Pagina 11 van: Paardenkrant 51-52 – 2021

door Marlien Smit

Manon Hees is nog in Saoedi-Ara-
bië als haar gevraagd wordt hoe ze
op deze bijzondere locatie terecht
is gekomen. “Er komen eigen-
lijk ieder jaar wel mensen uit het
Midden-Oosten bij ons op stal en
afgelopen zomer kwamen er klan-
ten uit Saoedi-Arabië. Deze men-
sen nodigden ons uit om in Riyad
te komen rijden. We konden dan
ook meteen de zoon van deze man
trainen en mochten dan allebei één
paard meenemen.”
Op die uitnodiging gingen Manon
Hees en haar partner Emile Tacken
graag in, want ze waren nog niet
eerder die kant op geweest. En zo
vlogen hun toppaarden Echo van
het Gerendal Z ( Echo van ‘t Spie-
veld x Jodokus) en C as ( Viento
Uno W x Andiamo) begin decem-
ber vanaf L uik richting de hoofd-
stad van Saoedi-Arabië.

FaceTime
Hees en Tacken verblijven twee
weken in Riyad, dus er moest veel
geregeld worden, zowel op hun
stal in het L imburgse Meterik als
voor de twee kinderen van het stel.
“Onze dochter logeert bij de ouders
van Emile en ons zoontje bij mijn

ouders. We hebben veel contact
met het thuisfront via FaceTime”,
vertelt de amazone.”
Het ruiterkoppel runt samen een
trainings- en handelsstal. “We pro-
beren jonge talentvolle paarden te
vinden, die we dan opleiden. We
doen niet aan de ‘snelle handel’,
we proberen de paarden ook wat
langer aan te houden.” Het stel
fokt ook zelf enkele veulentjes per
jaar. “Afgelopen jaar hadden we
bijvoorbeeld drie veulens uit Echo,
waarvan we mede-eigenaar zijn
en we hebben nu weer een merrie
drachtig”, vertelt Hees.

Competitieve instelling
Het rijden op concours in Riyad
biedt op sommige vlakken een
nieuwe ervaring: “De wedstrijden
verlopen hier in Saoedi-Arabië al-
lemaal wel zo’n beetje op dezelfde
wijze als bij ons. De mensen zijn hier
heel vriendelijk, maar het is natuur-
lijk wel een andere cultuur. Ze zijn
hier heel competitief, winnen staat
wel echt voorop. Terwijl bij ons een
fijn rondje met een jonger paard ook
goed is, willen ze hier echt winnen,
vooral ook in de lagere klassen.”

Mooi debuut
Manon Hees reed nog niet eer-

der een Wereldbekerwedstrijd.
Sterker nog, ze sprong niet eer-
der op deze hoogte. “Niet met
Echo, maar ook niet met een
ander paard”, zegt ze lachend.
“Een paar weken geleden reed ik
wel de Grote Prijs over 1,5 5 m. in
Opglabbeek, dat was mijn eerste
driesterrenwedstrijd. Vorige week
in Riyad volgde dus mijn eer-
ste viersterrenwedstrijd en deze
week mijn debuut in een vijfster,
dus dat is wel heel mooi.” En
wie denkt dat er geen concurren-
tie was heeft het mis. Namen als
Edwina Tops-Alexander, Philipp
Weishaupt en de nummers één en
twee van de L ongines Ranking;
Daniël Deusser en Peder Fredric-
son prijken ook op de startlijsten.

Wilhelmus
“Toen ik parcours had gelopen
voor de eerste Wereldbekerwed-
strijd was ik best nerveus, het
was best hoog, zeker als je dat
nog nooit gereden hebt. Gelukkig
moest ik als eerste starten, dus ik
had niet heel veel tijd om daar-
over na te denken. Echo voelde op
het voorterrein al heel goed aan,
en toen we de eerste sprongen in
het parcours gemaakt hadden, viel
de spanning wel van me af en dan
probeer je gewoon je ding te doen.
Mijn eerste rondje verliep precies
volgens mijn plan.” In de tweede
ronde waren er nog zes ruiters
over. “Ik probeerde toen een strak
nulrondje te rijden en dat pakte
goed uit”, vertelt Hees beschei-
den. De prijsuitreiking was ook
een hele ervaring voor de 32-ja-
rige amazone. “Ik heb nog nooit
zoiets gewonnen, ook niet bij ons
in de buurt. Met het Wilhelmus en
op het podium met de eerste drie
ruiters, dat was wel heel gaaf om
mee te maken! ”

Veel potentie
Tacken en Hees hebben de negen-
jarige merrie Echo van het Geren-
dal Z in gedeeld eigendom met
haar fokker, Ben Verheij. Als vijf-
jarige kwam ze naar Stal Tacken.
“Ze was toen nog heel groen”,
herinnert Hees zich. “Emile is met
haar begonnen, en ook in de peri-
odes dat ik zwanger was, reed hij
haar. Ik nam de teugels over toen
ze zes jaar oud was. Ze heeft altijd
heel goed gesprongen. Ik denk ook
dat ze straks echt met de top mee
kan doen. Ze springt ook gewoon
heel makkelijk, dus ik denk dat

ze straks ook over de dikste hin-
dernissen heen kan als ze bij een
goede ruiter terecht zou komen.”
Hier neemt de amazone misschien
een iets te bescheiden positie in.
“Het is voor mij lastig om ertussen
te komen, ook omdat ik maar één
paard voor dit niveau heb.” C oncrete
plannen om de merrie bij een andere
ruiter neer te zetten zijn er niet op dit
moment. “Als ik in de vijfsterren-
wedstrijd ook een paar mooie rond-
jes rijd, dan hoop ik bij terugkomst
ook een keer de kans te krijgen om
bij ons in de buurt op mooie evene-
menten te kunnen starten.”

