Pagina 12 van: Paardenkrant 43 – 2021

door Wendy Krijgsman

Working Equitation is een jonge

paardensport in Nederland. Het is

afkomstig uit Zuid-Europese lan-

den en is ontstaan door het werken

met vee. Het is een discipline waar-

aan iedereen kan deelnemen, zelfs

Subtopruiters en -amazones vinden

hun weg tussen het vee en in het

obstakelparcours. Mieke van As,

secretaris van Working Equitation

Holland, neemt ons mee in de we-

reld van dressuur, obstakelparcour-

sen en het vee drijven.

Nadruk op stap en galop
De discipline bestaat uit drie onder-

delen die meetellen in het kampi-

oenschap: een dressuurproef, de

stijltrail en de speedtrail. “In de

dressuurproef, vergelijkbaar met

een gewone dressuurproef, ligt de

nadruk op de stap en galop. Het

gaat erom dat een paard goed aan

de hulpen staat, goed wendbaar is,

maar niet te veel kunstjes doet”,

vertelt Van As. “In de stijltrail moet

je zo netjes mogelijk de hindernis-

sen rijden. De obstakels zijn geba-

seerd op dingen die je tegenkomt in

de natuur, zoals het openmaken van

een hek, over een brug rijden en

een slalom rijden. In de speedtrail

leg je het parcours zo snel mogelijk

af.” Het vee drijven is optioneel en

mag alleen als ruiter en paard een

veiligheidscertificaat hebben. “Het

gaat er niet om of je een koe kunt

vangen, maar dat je veilig bent in

het werken met koeien en controle

hebt op je paard.”

Met één hand
In de wedstrijdsport is er een intro-

ductieklasse, een beginnersklasse

(WE1), een lichte klasse (WE2),

een gevorderde klasse (WE3) en de

Masters (WE4). “De WE3 rijdt de-

zelfde internationale proeven als de

WE4, alleen rijdt de WE4 met één

hand. Als je eenhandig rijdt, kun je

minder smokkelen en rijd je met

beenhulpen en op je zit.” Pas vanaf

de WE2 mag je vee drijven op wed-

strijd, maar elk niveau mag mee-

doen aan de cursussen. “Als je een

certificaat hebt mag je meedoen aan

het vee-onderdeel, maar het is niet

verplicht. Als we deelnemen aan

een EK of WK, dan doet het team

natuurlijk wel mee met de koeien.”

De wedstrijden in de Working

Equitation hebben geen winstpun-

tenregeling. Ruiters kunnen deelne-

men aan elke klasse waarvoor zij

zich gereed achten.

Dezelfde basis
Van As schat dat Working Equita-

tion in Nederland nu rond de tien

tot vijftien jaar aanwezig is. “Onze

vereniging bestaat nu acht jaar en

we hebben ongeveer tachtig leden,

maar er zijn meer mensen die aan

clinics en wedstrijden meedoen. Bij

de KNHS kun je niet deelnemen

aan wedstrijden als je geen lid bent,

maar bij ons is dat niet zo.” De cli-

nics worden door het hele land ge-

geven. “Niet alleen door ons, want

iedereen kan ze organiseren. Vaak

zie ik clinics op Facebook en die

zitten binnen de kortste keren vol.

We hebben zelfs aanvragen uit Zee-

land. In het noorden zit een grote

groep en in Noord-Holland en in

het midden van het land zijn ze ook

bezig. Veel mensen vinden het erg

leuk, maar die zien we nog niet al-

lemaal terug in de wedstrijdsport.

Dat gaat wel komen, maar het moet

nog groeien”, hoopt Van As. “We

krijgen steeds meer ambassadeurs.

Vooral uit de dressuurwereld,

omdat de sporten elkaar goed aan-

vullen. De basis is hetzelfde. Het

gehoorzaam maken van je paard en

het vertrouwen tussen ruiter en

paard, dat is voor alle disciplines

hetzelfde.”

Working Equitation goede aanvulling op dressuursport
‘Ik ben niet meer bang op wedstrijd als er een paraplu de lucht ingaat’
DOETINCHEM – Dressuurruiter Chris Epskamp en -amazones

Margo Timmermans en Eline van Koningsveld-Baerts zijn alle

drie actief in de Subtop. Naast dressuur vinden zij plezier in een

relatief nieuwe tak van de paardensport: Working Equitation.

Vooral belangrijk is dat de paarden er moediger van worden,

minder van ‘enge’ dingen opkijken en het vertrouwen tussen rui-

ter en paard sterker wordt. Dat zijn vaardigheden die elke com-

binatie kan gebruiken in de dressuursport.

