Pagina 4 van: Paardenkrant 36 – 2021

door Dirk Willem Rosie
“Ik dacht: oh jee, dit is nog een
lange weg naar de finish”, vertelt
Thieme als hij Europees goud om
zijn hals heeft. “Chakaria voelde
fris aan, had me op de eerste spron-
gen van die laatste ronde ook een
super gevoel gegeven. Maar die
fout op de insprong van de drie-
sprong dwong me om te focussen
en rustig te blijven.”
Uiteindelijk onderscheidt de top-
springruiter zich van een gewone
ruiter door rustig te blijven en het
geplande succes af te wachten.
“Dat heeft met Chakaria wel wat
tijd gekost. Ze is ons familiepaard
en ik heb veel tijd in haar geïnves-
teerd. Omdat ze zoveel kwaliteit en
alle springvermogen heeft. Dit jaar
ging alles beter. Ze werd rustiger,
rijdbaarder. Tokio kwam te vroeg.
Daar hebben we allebei van ge-
leerd. En als dan een paar weken
later in je eigen land alles op z’n
plek valt….. Van Chakaria houd ik
net zoveel als van mijn vrouw.”
Driesprong
Parcoursbouwer Frank Rothenber-
ger kreeg veel lof voor zijn ontwer-
pen, die steeds precies pasten bij
het niveau en de fase waarin het
kampioenschap zich bevond. “In de
laatste omloop waren de meeste
hindernissen op zichzelf staand aan
te rijden. Dik, hoog, maar relatief
eenvoudig”, legde Thieme uit. “Op
die driesprong na. Daar kwam je
nadat Rothenberger ons had laten
rekken over een massieve oxer, die
we moesten aanrijden vanuit een
lange zes galopsprongen. En dan
stond je gelijk daarna, vanuit een
wending, voor de driesprong, met
eerst twee hoge, kale, delicate steil-
sprongen. Daar moest echt alles
perfect zijn. En zelfs dan kon de
balk er makkelijk af.”
Dé ontdekking van het EK
Dit was ook de plek waar Ioli My-
tilineou haar enige fout maakte.
De 24-jarige Griekse en haar ruig
springende Levis de Muze (v.
Elvis ter Putte) waren dé ontdek-
king van het EK. Zelfs de grote
namen van de sport hadden het
over de dochter van Hannah Ro-
berson, de Engelse die in 2004
voor Griekenland op de Olympi-
sche Spelen sprong (zie interview
op pag. 5). Organisator Ludger
Beerbaum noemde de Griekse en
haar BWP-hengst meerdere keren
als toonbeeld van harmonie tussen
ruiter en paard.
“Wat weegt dat meisje? Vijftig
kilo?”, vroeg Beerbaum zich af.
“Dit is zoals paardrijden bedoeld is,
dat het licht en makkelijk is, dat het
paard reageert op zelfs de kleinste
hulpen van de ruiter”, beschreef
Beerbaum het optreden van de
nummer 345 van de wereldrang-
lijst. De man die zelf zes Europese
titels won, vertelde ook wat er mis
ging toen Levis de Muze – in me-
daillepositie – een zware fout kreeg
op de insprong van de driesprong
en vervolgens stilstond voor het
tweede element.
Extra galopsprongen
“Daar zag je het verschil tussen er-
varen ruiters, zoals de mannen van
het podium, en een jonge deel-
neemster die voor het eerst op een
groot kampioenschap is”, aldus
Beerbaum. “Je zag de ervaren rui-
ters voor die delicate driesprong
één, soms zelfs twee extra galop-
sprongen maken. Om hun paarden
echt goed op het achterbeen en pre-
cies op de goede plek te krijgen. Ik
denk dat Ioli’s hengst werd overval-
len door de driesprong. Maar voor
mij staat vast dat we deze combina-
tie terug gaan zien op het hoogste
niveau.”
Vreugdedans
Titelverdediger Martin Fuchs had
dubbele gevoelens. Eerst baalde hij
ervan dat hij zijn leidende positie
had verspeeld, maar de zilveren
medaille nam hij met een vreugde-
dans in ontvangst. “Ik was niet blij
met die twee fouten”, aldus de
jonge Zwitser, die zich de eerste
balk ook echt kon aanrekenen. In
de eerste omloop van de finalewed-
strijd was de lijn naar de sloot een
keuze tussen zes galopsprongen
sterk naar voren of een normale
zeven galopsprongen. Dat laatste
had als voordeel dat de oxer na de
sloot dan veiliger te benaderen was.
Fuchs liet zijn Baltic VDL-zoon
Leone Jei over het water daveren,
maar betaalde op de oxer de prijs.
In de tweede manche sneuvelde de-
zelfde balk als die bij André
Thieme.
Fuchs: “Eerst was ik niet zo blij dat
ik goud uit handen had gegeven.
Maar nu realiseer ik me dat ik met
teamgoud en individueel zilver naar
huis ga en dat ik dat heb behaald
met een paard van nog maar negen
jaar oud.”
Fokker Van Mersbergen
Leone Jei (Baltic VDL x Corland)
werd gefokt door G.M. van Mers-
bergen uit Udenhout en opgeleid
door Koen Leemans. Fuchs vond
de machtige en groot galopperende
schimmel bij de gebroeders Hen-
drix.
