Pagina 7 van: Paardenkrant 48 – 2021
door Nancy Versluis-Borsboom
H
et duo heeft na twee proeven al vijf winstpunten op zak
en daarmee komt ook de overstap naar de Lichte Tour
met rasse schreden dichterbij. “Nu ik weer terug ben
op dit niveau is de Prix St. Georges met Hupadoeska
wel het doel, maar ik wil eerst nog een paar keer ZZ-
Zwaar rijden”, aldus Van Es, die voor haar ongeluk met
Lennon (v. Havidoff) Subtop reed. “Het ging echt al best goed, maar
het was zeker nog niet foutloos. De eerste keer hadden we een paar
spanningsdingetjes in de proef. De tweede keer was ik er niet hele-
maal bij met mijn hoofd omdat één van mijn andere paarden in de
kliniek stond en daar ging het helemaal niet goed mee. Daardoor
maakte ik zelf een paar domme fouten. Dat is zonde en daar was ik
dan ook niet zo tevreden over.”
Leren lezen en schrijven
“Hupadoeska is een paard waarmee ik nu echt kan lezen en schrijven,
maar dat heb ik wel moeten leren”, vertelt Van Es over de merrie,
waarmee ze de afgelopen jaren in de basis vanaf de L2 bijna jaarlijks
kampioenstitels won. “Ze heeft een heel fijn karakter en ook al vindt
ze dingen soms heel spannend, ze gaat toch altijd door als ik het
vraag. Wat vertrouwen betreft zit dat ook vanaf het begin al goed,
maar waar ik andere paarden dingen bijna als vanzelf aan kan leren,
ging dat bij haar af en toe met best grote hobbels. Zij heeft mij echt
beter leren rijden.”
Wissels
Om een voorbeeld daarvan te geven, noemt Van Es het aanleren van
de wissels. “Ik heb al heel wat paarden de wissels aangeleerd, maar
bij Hupadoeska dacht ik op een gegeven moment echt dat het niet
ging lukken”, blikt Van Es terug. “Ik wil geen trucjes rijden, want
dan kom je jezelf altijd een keer tegen en daarom bleef ik zoeken
naar een manier waarop ik het haar uit kon leggen. Uiteindelijk heeft
het nog meer verbeteren van de basis en zorgen voor lossigheid en
ontspanning geholpen om het kwartje te laten vallen. Tegenwoordig
springt ze de wissels en de series alsof ze nooit anders heeft gedaan.”
Beter invoelen
Het steeds op zoek gaan naar de beste manier om met je paard te
werken is ook één van de vaardigheden, die Van Es na haar ongeluk
sterk ontwikkelde. “Ik kon na mijn ongeluk heel lang niet rijden,
maar ik kon mijn passie wel kwijt in het lesgeven”, vertelt de ama-
zone, die niet alleen in Nederland lesgeeft, maar ook regelmatig naar
Mexico vliegt om daar een steeds groter wordende groep dressuur-
ruiters te helpen om hun niveau te verbeteren. “En omdat ik niet meer
even zelf op kon stappen om te voelen hoe iets ging of om even voor
te doen hoe een ruiter iets moest doen, heb ik heel goed moeten leren
invoelen terwijl ik aan het kijken was, zodat ik het goed uit kon leg-
gen. Toen ik eenmaal zelf weer kon gaan rijden, merkte ik dat ik daar
zelf ook een betere ruiter van ben geworden. Ik ben er nog veel be-
wuster door gaan rijden. Het ongeluk zelf had ik liever niet gehad
natuurlijk, maar ik ben wel blij dat ik er in ieder geval wel positieve
dingen uit heb kunnen halen. ”
Grand Prix
Het eerste doel is dan nu wel de Lichte Tour, maar Grand Prix rijden
is voor Van Es ook zeker nog een grote wens op haar lijstje. “Ik heb
thuis natuurlijk wel meerderde paarden getraind tot op het hoogste
niveau, maar ik hoop dat zeker ook een keer in de wedstrijdring te
kunnen gaan doen”, vervolgt de Limburgse, die samen met haar zus
Saskia van Es een trainingsstal heeft in Banholt. “Het zou heel leuk
zijn als dat met Hupadoeska zou lukken, maar dat ga ik rustig bekij-
ken. Zij heeft misschien niet het laatste stukje aan talent, maar qua
karakter compenseert ze dat ruimschoots. Juist omdat ze zoveel ka-
rakter heeft, moet ik goed op haar passen. Ik wil niet ten koste van
alles Grand Prix met haar rijden, het moet ook voor haar leuk blijven.
Aan de andere kant is Hupadoeska pas negen, dus we hebben echt
nog alle tijd en ik merk dat ze de laatste tijd alleen maar sterker en
beter wordt, dus we gaan het zien.”
Internationaal
En ander puntje op de lijst van Van Es is om internationaal te starten
met Hupadoeska. “Saskia en ik helpen elkaar met rijden en we spar-
ren ook graag samen over de training van de paarden. Ik heb met
haar vanaf de zijlijn natuurlijk beleefd hoe het is om internationaal
te starten en dat zou ik zelf ook graag willen”, vertelt de 35-jarige
amazone. “Nu klinkt dat misschien wel spannender dan dat het is.
Qua afstand zijn wij soms sneller in België of Duitsland, dan op een
wedstrijdlocatie in Nederland, maar het hele sfeertje er omheen, dat
vind ik echt heel leuk. Daar wil ik graag deel van uit maken.”
Subtopniveau het leukst
Hoewel Van Es zelf niet zo veel paarden meer kan rijden als voor
het ongeluk en zij op het bedrijf vooral de lesklanten voor haar re-
kening neemt, staan er al wel opvolgers klaar voor later. “Ik vind het
opleiden van paarden hartstikke leuk, maar ik vind het rijden op
Subtopniveau toch wel het allerleukst”, aldus de amazone. “Daarom
heb ik voor de toekomst al een jonge Trafalgar en een jonge Ferdi-
nand, die ik samen met de fokker Sophie Textor heb. Ze hebben het
allebei heel goed gedaan in de Pavo Cup en ik hoop over een paar
jaar ook Subtop met ze te gaan rijden.”
Mascha van Es: ‘Hupadoeska heeft mij beter leren rijden’
Mascha van Es maakte onlangs een geslaagd rentree in de Subtop en heeft nu haar pijlen met Hupadoeska PB (v. Dancer) gericht op de Lichte Tour. FOTO CHARLOTTE LEMMENS/PICTUREPURE
BANHOLT – Mascha van Es
maakte eind oktober, na een heel
lange periode van afwezigheid in de
Subtop, een zeer geslaagd rentree.
Met Hupadoeska PB (v. Dancer), die
ze als veulentje kocht, reed ze in
Beek voor de eerste keer ZZ-Zwaar.
Dat debuut leverde gelijk een score
van ruim 70% op. “Dat was voor
mij echt een mijlpaal”, vertelt de
amazone enthousiast. “Ik heb jaren
geleden op dit niveau gereden, maar
toen brak ik mijn rug en was het he-
lemaal niet zeker of ik überhaupt
nog zou kunnen rijden, laat staan te-
rugkomen in de Subtop.”
‘Ik wil niet ten koste van
alles Grand Prix rijden, het
moet ook voor Hupadoeska
leuk blijven’
woensdag 1 december 2021 | 7INTERVIEW