Pagina 3 van: Paardenkrant 33 – 2022

door Dirk Willem Rosie

“Ik voel me nu net als een band
waar het ventiel uit getrokken is”,
zegt Henrik von Eckermann, be-
duusd, haast verdwaasd kijkend als
hij het wereldgoud omgehangen
heeft gekregen. “Eerst al die span-
ning… En nu is alles weg en moet
het gewoon allemaal nog indalen.”

‘Geen hap door m’n keel’
Von Eckermann was voor de ont-
knoping van het wereldkampi-
oenschap aanvankelijk extreem
zenuwachtig geweest. “Twee uur
voor de proef ben ik zó nerveus,
dan kan ik geen hap door m’n keel
krijgen. Maar als ik eenmaal op
m’n paard zit, is alles net als an-
ders. Dan doe ik de dingen die m’n
paard nodig heeft om te presteren.”
Behalve de nummer één van de
wereld die zijn positie magistraal
bevestigde ging in Herning zo’n

beetje alles op zijn kop. De rang-
lijst van de landenteams, waar
Frankrijk en Duitsland aanvanke-
lijk goede zaken deden. En letter-
lijk op de kop gingen drie wereld-
toppers. Jos Verlooy had zijn crack
Igor niet in vorm en lag in een drie-
sprong zo maar in het zand. Kevin
Staut stuiterde keihard van Viking
d’la Rousserie af toen de zoon van
Quaprice Bois Margot verkeerd
uitkwam op een dubbelsprong en
zijn explosieve voorzichtigheid
omzette in een sprong die niet uit
te zitten was.

Drie keer taart
De derde man die op taart moet
trakteren was niemand minder
dan Europees kampioen André
Thieme, die ten overstaan van zijn
complete Mecklenburgse voetbal-
team (trouwe supporters die hem
overal nareizen) het zand opzocht.
Op een manier die zijn bondscoach

Otto Becker in alle veertien jaren
van diens taak als teamchef nog
nooit had gezien. Op een enkele
hindernis, oxer 3 van de tweede
omloop van de landenwedstrijd,
kwam Thieme met zijn topmerrie
DSP Chakaria een tikkeltje dicht,
verder was er niet veel bijzonders
aan de hand. Maar even later was
alles voorbij.

‘Het pijnlijkste moment
van m’n leven’
“Dit is het pijnlijkste moment van
mijn leven”, aldus André Thieme,
doelend op de blauwe plekken op
zijn ziel. “Van je paard af vallen,
dat overkomt ons allemaal wel.
Maar dit was iets anders. Ik ben
teleurgesteld in mezelf. De merrie
ging zó de lucht in. Ze sprong ge-
woon te goed. Het was een explo-
sie onder mijn kont.”

De volharding van
Team Lansink
Met een Belg, een Fransman en een
Duitser in het zand is het lekker
opschuiven in het klassement, zou
je denken. Maar de problemen bij
de concurrentie bleven niet tot die
valpartijen beperkt. In de tweede
manche bakten de overige Fransen
er ook weinig van en in het Duitse
team liet vooral Dominator Z het
afweten. Het ontbrak de populaire
dekhengst in die laatste ronde aan
kracht. Voor de rest was het toch
vooral aan de volharding van Team
Lansink te danken dat Nederland
kon opschuiven.
“Het had ook de andere kant op
kunnen draaien”, zegt debuterend
bondscoach Jos Lansink. “We had-
den in het begin niet veel geluk.
Je moet in onze sport af en toe
ook eens een paaltje zacht kunnen
raken en dan het geluk hebben dat
‘ie blijft liggen. Dat hadden we in
het jachtspringen en in de eerste
omloop van de landenwedstrijd
zeker niet. Dan begint de tweede
omloop en krijgt Sanne in een heel
goede ronde toch een foutje en valt

bij Maikel in het begin van het par-
cours al een plank. Hij rijdt vervol-
gens fantastisch naar het eind, maar
met 8 strafpunten loop je dan wel
achter de feiten aan.”
“Ik dacht: het is mis!”, vervolgt
Lansink. “Maar dan zie je maar
weer hoe belangrijk het is om er
met elkaar in te blijven geloven.
Want dan rijdt Jur een fantastische
ronde en maakt Harrie het schitte-
rend af.”