Maar het meest trots was Fuchs nog
wel op de gouden teammedaille die
Zwitserland op vrijdag binnen-
sleepte. Gecoacht door de vader
van Martin, Thomas Fuchs, die in
1983 lid was van het team dat voor
de eerste keer goud won voor Zwit-
serland. “Ik voel me gezegend dat
ik steeds zo’n ervaren en deskun-
dige coach bij me heb”, aldus
Fuchs jr. “We wonnen goud dankzij
die expertise, maar ook met een
team van vrienden die elkaar altijd
ondersteunen. Dat maakte het voor
ons extra emotioneel.”
Plan veranderd
Na een sterke start in het landen-
kampioenschap, viste Olympisch
kampioen Zweden dan toch achter
het net, met het individuele brons
voor Peder Fredricson als troostre-
sultaat. Maar ook dáár had meer in
gezeten. In de slotronde met Catch
Me Not (v. Cardento) deden vijf
strafpunten de kampioen van Göte-
borg 2017 terugvallen naar brons.
“Bij het parcourslopen had ik me
voorgenomen om de eerste lijn ge-
woon in zes galopsprongen te
doen”, vertelde Fredricson na af-
loop. “Omdat dat het comfortabel-
ste was voor mijn paard met zijn
grote galopsprongen. Maar toen
meerdere ruiters problemen kregen
met de steilsprongen van de drie-
sprong, dacht ik dat het misschien
toch beter zou zijn als ik Catch Me
Not in de eerste lijn meer aan de
hand zou houden voor een zeven.”
Slimme parcoursbouwer
Dit leverde niet alleen een fout op
hindernis twee, maar ook een tijd-
fout op. “Hier blijkt wel uit hoe
slim de parcoursbouwer te werk is
gegaan. We moesten steeds keuzes
maken voor problemen die zich
overal voordeden. En ik ben zelfs
in de val van de toegestane tijd ge-
trapt!”
Weer brons
Het brons ging razendknap naar de
Belgen. Die na het brons van Tokio
met een compleet nieuw team paar-
den naar Riesenbeck waren geko-
men. De kampioenen van Rotterdam
2019 werden onttroond, maar dit
tweede brons in nog geen maand tijd
toont de ware kracht van de Belgi-
sche springsport en -fokkerij.
Naast teambrons was er ook indivi-
dueel succes voor de Belgen. Ni-
cola Philippaerts werd met een
ijzersterk optreden op de laatste dag
vijfde met Katanga v/h Dingeshof
(v. Cardento) en Pieter Devos ein-
digde als zesde met Jade vd Bis-
schop (v. Ogano Sitte).
André Thieme pakt goud met zijn grote liefde
Voormalige Europese kampioenen moeten volhardende Ossie voor laten gaan
»Vervolg van voorpagina
RIESENBECK – Even leek het erop dat het goud hem toch zou
ontglippen. Met DSP Chakaria had André Thieme op de laatste
dag de leiding in het Europees kampioenschap van Martin Fuchs
overgenomen en had daarbij zelfs één balk in handen. Maar die
rolde al op hindernis 5A.
Na een sterke start in het landenkampioenschap, viste Olympisch kampioen
Zweden dan toch achter het net, met het individuele brons voor Peder Fredric-
son als troostresultaat.
Titelverdediger Martin Fuchs had dubbele gevoelens. Eerst baalde hij ervan dat hij zijn leidende positie had verspeeld,
maar de zilveren medaille – die hij verdiende met KWPN’er Leone Jei (v. Baltic VDL) – nam hij met een vreugdedans in ont-
vangst. FOTO’S WWW.ARND.NL
Lof voor ‘The Legend’
“Toen ik voor de eerste keer Europees kampioen werd, was Hugo Simon eigenlijk
mijn enige grote concurrent”, vertelde organisator Ludger Beerbaum die niet min-
der dan zes Europese titels op zijn naam schreef. “Moet je kijken hoe de sport
zich heeft ontwikkeld. En hoeveel topcombinaties nu Europees kampioen kunnen
worden.”
Beerbaum zei dit bij de afsluitende persconferentie, waar ook de winnaars van
de individuele medailles bij waren. De zilveren Martin Fuchs nam de microfoon
en richtte zich tot Beerbaum: “Achter je rug om noemden we je al ‘The Legend’,
omdat jij ons met je instelling en je horsemanship altijd hebt geïnspireerd. En
daar komt nu dan deze fantastische accommodatie bij, waar de paardensport
echt de allerbeste plek heeft gevonden.”
Geen rol voor Oranje
De Nederlandse springsport zit in een dip, dat werd in Riesenbeck pijnlijk duidelijk.
Met zelfs het uit drie combinaties bestaande Oostenrijk nog voor zich, mocht
Team Ehrens niet meedoen aan de tweede manche voor de tien beste landen.
Beste Nederlander was Marc Houtzager, die zijn individuele kansen verspeelde
met twee springfouten op donderdag.
Houtzager gooide voor de individuele finale de handdoek in de ring. Hij wilde
zijn topper Sterrehof’s Calimero sparen voor Aken en de Nations Cup-finale in
Barcelona.
woensdag 8 september 2021 | 4SPORT