Pagina 9 van: Paardenkrant 40 – 2021
door Nancy Versluis-Borsboom
K
wakkelstein begon Wynton-zoon Emerald zo’n vier
jaar geleden serieus te rijden nadat ze een tijdje
bijna niet kon rijden vanwege haar studie. Ze nam
hem destijds over van haar moeder, die anderhalf
jaar daarna overleed. “Mijn moeder kreeg Em voor
haar vijftigste verjaardag, zeven jaar geleden. Toen
hij vijf was heb ik hem weleens in het M gestart, maar het was
mijn moeders paard en zij heeft hem daarna zelf uitgebracht in
het Z”, aldus de amazone. “Mijn moeder was al ziek toen ik
hem helemaal ging rijden, maar we hebben wel een tijd heel
fijn samen kunnen trainen en ze heeft me echt ook goed op weg
kunnen helpen. Achteraf gezien is dat echt een heel dierbare
periode geweest waarop ik echt met plezier terug kan kijken.
Ze heeft net niet meer meegemaakt dat ik Lichte Tour ben gaan
rijden, maar ik weet zeker dat ze hartstikke trots zou zijn ge-
weest.”
Junioren
Voordat Kwakkelstein Emerald ging rijden, had ze wel al er-
varing in de Subtop, maar met de vosruin reed ze haar eerste
wedstrijden in de Lichte Tour. “Een jaar of tien geleden reed ik
bij de junioren met Outsider, een zoon van Jazz, die daarvoor
al Grand Prix liep met mijn moeder. In die tijd reed ik ook ZZ-
Zwaar met hem, maar voordat ik over kon naar de young riders
kreeg hij een blessure. Daarna had ik het zo ontzettend druk
met mijn studie, dat ik ook een hele periode bijna geen tijd meer
had om te rijden”, vervolgt Kwakkel-
stein. “Toen ik 21 werd kreeg ik Indian
– een vijfjarige Apache – naast Emerald
te rijden. Ik hoopte met hem ook op ni-
veau mee te kunnen rijden, maar hij
heeft zoveel pech gehad met zijn ge-
zondheid dat we hem op zijn zevende
hebben moeten laten inslapen. Emerald is het eerste paard
waarmee ik zover door heb kunnen rijden en m’n droom om
Grand Prix mee te kunnen rijden waar heb kunnen maken.”
Moeilijk te combineren
Kwakkelstein is de komende anderhalf jaar nog bezig met haar
master geneeskunde. Dat combineren met trainen en starten is
best lastig. “Het lukt gelukkig nu wel om regelmatig te trainen”,
vertelt Kwakkelstein. “Alleen het rijden van wedstrijden is wel
een beetje lastig. Ik loop zo’n vijftig uur coschappen door de
week, maar dan moet ik in de weekenden vaak ook nog heel
veel studeren. Laatst was ik bijvoorbeeld ook graag naar Tolbert
gegaan voor de meerdaagse wedstrijd, maar dat moest ik toch
weer afzeggen en dat is jammer. Het is leuk om een wedstrijd
in de buurt te rijden, maar ik zou ook graag een keertje op een
wat groter concours starten om een beetje te zien waar je staat.”
Edward Gal
Voor hulp in de training kan Kwakkelstein altijd een beroep
doen op haar tante, Nicolette de Jong-Keijzer, die zelf ook
Grand Prix rijdt en waarmee ze eerder ook samen op stal stond.
Ook trainde de amazone een keertje bij Edward Gal. “Met Out-
sider reed ik vroeger bij Van Baalen en de laatste jaren trainde
ik bij Daniëlle Heijkoop. Daarnaast mocht ik via het talenten-
plan naar Marlies van Baalen”, vertelt Kwakkelstein, die Eme-
rald ook lange tijd bij Heijkoop gestald had staan zodat zij af
en toe bij kon springen met het oog op de training van Emerald.
“Vanwege de reistijd en de gunstigere openingstijden, ver-
huisde ik Em vorig jaar naar Stoeterij de Woude in Ridderkerk,
waar ik ook iemand heb die mij af en toe een keer kan helpen
als ik het te druk heb. Een tijdje geleden kreeg ik van mijn stief-
vader een les van Edward Gal. Dat was bedoeld als eenmalig,
maar het klikte zo goed dat ik nu, als Edward tijd heeft, ook
vaker mag komen lessen, echt zo leuk.”
Ambities
Nu het zo lekker gaat en Kwakkelstein ook weet dat er meer in
zit, lonken de wedstrijden en denkt ze soms ook al een beetje
aan de senioren Grand Prix. “Op dit mo-
ment kan ik het trainen en de wedstrijden
met een goede planning redelijk combi-
neren en ik weet dat dat de komende an-
derhalf jaar ook wel zo zal blijven. In
eerste instantie is het mijn plan om zo
goed mogelijk te kunnen rijden in de
U25, maar ik vraag me ook weleens af hoe dat straks zou zijn
na de U25”, aldus de 24-jarige amazone. “Ik ben altijd serieus
geweest met rijden en wil er ook altijd het beste uit halen, maar
dat geldt ook voor mijn studie. Als ik klaar ben met mijn master,
dan begint m’n carrière als arts en hoop ik te starten met speci-
aliseren. Of ik het dan nog red om echt op het hoogste niveau
te blijven trainen en wedstrijden te rijden, is niet goed te voor-
spellen. Ik weet in ieder geval wel zeker dat ik Em nooit zal
verkopen. Hij is zo ontzettend lief en het is natuurlijk ook altijd
nog mijn moeders paard, dus hij blijft sowieso bij mij.”
Mabel Kwakkelstein: ‘Goed plannen om alles te combineren’
“Met Emerald heb ik m’n Grand Prix-droom waar kunnen maken”, vertelt Mabel Kwakkelstein. FOTO SHAQUILLE WARREN
ROTTERDAM – Na een tijdje in de Lichte
Tour te hebben gereden met Emerald maakte
dressuuramazone Mabel Kwakkelstein half
2020 de overstap naar de Zware Tour, waar-
mee een meisjesdroom uitkwam. Vanwege de
drukte rondom haar studie kwam het er niet
van om vaak te starten, maar inmiddels reden
de twee al scores van rond de 65% en er zit
nog meer in volgens de amazone. “Emerald
kan eigenlijk alles en hij komt in de Zware
Tour meer tot zijn recht dan in de Lichte
Tour, omdat hij echt talent heeft voor de ver-
zamelde oefeningen. Hij mag in het geheel
nog iets scherper aan de hulpen en dan kun-
nen de punten ook echt nog verder omhoog.”
‘Emerald blijft altijd m’n
moeders paard’
woensdag 6 oktober 2021 | 9INTERVIEW