Pagina 6 van: Paardenkrant 5 – 2022
door Dinette Neuteboom
Nieuwsgierig naar haar trainings-
methode zocht de Paardenkrant de
van oorsprong Duitse amazone op
in Florida, waar ze overwintert op
een paar kilometer afstand van het
Global Dressage Festival. Het werd
een gesprek over ‘good old horse-
manship’, over het Skala der Aus-
bildung en over heuveltraining in
het Napa wijngebied in Californië.
Duitse school
Schut-Kerys trainingsfilosofie
is als een warm bad voor de fans
van de klassieke rijkunst. “Ik heb
het wiel niet opnieuw uitgevonden
hoor”, begint de Amerikaanse top-
amazone bescheiden te vertellen.
“Dressuur is er al zoveel jaren en
ik doe het gewoon nog steeds zoals
ik dat vroeger geleerd heb, volgens
het Skala der Ausbildung, de Duitse
school. Daarbij komt dat ik altijd
de tijd neem voor al mijn paarden.
Ik spreek vanuit mijn hart als ik zeg
dat ik echt van paarden houd. Onze
paarden zijn topatleten, maar het is
niet makkelijk voor ze. Wij kun-
nen niet met ze praten en ze niet
uitleggen wat we precies willen en
waarom we bepaalde dingen doen.
Ik probeer altijd vanuit het paard te
denken. Als ik aan een paard denk,
zie ik het in de wei en daar word ik
heel emotioneel van”, vervolgt ze
met een brok in haar keel.
Samen werken
“Ik zie het als mijn verantwoorde-
lijkheid om te vervangen wat we
hen afnemen wanneer we ze uit
hun natuurlijke habitat halen. Niet
alleen door ze meerdere keren per
dag beweging te geven, maar ook
door interactie. Ik probeer echt met
mijn paarden samen te werken.
Door de sessie ook intellectueel te
maken hoop ik dat ze het gevoel
hebben dat we het samen doen en
dat ze me niet alleen zien als de
baas die de opdrachten geeft. Ui-
teraard is er een zekere mate van
onderdanigheid in onze relatie met
paarden, maar ik probeer op een zo
natuurlijk mogelijke manier een
leider te zijn voor het paard. Het is
een partnerschap, maar ik ben de
alpha, zoals het ook in een kudde
werkt. Zo kijk ik er tegenaan.”
Druk versus spierkracht
Sanceo was al vijftien jaar oud
toen het overgrote deel van de
dressuurwereld hem vorig jaar in
Tokio leerde kennen. Het tekent
de manier waarop de Amerikaanse
amazone de tijd neemt voor de op-
leiding van haar paarden. Sanceo
is nog steeds een topfitte zestien-
jarige. Aken en het WK in Herning
zijn dit jaar de hoofddoelen.
Schut-Kery kreeg Sanceo als drie-
jarige te rijden en heeft zelf alle sta-
dia met de hengst rustig doorlopen.
“Het is niet zo dat je een extra prijs
krijgt om er het snelst te komen”,
reageert ze. “Ik hoop dat het nemen
van tijd voor de opleiding bijdraagt
aan de gezondheid van het paard.
Als je snel gaat, kan het zijn dat
je daarvoor spierontwikkeling en
mentale ontwikkeling moet opoffe-
ren. Tegenwoordig heb ik paarden
met meer natuurlijk talent te rijden
dan twintig, dertig jaar geleden,
maar ik neem nog steeds de tijd. Ik
wil nog steeds kunnen schakelen
op basis van souplesse en kracht,
niet op basis van druk of enkel ta-
lent. Ik wil niet alleen maar groot
kunnen rijden, maar klein en groot,
verzameld en op lengte. Mijn doel
in de training is om een zogenaamd
harmonicaeffect in het lichaam van
een paard te ontwikkelen zodat ik
alles kan doen wat ik wil”, legt de
amazone uit.
“Ik kijk altijd met bewondering
naar Isabell Werth. Als zij om de
ring heen rijdt, zijn haar paarden
rond, maar zodra de bel gaat, bam,
dan stelt ze ze hoger in. En dat ge-
beurt niet op basis van druk, maar
op basis van gedragenheid. Haar
paarden zijn zo getraind dat ze op
basis van spierkracht en balans
zichzelf kunnen dragen en prachtig
kunnen bewegen.”