Chris Epskamp: ‘In de dressuur heb ik profijt van WE’

Subtopruiter Chris Epskamp rijdt Wish (v.
Riverman) in de Lichte Tour én in de
Working Equitation. Samen behaalden
ze de derde plaats op het NK in de WE4
begin oktober. Dan is er nog de platen-
bonte Lykke von Cisco waar hij in de
WE2 mee rijdt. Epskamp is in 2017 be-
gonnen met Working Equitation. “Mijn
compagnon, Henri Jacobsen, was toen
al heel fanatiek in de WE. Ik was er fel
op tegen, omdat ik het penny-gehalte
nogal hoog vond, dus ik ging eens mee
om te kijken. Daar ben ik nu wel van te-
ruggekomen. In het buitenland vind ik
het geweldig, maar in Nederland groeit
het nog. Ik ben daar te fanatiek voor,
laat ik het zo zeggen. Ik vind de afwis-
seling fijn en in de gewone dressuur-
proeven heb ik er profijt van. De
paarden zijn gehoorzamer, minder kij-
kerig en veel minder onder de indruk
van dingen. Ik vind het heel knap dat je
discipline en controle over je paard
hebt. Dat je simpele obstakels perfect
moet nemen. Naast een tafel staan
waar een kan op staat die je dan moet
optillen. Iedereen denkt: dat kan ieder-
een. Maar het is best een kunst om je
paard er doodstil en vierkant naast te
krijgen. En ook nog eens met één
hand.”

Margo Timmermans:
‘Het paard vertrouwt meer op de ruiter’
Margo Timmermans reed al zes jaar in de Grand Prix met de veertienjarige ruin
Catch Me (v. Dreamcatcher), alvorens ze ruim een jaar geleden startte met Working
Equitation. “Ik was met Catch Me gruwelijk verveeld in de Grand Prix. Op een trai-
ning kwam ik in aanraking met WE en wilde ik dat weleens proberen. Je ziet dat
het paard steeds meer op de ruiter gaat vertrouwen en dat is gewoon leuk om
te merken wanneer je dat parcours rijdt.” Dat merkte ze duidelijk bij Negro-nako-
meling Johnny. “Een halfjaar geleden was hij in alle staten en wilde hij het echt
niet doen. Begin oktober liep hij zijn eerste wedstrijd en won hij de WE2. Ik was
erg verbaasd, want hij vond het heel spannend in het parcours. In de stijltrail
heb ik zoveel gewonnen voor in mijn gewone dressuurproef. Mijn wissels zijn
rechter geworden en ik merk dat paarden veel meer op eigen benen en in balans
lopen. Vaak zijn de paarden wat kijkerig in een trail, omdat het thuis anders is.
Ik laat mijn teugels wat losser en geef dat paard het vertrouwen. Dat paard denkt
dan: jij zegt dat het kan, dan kan ik dat ook. Je moet dus echt die obstakels over-
winnen. De paarden worden daar gelatener van.”

Eline van Koningsveld-Baerts:
‘Goede afwisseling voor het paard’
Grand Prix-amazone Eline van Koningsveld-Baerts won met de zeventienjarige
Zafira Dona (v. Special D) zilver op het NK in de WE4 begin oktober. Ze behaalde
de scores om mee te mogen doen aan het WK Working Equitation in 2022. “Drie
jaar geleden zijn we in de WE3 gestart, maar daarna lag de focus op de Grand
Prix. Eind vorig jaar gingen we weer terug naar de WE, omdat het spelletje ge-
woon heel leuk is. Het is een goede afwisseling voor het paard. Als je paard
lekker voor elkaar is in de dressuur, dan gaat het in de WE ook makkelijker. Het
vult elkaar aan. Ik had nooit verwacht dat eenhandig rijden mij zo simpel af zou
gaan. Daarbij moet je het paard vooral licht aan de hulpen krijgen. Ze wordt er
heel vrij en makkelijk van. Ik ben niet meer bang op wedstrijd als er een paraplu
de lucht ingaat. Je krijgt een bepaalde focus, omdat je in de WE zo één wordt
met je paard. Dat merk je in de dressuur ook. Vroeger werd ik wat sneller afgeleid,
maar er gebeurt in de WE zoveel om je heen, dat dat nu gewoon ondergeschikt
is. Ook voor het paard is dat al heel anders. Dat is denk ik wat je met de WE be-
reikt: dat je paard veel minder schrikt en meer zelfvertrouwen krijgt.”

woensdag 27 oktober 2021 | 12SPORT

Margo Timmermans zegevierde met Johnny (v. Negro) in de WE2-rubriek op
het Nederlands kampioenschap Working Equitation begin oktober.
FOTO PICTURES BY GRAFFITY

Chris Epskamp met de Riverman-nakomeling Wish, van eigenaresse Jolanda
Meurs, op het Nederlands kampioenschap Working Equitation. FOTO MAID OF R PICTURES

Eline van Koningsveld-Baerts met de zeventienjarige merrie Zafira Dona (v.
Spécial D) in de Masterklasse WE4 in Gesves, België. FOTO PICTURES BY GRAFFITY