Pagina 23 van: Paardenkrant 38 – 2022

Beste Romarique,
Ik hoop dat het goed met je gaat,
en dat het ook goed gaat met Lyra
en je geweldige echtgenoot. Wat
een geweldig verhaal is het Horse-
ManTeam! Ik zal vertellen hoe het
allemaal begon. Mijn oma werd
verzorgd in een ziekenhuis naast
een ponyclub, en daar wachtte ik
op mijn ouders als ze haar bezoch-
ten. Ik werd geleidelijk verliefd op
paarden en vond mezelf een ruiter.
Minder begaafd te paard dan te
voet, bracht ik mijn middagen door
met het imiteren van mijn pony’s
in stap, draf en galop. Ik begon te
springen als een paard over kleine
en daarna grote obstakels. Dit
kleine spel werd in de loop van
de tijd een echt dorps-, stads-, re-
gionale en nationale animatie… de
HorseMan was geboren.

Sprookje
Snel vergezeld door vrienden en
mijn jongere broers, groeide de

stal van ‘HorseMan’ beetje bij
beetje, en we begonnen shows aan
te bieden. Deze periode viel samen
met een afname van sponsoring in
de hippische wereld, evenals een
toename van paardenevenementen
op nieuwe plaatsen in de wereld. Er
was dan ook een sterke vraag naar
nieuwigheid. We zijn in dat gat ge-
stapt en de HorseManShow werd
al snel een onconventionele maar
populaire show. We beleefden onze
beste jaren, reisden met gepassio-
neerde vrienden en woonden de
mooiste shows ter wereld bij waar
de beste paarden en ruiters streden.

Het was voor ons echt een
sprookje. De ingang naar de ring.
Het licht. De leegte. Het geluid.
De plankenkoorts. Leidend zonder
af te dwingen. Om jezelf te plezie-
ren. En vooral om te behagen. Ik
zou een hoge prijs betalen om de
gezichten van mijn leraren van col-
lege te zien, aan wie ik mijn afwe-
zigheid op vrijdag rechtvaardigde

door het feit dat ik legaal was inge-
huurd om aan de andere kant van
de planeet in mijn ondergoed en
als een paard over hindernissen te
springen. Ik denk niet dat iemand
me ooit geloofde, maar ik bleef
op koers, geholpen door mijn drie
denkbeeldige paarden die ik om de
beurt meenam, afhankelijk van de
bestemming, de kwaliteit van het
terrein, het tijdstip van de show,
het aantal glazen champagne en
het prijzengeld dat ermee gemoeid
was.

Het leven van een HorseMan
Laten we het hebben over cijfers.
Sinds 1998, 418 shows in 58 lan-
den op vijf continenten. Dat is bijna
drie volle jaren slapen in hotels, en
waarschijnlijk twee volle maanden
in een vliegtuig! Twaalf leden in
het officiële team, uit zeven lan-
den. Acht Wereldkampioenschap-
pen, gebaseerd op drie evenemen-
ten: hoogte, snelheid en stijl. Een

wereldrecord van 1,83 meter. Een
dozijn gebroken harten. Een paar
heel, heel grote feesten. Duizenden
onwaarschijnlijke ontmoetingen,
waarvan sommigen hebben ge-
leid tot mooie vriendschappen, of
meer… Is het niet, mevrouw Roma-
rique Bracq-Paquot?
Er moest nog altijd hard gewerkt
worden, want ondanks de relaxte
en humoristische uitstraling van
onze show vraagt het om een echt
fysiek optreden. Dit leven van een
HorseMan heeft veel opofferingen
gevergd, op familie-, sociaal en
schoolvlak.

Als de ‘vader’ van het HorseMan-
Team ben ik heel voorzichtig ge-
weest om school en gezin op de
voorgrond te houden. Het managen
van een team jonge feestvierders,
losgelaten met een paar dollar op
zak, niet verlegen ondanks hun
middelmatige Engels, ik had je daar
graag gezien! De show was dan een
beloning als alles goed ging.

Bovendien moedigden de bewon-
dering en het respect dat we heb-
ben voor de hele paardensector ons
aan om onze rol te spelen zonder
valse noten, zodat het publiek in
de beste omstandigheden de echte
sterren van deze evenementen ver-
welkomt: de paarden, de echte, die
met vier benen!