SPRINGEN woensdag 22 december 2021 | 11

Manon Hees: ‘Het was best heel hoog’
Echo van het Gerendal Z wint met gemak Wereldbekerwedstrijd
R IY A D – ‘W at goed is komt snel’, luidt het spreekwoord. Dat
ondervindt springamazone Manon Hees ook met haar topmerrie
Echo van het G erendal Z . Eind oktober debuteerde de combina-
tie nog in een driesterrenwedstrijd in B elgië . V orige week wonnen
ze de W ereldbekerwedstrijd in R iy ad op viersterren niveau, een
week later gevolgd door de zesde plaats in de vijf sterren W ereld-
beker.

In Riyad wist Manon Hees haar eerste Wereldbekerdeelname om te zetten in een overwinning in de viersterrenwedstrijd.
Een week later nam ze de zesde positie in in de vijfsterrenomloop met haar merrie Echo van het Gerendal Z. FOTO AHMED44PHO-
TOGRAPHY

Mede mogelijk gemaakt door
“Dat we hier in Riyad mochten rijden hebben we te danken aan Mr. Abdulaziz
Binrasheed, dus ik ben hem heel dankbaar voor deze kans. Alles is hier super
goed geregeld”, aldus Hees. “We hebben hier zelfs een privéchauffeur die ons de
hele dag overal naar toebrengt, waar we ook maar heen willen. Het hotel is ook
goed, en de paarden staan er ook prima bij. Het is hier allemaal tiptop in orde!”
“Uiteraard was mijn Wereldbekeroverwinning ook niet mogelijk geweest zonder
mede-eigenaar Ben Verheij. Ik ben heel blij dat hij met deze merrie naar ons
is gekomen. Emile reed in het verleden ook al regelmatig paarden voor hem,
en nu hebben we de nafok van Echo van het Gerendal Z samen. En heel fijne
samenwerking dus!”

Fokker Verheij: ‘Paarden uit de
Freiminka-stam gaan tot het gaatje’
In 1993 legde Ben Verheij samen met zijn vader Henk Verheij de basis voor zijn
succesvolle springpaardenfokkerij. Dat deden ze met de aankoop van het mer-
rieveulen Limminka (v. Topas) uit de Freiminka-stam. “Deze merrie kregen we
alleen niet drachtig, waarna ze de sport inging onder Emile Tacken, de vriend van
Manon. Op achtjarige leeftijd is ze verkocht aan Alison Firestone.” Ondertussen
had Verheij ook haar volle zus Naminka. “Met deze merrie zijn we aan de slag
gegaan om serieus met die stam te gaan fokken.”
Het paradepaardje van de fokkerij van Verheij is Agana van het Gerendal (v.
Aganix du Seigneur), die onder dochter Jil Verheij vierde werd op het WK voor
vijfjarige springpaarden en inmiddels onder Lillie Keenan op het hoogste niveau
springt. “Maar Echo van het Gerendal Z zit daar niet ver vanaf”, vertelt Verheij
trots. Deze kleindochter van Naminka heeft volgens de fokker net als Agana een
geweldige instelling, die kenmerkend is voor de stam. “De grootmoeder van
Agana, de merrie Carelda, is de volle zus van de grootmoeder van Totilas. Met
die twee volle zussen zijn ze twee richtingen uit gaan fokken. Maar ze hebben
allemaal de instelling om tot het gaatje te gaan!”
Verheij heeft nog een aantal jonge paarden uit de Freiminka-stam, die hopelijk in
de voetsporen treden van Agana en Echo. Dochter Jil heeft samen met Roy Weel
wel een heel bijzonder fokproduct in opleiding: Een vierjarige merrie met Agana
als vader en Echo als moeder. “Dat ziet er veelbelovend uit”, aldus de fokker.

Welk paard zou je wel op stal w
illen heb-

ben? “Levis de Muze, de Elvis ter
Putte-zoon die

door de Griekse amazone Loli My
tilineou gereden

wordt. Dat is een paard waar ik
niks op aan te

merken heb.”

Wat wilde je worden toen je no
g klein was? “Ik

denk wel dat ik toen al amazone
wilde worden.

Dat zat er al heel vroeg in.”

Wat is je levensmotto? “Ik probee
r altijd van alles

de positieve kant in te zien.”

Ben je bijgelovig voor een belan
grijke wedstrijd?

Draag je speciale sokken of heb
je een bepaald

ritueel? “Haha, nee hoor!”

Waar zou je ooit nog eens heel g
raag willen star-

ten? “In Amsterdam, Den Bosch, o
f Rotterdam. Dat

zijn toch de mooiste wedstrijden
van Nederland.

Maar als ik het echt mag zeggen,
dan Aken. Dat is

de ultieme wedstrijd.”

M

anon He

es