Spectaculaire bewegers
“Dat een paard mooier wordt door
dressuurwerk is ook één van de
oude gezegdes waarmee ik ben
opgegroeid. Dat is tegelijkertijd
ook lastig want de paarden zijn te-
genwoordig al zoveel mooier dan
vroeger. We hebben zulke fantas-
tische sportieve atleten gefokt dat
het op basis van hun natuurlijke
talent voelt alsof we sneller kun-
nen gaan en minder spierkracht
hoeven te ontwikkelen. Het is heel
erg verleidelijk. Ik kan het ook voe-
len. Er is al zoveel meer van nature
aanwezig. Ik denk dat die paarden
door dat aanwezige talent echter
ook kwetsbaarder en heel delicaat
zijn. We moeten nog steeds de tijd
nemen om hun spieren te ontwik-
kelen zodat ze zichzelf leren dra-
gen op basis van kracht en niet
alleen op basis van hun talent. We
moeten daar naar mijn mening heel
erg goed op letten. Daarnaast moe-
ten we er ook voor zorgen dat we
het interieur van het paard rijden.
Ga niet te snel. Ze moeten het ge-
vraagde kunnen begrijpen en hun
lichaam moet het kunnen verwer-
ken anders worden ze gespannen.
Als je mij pusht om iets te doen tij-
dens een fysieke training terwijl ik
niet sterk genoeg ben, maar ik moet
doorzetten, dan word ik gespannen
en krijg ik spierpijn, toch? Het is
hetzelfde voor een paard.
Dun ijs
Een andere verleiding is volgens
de amazone dat mensen zich aan-
getrokken voelen tot een groot
voorbeengebruik. “Ik ben het
ermee eens dat het er erg specta-
culair uitziet. Het trieste is echter
dat ik al lang geleden heb geleerd
DRESSUUR woensdag 2 februari 2022 | 6
Trainingsmethode Sabine Schut-Kery is als een ode aan de klassieke rijkunst
LOXAHATCHEE – Met haar lichte en vriendelijke manier van
rijden was dressuuramazone Sabine Schut-Kery samen met de
bloedmooie hengst Sanceo (San Remo x Ramiro’s Son II) een
openbaring op de Olympische Spelen in Tokio. De combinatie
was een groot deel van de gevestigde orde de baas en met het
Amerikaanse team won ze een zilveren medaille.
“Sanceo is net een professor”, zegt Sabine Schut-Kery. “Het is een slimme denker die eruit ziet als Brad Pitt. En hij is een
echte gentleman. Als hij een mens was, zou ik hem willen daten.” FOTO MELISSA FULLER PHOTOGRAPHY
Sinds Sanceo’s geweldige optreden in Tokio is de hengst ook beschikbaar voor de fokkerij. Het bedrijf Eurequine van de
Nederlander Edgar Schutte regelt de verzending van het sperma en via Studutch is de hengst in Nederland beschikbaar.
FOTO WWW.ARND.NL
Aken en Herning
Het grote doel voor dit jaar voor Schut-Kery is Herning. “Voor Tokio was het mijn
grote doel om een keer in Aken te rijden. Ik heb daar nog nooit gereden, althans
niet in de dressuurrbieken.” Schut-Kery refereert aan haar verleden toen ze met
collega-ruiters demonstraties gaf op Friezen en Lusitano’s. Ze reed in dameszit,
liet de paarden liggen, zitten en steigeren op commando en reed quadrilles. In
die hoedanigheid gaf ze ook in Aken demonstraties.
“Ik kom oorspronkelijk uit Krefeld, een uur bij Aken vandaan, dus het zou echt
geweldig zijn om daar mee te doen. Het plan is om mijn kwalificaties hier in
Amerika te rijden, twee in Wellington en dan één in mei in Californië. En dan
hopelijk Aken en Herning in Europa.”
Veel wedstrijden rijdt Schut-Kery dus niet. “Ik zou het voor mezelf heel leuk
vinden om meer wedstrijden te rijden, maar ik kies voor het paard. Sanceo is
natuurlijk al wat ouder, en ik probeer hem wel te laten pieken op een concours.
Dat kost kracht, zeker als dat drie dagen lang moet gebeuren. Dat wil ik niet te
vaak van hem vragen.”
‘Een paard moet het gevraagde kunnen
begrijpen en zijn lichaam moet het
kunnen verwerken’