Pagina 7 van: Paardenkrant 37 – 2021
door Savannah Pieters
T
wee jaar geleden stond Dagmar van ’t Land voor een grote uit-
daging. Het lukte niemand om haar toen vierjarige merrie Kiki
(Apache x Jazz) goed zadelmak te krijgen, totdat ze bij Yvet Blo-
kesch van Feather Light Horsemanship terecht kwam. “Kiki
heeft bij verschillende ruiters gestaan, maar ze kwam omhoog,
er volgde een rodeo of ze ging stilstaan en sloeg achteruit. Ze
heeft ook wel een paar goede dagen gehad, maar op een gegeven moment
werd het steeds erger. Toen ik bij Yvet kwam, ging er echter een hele we-
reld voor me open. Ze deed een paar dingen op de grond met Kiki, ging er
op zitten en reed er zo mee weg. Toen dacht ik: ‘dat kan ik ook’. Ik stapte
er op, maar bij mij ging ze meteen weer op de rem”, vertelt de amazone
lachend.
Beter leren luisteren
“Op dat moment besefte ik me, dat ik nog veel te leren had. Yvet kan heel
goed de vinger op de zere plek leggen en vertelde me al snel dat ik teveel
doe. Het is niet heel gemakkelijk uit te leggen, maar het komt er op neer
dat ik de vraag op een zachtere manier moest stellen. Het ging er vooral
om dat ik beter naar Kiki moest leren luisteren. In Kiki’s geval ben ik al
wat meer werk op de grond gaan doen. Ik ben begonnen met mijn hand op
haar buik te leggen en een keer te klikken, zodat ze ging begrijpen hoe ze
daarop moest reageren. Daarna ben ik dat onder het zadel gaan toepassen.
Achteraf besef ik me dat haar uitspattingen een teken van onbegrip waren.”
Andere manier
“Met Liberty Horsemanship zoek je veel meer de vrijheid op, zowel op als
naast het paard. Nadat ik met Kiki bij Yvet terecht kwam, ben ik me daar
veel meer in gaan verdiepen en ben ik dat ook bij al mijn andere paarden
gaan toepassen. In de regel doe ik nog steeds hetzelfde en ik ben nog steeds
dressuuramazone, maar dat wat ik doe, vraag ik dus op een andere manier.
Tot nu toe heeft het me al zoveel gebracht. Door goed te letten op wat mijn
paarden me vertellen, krijg ik met steeds kleinere hulpen, steeds meer
terug. Veel mensen denken dat een paard je voor de gek kan houden, maar
ze kunnen echt iets spannend of moeilijk vinden. Ik neem daar nu meer de
tijd voor en ga, als ze bijvoorbeeld iets eng vinden, niet willens en wetens
erlangs. Door er in het begin meer tijd voor te nemen, gaat het uiteindelijk
makkelijker en sneller.”
Eners met neckrope
“Mijn Lichte Tour-paard Hatsjoe is een mooi voorbeeld. Ik reed haar voor-
heen op stang en trens. Ze was daar niet heel happy op en ik heb veel lessen
genomen om dat goed te krijgen. Inmiddels kan ik haar met een neckrope
rijden, ze springt er zelfs eners mee. En we hebben onlangs de finale van
de Liberty Cup in Aken gereden, voor het grote publiek en met harde mu-
ziek, op een neckrope. Het is zaak dat ik haar zo licht mogelijk aan de hul-
pen heb, en dat met name met mijn zit en stem. Met een neckrope kan je
namelijk niets verbergen, je moet je paard écht goed voor elkaar hebben.
Ik zou ook niet weten wanneer ik Hatsjoe voor het laatst op stang en trens
gereden heb. Op concours loopt ze op een Trust Innosense-bitje.”
