooflijke ervaring. Als je
achter Explosion en All In niet tevreden bent met brons, word je het nooit meer.”
vrijdag 11 augustus 2021 | 5SPRINGEN
“Beauville wil geen paal aanraken en heeft een goede instelling, maar
zoiets moet je niet beschadigen”, aldus Eric van der Vleuten over de voor-
bereiding op de Olympische medaille.
door Dirk Willem Rosie
“In de ideale wereld waren er drie
combinaties in de barrage ge-
weest”, zegt de gouden Ben Maher,
die in Tokio zijn kostbare rijfout
van het EK in Rotterdam weg-
poetste. “Dan hadden die onderling
om de medailles kunnen strijden.”
Japanse roem
Maar de wereld is niet ideaal en de
springwereld sinds de nieuwe
Olympische competitieformule al
helemaal niet. De geweldige pres-
taties van Henrik von Eckermann
(vierde) en Malin Baryard-Johns-
son (vijfde) verdwijnen in de ver-
getelheid, gelukkig nog wel bedekt
met het teamgoud. Eeuwige Ja-
panse roem was er wel voor de ver-
rassende thuisruiter Daisuke
Fukushima, die zesde werd en er
als eerste in slaagde om in de bar-
rage van het loodzware parcours
om de individuele medailles voor
de tweede keer foutloos te blijven.
Ratina Z met meer macht
Het goud was bijna onafwendbaar
voor de gedoodverfde favoriet Ben
Maher en zijn freak of nature Ex-
plosion W (Chacco-Blue x Balou-
bet du Rouet). Het fokproduct van
Willie Wijnen is een soort Ratina Z,
maar dan met nog meer macht. Hij
is het soort paard waar geen par-
coursbouwer tegen is opgewassen.
Elke plaats die een ander paard in
dezelfde competitie behaalt is auto-
matisch meer waard omdat Explo-
sion meedeed. Het paard waar
onder normale omstandigheden niet
van te winnen valt.
Niet één zoals hij
Ben Maher over zijn gouden part-
ner: “Als ik hem kort moet om-
schrijven zeg ik: er is er niet één
zoals hij. Als negenjarige won hij al
een vijfsterren Grote Prijs. Nooit in
mijn hele leven zal ik opnieuw zo’n
paard rijden als Explosion.”
Barrage rijden alsof er geen hindernissen staan
TOKIO – Zelden liet de uitslag van een individueel springkam-
pioenschap zich zo gemakkelijk voorspellen. De pijlsnelle alles-
kunner All In zou alleen ingehaald kunnen worden door het
paard van de buitenste buitencategorie: Explosion W. Het brons
zou alleen verrassend zijn. En zo kwam de voorspelling ook uit.
Met een wel heel mooie verrassing op de bronzen positie.
Gouden medaillewinnaar Ben Maher over Explosion W: “Als ik hem kort moet omschrijven zeg ik: er is er niet één zoals
hij.” FOTO’S WWW.ARND.NL
De bronzen medaille die voelt als goud voor Maikel van der Vleuten en Beauville
Z. “Als je achter Explosion en All In niet tevreden bent met brons, word je het
nooit meer.”
“We kennen elkaar door en door”,
vertelt Maher over het paard dat op
stal liefkozend ‘Carrot’ en ‘Cookie
Monster’ wordt genoemd. “Ik weet
wat er leeft in dat paard onder mij.
Het is nog veel meer een fenome-
nale atleet dan een paard. De snel-
heid waarmee hij naar hoge
hindernissen kan is niet van deze
wereld. Met hem kan ik barrage rij-
den alsof er geen hindernissen
staan.”
Meer versnellingen
“Het is een paard met meer ver-
snellingen dan enig ander paard dat
ik ooit gereden heb. Als ik ‘m iets
sneller wil hebben, hoef ik alleen
maar op één van zijn knopjes te
drukken. Ik hoef hem niet in te
houden om goed bij de sprong te
komen. Dat doen de hindernissen.