Wéér het onverwachte
En zo klom het Nederlandse team
van plek acht naar plek vier, om op
zilver te eindigen. Met alleen de
ongenaakbare Zweden boven zich.
Waarvan de captain, Peder Fre-
dricson, voormalig Europees kam-
pioen, tweevoudig winnaar van
Olympisch zilver, alleen nog moest
rijden voor het individuele klasse-
ment. Want na drie Zweedse omlo-
pen was het goud al verzekerd. Het
typeert dit kampioenschap, dat op-
nieuw het onverwachte gebeurde:
H&M All In had één van zijn zeer
zeldzame zwakke momenten en
stootte drie balken uit de lepels.
En toen moest oudere broer Jens
het in het individuele kampioen-
schap opknappen. Maar de num-

mer drie van de wereldbekerfinale
in Leipzig moest zich in de tweede
omloop gewonnen geven. De dui-
zenden Zweden op de tribune kon-
den alsnog uit hun dak voor Henrik
von Eckermann. Die met het feno-
meen King Edward, zoon van de
dressuurhengst Edward uit zeker
geen springsexy moederlijn, een
week lang geen moment in proble-
men kwam.

Maikel vecht zich omhoog
Net als het Nederlandse team,
vocht Maikel van der Vleuten zich
een weg omhoog. Met de zeer
voorzichtige, maar in de rijderij
ook veeleisende Beauville Z (v.
Bustique). “Mijn grootste opgave
is om hem steeds in het midden
van de sprong te houden”, aldus
Van der Vleuten. “Beauville heeft
zeer veel mentaliteit en kwaliteit.
Twee kampioenschappen op rij en
drie medailles is gewoon gewel-
dig. Mijn rijfoutje van vrijdag heb
ik super omgezet. De eerste ronde
moest ik op de eerste hindernis wat
werken, de tweede ronde was uit
het boekje. Vooraf hoopte ik bij de
laatste twaalf te komen, maar ik
durfde niet te rekenen op een po-
diumplaats.”

SPORT woensdag 17 augustus 2022 | 3

Méér wereldkampioen kan Von Eckermann niet zijn
Jos Lansink: ‘Je ziet maar weer hoe belangrijk het is om er met elkaar in te blijven geloven’
»Vervolg van voorpagina
HERNING – Springsport op z’n best. En springsport op z’n
spannendst. Met totaal onverwachte gebeurtenissen, maar ook
met uiteindelijk de beste combinaties op het schavot. Zo gaat het
WK in Herning de boeken in. Als het kampioenschap waarin
alles op z’n kop ging. Behalve de nummer één van de wereld.
Henrik von Eckermann slaagde erin om in één week te kopiëren
wat hij een jaar lang op de wereldranglijst had aangericht. Méér
wereldkampioen kan je niet zijn.

Henrik von Eckermann kwam met het fenomeen King Edward, zoon van de dressuurhengst Edward uit zeker geen spring-
sexy moederlijn, een week lang geen moment in problemen. FOTO’S WWW.ARND.NL

Jérôme Guery bemachtigde met de geweldenaar Quel Homme de Hus het zilver.

“Beauville heeft zeer veel mentaliteit en kwaliteit. Twee kampioenschappen op
rij en drie medailles is gewoon geweldig”, aldus een blije Maikel van der Vleu-
ten.

Nederlandse parcoursen eindigen
met hoogtepunt
In de meeste kampioenschappen om de individuele medailles geeft de eerste
ronde van de finale de doorslag. Dan staat er iets diks en ingewikkelds, de
tweede ronde is meestal niet meer dan een test op uithoudingsvermogen. Maar
het Nederlandse parcoursbouwduo Louis Konickx en Quintin Maertens draaide
de zaak op dit WK om. “We wilden de eerste ronde een fijn te rijden parcours
neerzetten waarin de paarden lekker konden springen”, aldus Konickx. “Maar
toen kregen we een paar nullers teveel.”
Dat waren er, om precies te zijn, 14 van de 21 starts. Het venijn zat in de staart.
In de tweede manche overleefden er maar vier en ging het klassement op z’n
kop. Jens Fredricson viel met dertien strafpunten weg, Jérôme Guery schoof met
de geweldenaar Quel Homme de Hus door naar zilver, Marcus Ehning steeg van
twaalf naar vijf en Maikel van der Vleuten streefde naast Fredricson ook Ben
Maher en Max Kühner voorbij.
“Zo’n laatste ronde moet er niet één zijn om de paarden alleen nog maar een
keertje zwaar te laten springen, dat is zinloos”, aldus Quinten Maertens. “Het
slotparcours moet betekenis hebben.” Aan de zienswijze van Konickx en Maer-
tens was een super spannend kampioenschap te danken dat letterlijk op zijn
hoogtepunt eindigde.