Goede match
“Liberty en dressuur zijn – misschien tegen de verwachtingen van som-
mige mensen in – ontzettend goed te combineren. Ik rijd nog steeds dres-
suur, maar met meer geduld. Mijn ambities zijn nog onverminderd
aanwezig. Ik wil heel graag internationaal Grand Prix rijden. Ik heb al wel
eens met een paard van een eigenaar internationaal gereden, maar nog nooit
met een eigen paard. Dat is echt mijn grote droom. Daarnaast denk ik dat
er, met alle dierenactivisten, best een reële kans is dat er over een paar jaar
wordt gezegd dat er helemaal niet meer op paarden gereden mag worden.
Hoe mooi is het dan als je kan zeggen: kijk, ik heb helemaal geen bit en
zadel nodig om hetzelfde resultaat te behalen.”
Paarden aan huis
Van ’t Land komt nog vaak bij Yvet Blokesch over de vloer, maar traint
grotendeels op haar eigen accommodatie in Ruinerwold. “We wonen nu
een jaar of vijf à zes in Ruinerwold. Het was een stuk land met een oud
schuurtje, maar verder was er helemaal niets. We hebben daarom eerst een
kapschuur en een lange rij met buitenboxen neergezet en hebben een bui-
tenbak met eb- en vloedbodem aangelegd. De paarden aan huis is me alles
waard, dus ik heb het er graag voor over om tussen de buien door te rijden”,
vertelt ze lachend. “En als het écht slecht weer is, ben ik zo bij de vereni-
ging met binnenhal. Die zit om de hoek. Maar inmiddels hebben we zelf
de vergunning voor een binnenhal met stallen ook binnen, dus daar gaan
we volgend jaar mee aan de slag.”
Eigen fokkerij
De amazone heeft achttien paarden in verschillende leeftijdscategorieën.
“Vrijwel alles wat ik heb staan, is van mezelf en grotendeels komt het ook
uit eigen fokkerij. Alles wat ik heb gefokt, komt uit mijn oude Jazz-merrie,
Reine du Bal. Daar heb ik zes nakomelingen uit gefokt en inmiddels is de
tweede generatie net drie jaar oud. Ik koop er wel eens wat bij, maar die
verkoop ik vaak ook weer sneller. Ik vind het namelijk het fijnste om paar-
den uit m’n ‘eigen’ lijn te hebben. Eigenlijk alles wat ik uit deze lijn heb,
heeft een (voorlopig) keur-predicaat en er loopt een gedeelte al op Z-niveau
of hoger. Zo komt Hatsjoe bijvoorbeeld ook uit eigen fokkerij.”
Wennen
“Ik fok de veulens ook zelf op en besteed er, direct vanaf de eerste dag, al
veel aandacht aan. Ik til vanaf de eerste of tweede dag de voetjes al op en
zet een keer wat ‘enge’ dingen neer. Zo wennen ze er al snel aan dat er
eens wat geks langs de kant kan staan en zijn ze niet snel meer ergens van
onder de indruk. Op concours kunnen ze iets nog wel eens een beetje span-
nend vinden, maar daar houdt het dan ook mee op. Ik vind het heerlijk op
deze manier”, besluit ze.
Dagmar van ’t Land: ‘Ik luister beter naar wat de paarden mij vertellen’
Dagmar van ’t Land
met haar zelfgefokte
Lichte Tour-merrie
Hatsjoe (Negro x Jazz).
“Mijn ambities zijn
nog onverminderd
aanwezig. Ik wil heel
graag internationaal
Grand Prix rijden.” FOTO
MANON VAN SPIJKER FOTOGRAFIE
AKEN – Sinds twee jaar
richt Grand Prix-amazone
Dagmar van ’t Land zich
meer en meer op Liberty
Horsemanship en dat resul-
teerde in deelname aan de fi-
nale van de Liberty Cup in
het stadion van CHIO Aken
eind augustus. Haar ambi-
ties om internationaal
Grand Prix te rijden zijn
nog onverminderd aanwezig,
maar de weg daar naartoe
bewandelt ze op een heel an-
dere manier. “Liberty en
dressuur gaan hartstikke
goed samen”, vertelt de ama-
zone enthousiast.
woensdag 15 september 2021 | 7INTERVIEW