China
Vanaf 2010 bevonden we ons op
steeds grotere en grotere evene-
menten en steeds verder en verder
weg. En zoals jij al zei, in 2014
opende China zijn armen voor ons
door ons te verwelkomen op de

LGCT in Shanghai. Een buitenge-
wone ervaring! Er was zo’n discre-
pantie tussen de ongelooflijke ijver
en het bijna totale gebrek aan ken-
nis van de omgeving, dat het zowel
verontrustend als stimulerend was.
Onze Chinese vrienden applaudis-
seerden na elke sprong. En omdat
ze de zon haatten, was er een zee
van parasols op de tribunes. Het
was duidelijk dat we te maken
hadden met de Shanghainese elite,
dat de vrouwen allemaal eleganter
waren dan de ander, en dat er meer
hoeden waren dan bij de Prix de

Diane. De helft van het team leed
aan een peesontsteking van het
handtekeningen zetten en foto’s
maken, en de passie van het pu-
bliek doorbrak de taalbarrière. We
hebben het geluk gehad om vijf
keer terug te keren naar Shanghai
en dromen er alleen maar van om
er weer heen te gaan.

Tegenwoordig is het HorseMan-
Team wat ouder (of meer ervaren,
afhankelijk van hoe je het noemt).
We zijn verheugd om een nieuwe
generatie springers op te leiden om
het avontuur na ons voort te zetten.
Ik zal niet voor je verbergen dat de

coronatijd een zeer gecompliceerde
periode was, gezien de annulering
van alle wedstrijden in de wereld.
We bleven aan de grond: geen

vliegtuig, geen reizen, geen paar-
den… twee jaar lang geen adrena-
line.

Gelukkig hebben we in deze pe-
riode veel uitgewisseld onder de
paardenmannen, soms duizenden
kilometers verderop, tussen Parijs,
Singapore of Sydney. De geest van
het HorseManTeam was ons beste
vaccin. Sindsdien ben ik de hengst
van mijn eigen stal, met een zoon
die op vierjarige leeftijd nog steeds
niet kan rennen maar alleen galop-
peert; en een dochter die de zij-
waartse beweging perfect beheerst,
ook al is ze nog maar zeventien
maanden oud. De nieuwe generatie
belooft veel!

We beginnen langzaamaan weer op
de mooie sporen te lopen, en sensa-
ties en gezichten aan te treffen. En
stemmen. Eén van hen is die van de
jonge en briljante omroeper van het
CHI van Genève, die iets minder
dan twee jaar geleden hoofd werd
van het Zwitserse springteam: Mi-
chel Sorg.

KETTINGBRIEF woensdag 21 september 2022 | 23

De geest van het HorseManTeam was ons beste vaccin
Voor Romarique Bracq-Paquot kreeg de eerste Longines Glo-
bal Champions Tour-competitie in Shanghai een extra lading
toen zij bekend raakte met het HorseManTeam, dat opge-
richt is door Matthieu Nassif. In 2014 ontmoette zij daar voor
het eerst haar huidige partner omdat hij één van die Franse
showmannen was. Het Shanghainese sportmarketingbedrijf
waar Romarique voor werkte had het HorseManTeam inge-
schakeld voor een show waarbij ze zonder paard blootvoets
over megahoge hindernissen springen. In deze editie vertelt
Matthieu Nassif hoe het HorseManTeam is gevormd. Had hij
toen ooit verwacht in Shanghai als een ware ster te worden
gezien, die zelfs om handtekeningen werd gevraagd? Voor
het vervolg richt Matthieu zich tot de Zwitserse bondscoach
springen Michel Sorg.

Beste Michel,

Wat een sensationele carrière! Hoe gaat het met jouw aanpas-
sing van de micro- naar de macrowereld? Hup, Zwitserland!

Met vriendelijke groet,

Matthieu Nassif

Minder begaafd te paard dan te voet, bracht ik

mijn middagen door met het imiteren van mijn

pony’s in stap, draf en galop

Ik zou graag de gezichten van mijn leraren zien,

aan wie ik mijn afwezigheid rechtvaardigde door

het feit dat ik was ingehuurd om aan de andere

kant van de planeet in mijn ondergoed over

hindernissen te springen

De Kettingbrief

Romarique Bracq-Paquot – Matthieu Nassif – Michel Sorg