Explosion is een paard waar je het
springen niet in hoeft te trainen.
Die intelligentie heeft hij van zich-
zelf. Ik dank zijn eigenaren, Char-
lotte Rossetter en Pamela Wright,
dat ik ‘m tot nu toe heb mogen rij-
den.”
Voor Ben Maher was het ook een
opluchting om eindelijk individueel
goud te pakken. Met Cella (EK
Herning in 2013) en Explosion W
(EK Rotterdam 2019) werd het
twee keer zilver. “Het heeft wel
even geduurd voor ik dat foutje van
mij in Rotterdam achter me kon
laten. Dat was een duur foutje, want
het kostte me goud.”
‘Doe precies hetzelfde’
“Dit was een heel snelle finale.
Mijn teamgenoot Scott Brash en
Peter Charles (vader van teamge-
noot Harry Charles, red.) hadden
Peder zien rijden en zeiden tegen
me dat ik zo snel moest gaan als ik
maar kon. En ze zeiden dat ik dat in
het verleden al tig keer had gedaan.
Ze zeiden: doe gewoon precies het-
zelfde, je kunt het! Dat maakte het
voor mij eigenlijk makkelijk. Ik
had geen keus, anders dan er vol
voor te gaan. Het was een kwestie
van alle risico’s nemen om beloond
te worden.”
Covid en EHV
Voor Peder Fredricsson was het een
weerzien met dezelfde podiumplek
die hij vijf jaar geleden ook met All
In behaalde. “Ik ben ontzettend bij
dat ik All In weer in vorm heb. Hij
is geblesseerd geweest en was an-
derhalf jaar niet op wedstrijden.
Door Covid en EHV was het lastig
om hem weer in topvorm te krijgen,
maar we konden gelukkig toch nog
pieken op het juiste moment.”
Grasbuik
Fredricsson had naast All In voor
de zekerheid ook Catch Me Not S
(v. Cardento) mee in quarantaine
genomen, omdat hij niet zeker wist
of zijn zilveren kameraad van Rio
de Janeiro wel op tijd helemaal
wedstrijdfit zou zijn. “Dat zijn twee
verschillende dingen: fysiek fit en
wedstrijdfit. Als een paard gezond
is en genoeg uithoudingsvermogen
heeft, betekent dat nog niet dat hij
ook top kan presteren in het par-
cours. Met dat laatste waren we aan
de late kant. Hij had lange tijd nog
een grasbuik, maar die is sinds een
maandje verdwenen. Dus we waren
precies op tijd. En je kunt de Olym-
pische Spelen maar beter op je pad
krijgen als de vorm stijgende is dan
wanneer je paard al weer over z’n
piek heen is.”
Werk in de benen
Natuurlijk vormde de nieuwe
Olympische competitieformule in
Tokio een gespreksonderwerp. “Als
de oude formule nog had gegolden,
hadden we vandaag goud gewon-
nen”, aldus Peder Fredicsson na af-
loop van de individuele titelstrijd.
“Onze paarden sprongen geweldig,
maar hebben nu natuurlijk wel wat
werk in de benen. Dat geldt niet
voor sommige van onze concurren-
ten.”
Daarmee verwees Fredricsson na-
tuurlijk naar de teampaarden die op
de eerste dag een springfout hadden
en vervolgens rust kregen, terwijl
de paarden van het individuele
kampioenschap fors aan de bak
moesten in een bijna maximaal
zware competitie met 14 hindernis-
sen op 1,65 m., waaronder een drie-
sprong, twee dubbelsprongen en
een sloot van 4 meter.
Namens je land
Maikel van der Vleuten sprak zich
in Tokio uit vóór de oude formule.
“Je gaat als ruiter namens jouw
land naar zo’n groot kampioen-
schap. Dus hoor je ook eerst voor
jouw land te rijden. Daarna is het
prima om ook nog namens jezelf
van start te gaan. Nu moesten de
paarden eerst individueel springen
en dat neemt echt wel wat kracht
weg voor de landenwedstrijd.”