Pagina 10 van: Paardenkrant 51-52 – 2021

door Dinette Neuteboom

O
p de eerste wedstrijddag van de olympische strijd, in de
individuele kwalificatie, weigerde Michans paard C osa
Nostra ( C onthargos x Q uintender) de open sloot te sprin-
gen en viel Michan eraf. Het leek het einde van het kampi-
oenschap voor de combinatie, maar ondanks de opgelopen
deuk in het vertrouwen kwamen ze wel terug voor de lan-

denwedstrijd. Dit omdat het paard van zijn teamgenoot Dani Waldman
geblesseerd bleek en Israël anders geen volledig team kon opstellen.
“In zekere zin ben ik blij dat we nog een keer de ring in konden want
ik had de kans om voor mijn team te vechten”, aldus Michan. “Het was
natuurlijk wel een moeilijke uitgangspositie. Omdat C osa de eerste dag
stopte, moest ik haar met veel druk rijden om zeker te zijn dat we zouden
finishen en om mijn teamgenoten een kans te geven zich alsnog te plaat-
sen voor de finale. Door het nieuwe format kon ik gewoon niet stoppen”,
geeft Michan toe.

Niet klaar
“Door de te hoge druk hadden we drie balken, maar ze begon gelukkig
weer beter te springen en kwam steeds meer in het ritme. Ze leek te wen-
nen aan de dikke hindernissen en aan de entourage. Aan het eind van het
parcours sprong ze heel goed.”
Ook al ging het gaandeweg het parcours beter, twaalf strafpunten is
niet een resultaat waar Michan voorafgaand aan de Olymische Spelen
voor had getekend. “Ik ben erg teleurgesteld”, zei de in Mexico geboren
springruiter. “Ik wilde heel graag goed presteren voor mijn land Israël.
Ik dacht dat we er klaar voor waren, maar achteraf gezien was dat niet
het geval.”

Blessures
Wat ging er dan precies mis in aanloop naar de Olympische Spelen?
Begin dit jaar leek het allemaal goed te gaan. Door de C orona-pandemie
kon Michan in 2020 niet veel concoursen rijden, maar in C osa Nostra
had hij een zeer getalenteerd paard. En met de ervaring die ze begin
2021 zou opdoen op het Winter Eque strian Festival en later dat jaar in
Europa, leek het goed mogelijk te zijn om haar in Tokio in topvorm te
hebben. Het liep echter anders. “Aan het begin van het seizoen, in Wel-
lington, sprongen we een drie- en een viersterren-C SI. De merrie sprong
geweldig, maar bij de viersterren raakte ze helaas licht geblesseerd”,
aldus Michan. “Gelukkig was het niets ergs, maar het kostte ons de rest
van het seizoen.”
Nadat C osa Nostra hersteld was van haar blessure reed Michan haar in
het voorjaar in een paar lichtere rubrieken in Wellington, om de merrie
vervolgens naar Jeroen Dubbeldam – de chef d’equi pe en trainer van het
Israëlische team – te sturen.
“Haar tweede concours in Europa was een tweesterren. Ze voelde erg
goed, maar de dag dat ze dubbel foutloos en geplaatst was in de kwalifi-

catie raakte ik zelf geblesseerd. Het was zo erg dat ik de Grand Prix niet
kon rijden”, vertelt Michan.
Dankzij de inzet van zijn dokter en heel veel therapieën was het mogelijk
om tijdens Knokke Hippique weer van start te gaan. “De vijfsterren in
Knokke was voor ons een heel belangrijk moment om te kijken of de
merrie goed genoeg in vorm was om mee te gaan naar de Spelen. Ik
had veel pijn en sprong alleen een speedrubriek en de Grand Prix, maar
C osa sprong geweldig. Ze leek in goede vorm te zijn en had alleen een
ongelukkige balk in de Grand Prix”, aldus Michan.
“Na Knokke kon ik drie weken niet rijden, en moest ik dus een paar
andere grote concoursen afzeggen. Maar Jeroen bleef C osa trainen en
we dachten dat ze het goed zou gaan doen in Tokio.”

Alles bij elkaar
In Tokio ging het de eerste springdag nog prima. “Ze sprong eigenlijk
heel goed in de warm-up. Ze voelde zich goed”, blikt Michan terug. Toch
ging het mis in de individuele kwalificatie. “Vanwege het nieuwe format
was de eerste dag meteen een heel zware les. Het was zwaar en we reden
‘s avonds bij kunstlicht. We hadden natuurlijk wel verwacht dat het heel
zwaar zou worden, maar C osa was erg onder de indruk van de hele en-
tourage in combinatie met de hoogte en breedte van de hindernissen.
Daardoor werd ze bijna te voorzichtig. Dat begon al bij de eerste sprong.
We bleven vechten, maar toen ze de grote sloot zag, realiseerde ze zich
dat ze weer een grote inspanning moest leveren en gaf ze een beetje op.
Ik denk niet dat het iets met het water te maken heeft, want ze is er nooit
bang voor geweest. Ik denk dat het gewoon alles bij elkaar was. Alles
wat haar is overkomen en daarna mij, daar hebben we voor betaald, zoals
het gebrek aan concoursen en ervaring van mijn merrie. Maar achteraf
is het gemakkelijk om dat te zeggen”, geeft Michan toe. “Ik was al in
de ring toen ik me dat realiseerde en ik kon niets anders meer doen dan
ervoor te vechten.”

Lange termijn
Ondanks de tegenvallende resultaten in Tokio, houdt Michan de moed
erin. “Natuurlijk was ik erg gefrustreerd en teleurgesteld, maar ik ben
van nature een positief en optimistisch persoon”, aldus Michan. “In onze
sport hebben we een levend dier als partner. We kunnen hun gevoelens
en reacties niet altijd beheersen. Het is natuurlijk enorm teleurstellend
als je naar zo’n evenement gaat en het gaat niet zoals je wilt, maar het
leuke van onze sport is dat we heel veel mooie concoursen en kampi-
oenschappen hebben. Het is meer een langetermijnsport dan de meeste
andere sporten. We kunnen het nog een keer proberen.”
Dat is dan ook het plan van Michan, om het nog een keer te proberen.
“Momenten als deze helpen je ook om nóg harder te werken en nóg har-
der te vechten. Deze keer was het niet goed en met het resultaat in Tokio
wil ik zeker mijn carriè re niet beëindigen. Ik hoop nog een keer goed te
presteren op de Olympische Spelen, zoals in L onden. Ik wil mezelf nog
een keer bewijzen.”

INTERVIEW woensdag 22 december 2021 | 10

Alberto Michan: ‘Achteraf gezien niet klaar voor Tokio’
W EL L ING TON, F L OR IDA

– Dat paarden je nederig en

met beide benen op de grond

houden, weet iedereen die ook

maar iets met de edele vier-

voeters te maken heef t. A l-

berto Michan ondervond dat

af gelopen seizoen ook weer

aan den lijve. In 2 0 1 2 werd

de voor Israë l uitkomende

springruiter individueel vijf de

op de Oly mpische S pelen van

L onden. In Tokio hoopte hij

opnieuw een optreden van we-

reldf ormaat te leveren, maar

dat ging niet zoals gepland.

“Het leuke van onze
sport is dat we heel
veel mooie concour-
sen en kampioen-
schappen hebben.
Het is meer een lan-
getermijnsport dan de
meeste andere spor-
ten”, aldus de voor
Israël uitkomende
springruiter Alberto
Michan. FOTO WWW.ARND.NL

‘In onze sport hebben

we een levend dier

als partner. We kun-

nen hun gevoelens

en reacties niet altijd

beheersen’