Pagina 19 van: Paardenkrant 6 – 2021

door Bettine van Harselaar

De Duitse trainer genoot zijn oplei-

ding tot ‘Berufsreiter’ en ‘Pferde-

wirtschaftsmeister’, en ging

vervolgens aan de slag bij grote

Duitse namen als Heike Kemmer

en Michael Klimke. Daarna maakte

hij met zijn toenmalige vrouw

Helen Langehanenberg, met wie hij

tien jaar getrouwd was, de stap om

voor zichzelf te beginnen. “In die

tijd was ik nooit degene die op de

grote wedstrijden reed. Wel reed ik

veel paarden van klanten, kwam ik

vele malen uit op het Bundescham-

pionat en heb ik in totaal denk ik

wel 140 paarden op concours uitge-

bracht.” Ook leidde hij veel paar-

den op tot het hoogste niveau.

Na de breuk met Langehanenberg

besloot Heinze volledig zelfstandig

te gaan werken als ruiter en trainer.

“De ontwikkeling tot fulltime trai-

ner is eigenlijk een beetje vanzelf

gegaan, omdat er in die tijd heel

veel goede ruiters uit zichzelf naar

mij toekwamen om te trainen. Ik

heb veel lessen gegeven in Duits-

land, maar bijvoorbeeld ook in

Zwitserland en Amerika.” Zo-

doende kwamen er steeds meer

klanten en kwam Heinze ook als

U25-bondscoach in de picture.

Kleinschalige stal
Inmiddels is hij weer getrouwd en

heeft hij met zijn vrouw een zoontje

van tien maanden. In Saerbeck (tus-

sen Münster en Osnabrück) heeft

het stel een kleinschalige stal met

vijf boxen. “Mijn vrouw is springa-

mazone, gewoon voor de hobby, en

ik heb nu zo’n twee à drie dressuur-

paarden staan.” Door de jaren heen

werkte Heinze als trainer met veel

bekende Duitse namen samen,

zoals Beatrice Büchwald en Ann-

Christin Wienkamp en is hij mo-

menteel wekelijks te vinden bij

Dressurleistungszentrum Lodber-

gen, waar hij Therese Nilshagen en

enkele stalruiters traint. Ook werkt

hij veel met springruiters, om hen

dressuurmatig bij te spijkeren. “Ie-

dere week ben ik op stal bij Ludger

Beerbaum en nog enkele andere in-

ternationale springruiters.”

Omdat hij geen grote eigen stal

heeft, is Heinze flexibel om op veel

verschillende plekken en stallen

trainingen te geven. Een groot

voordeel voor veel ruiters, denkt

hij. Net als dat hij ook nog steeds

de mogelijkheid heeft om eens op

de paarden van zijn leerlingen te

stappen, om aan te kunnen voelen

wat er gebeurt. “Vaak zien dingen

er anders uit dan ze voelen. Als je

er zelf opstapt, kun je goed aanvoe-

len wat de ruiters precies bedoelen,

en waar het in de training heen zou

moeten. Dan kan je de ruiters ook

beter ondersteunen.” Inmiddels

heeft hij eigenlijk meer plezier in

zijn werk als trainer dan aan het

fulltime rijden van paarden en op

wedstrijd gaan.

Overleg met eigenaren
Eén van zijn hoofddoelen als trai-

ner, is om altijd de neuzen één kant

op te krijgen, en goed uit te kunnen

leggen waarom er voor een be-

paalde weg gekozen wordt. “Het is

heel belangrijk dat ik als trainer

goed in overleg met de ruiters en ei-

genaren kijk wat het doel is met een

paard, en hoe we dat het best kun-

nen bereiken. Wat moet hij het ko-

mende halfjaar en komende jaar

gaan leren? Dat plan moet worden

opgesteld, en ik moet daarin de

juiste begeleiding voorzien. Met

een professionele ruiter die ook met

eigenaren te maken heeft, is dat an-

ders dan bij amateurruiters die al-

leen hun eigen paard hebben. Ik

moet ook aan een eigenaar duide-

lijk kunnen maken waarom we

doen wat we doen. Je moet een ei-

genaar meenemen in de weg die je

met een paard bewandelt. Dat

brengt een ruiter ook rust, die kan

zich dan op het rijden concentreren.

Een goede vertrouwensband en

goede verhoudingen tussen ruiter,

trainer en eigenaar is heel belang-

rijk.”

In zijn trainingen probeert Heinze

goed te kijken naar wat een paard

al goed doet, wat nog beter kan,

maar ook naar wat een paard aan-

kan. “En naar wat ik nog kan ver-

beteren aan de ruiter. Bijvoorbeeld

aan de houding en zit, maar ook aan

de manier waarop de ruiter met de

hulpen inwerkt. Ruiters moeten een

goed gevoel ontwikkelen voor ba-

lans, ze moeten kunnen voelen of

een achterbeen voldoende onder-

komt, of ze het paard iets hoger,

lager of met meer stelling moeten

rijden. Een paard moet leren begrij-

pen wat wij van hem willen, en dat

moet worden omgezet naar een re-

sultaat. Als trainer wil ik de ruiter

ondersteunen in wat hij voelt, met

de blik vanaf de grond. Sommige

dingen zie je meer dan dat je voelt,

en sommige dingen voel je meer

dan dat je ziet. Dat moeten we sa-

menbrengen.”

Verschillende
trainingsmethodes
Als trainer van Bart Veeze, maar

ook toen Heinze in 2019 de finale

van de Pavo Cup van toelichting

voorzag (terwijl Philipp Hess in het

zadel zat) heeft hij Nederland-paar-

denland iets beter leren kennen.

Ziet hij verschil tussen de Neder-

landse en Duitse trainingsmetho-

des? “Ik wil niet spreken over goed

of slecht, en over Duits of Neder-

lands, daar geloof ik niet in. Ik ge-

loof ook niet dat er íemand is die

zich voorneemt iets slechts met een

paard te doen. Maar dat er een ver-

schil is, dat geloof ik wel.”

Heinze wil vooral voor zichzelf

spreken. “Wanneer je altijd blijft

vragen om méér, loop je het risico

dat een paard het plezier verliest.

Daarom ben ik met een paard waar-

mee we bijvoorbeeld met dribbel-

werk beginnen, bij één of twee

passen al tevreden, terwijl hij er

misschien best al vijf, zes of zeven

zou kunnen. Als een paard iets aan-

biedt moet je dat belonen. Een

paard moet zelfvertrouwen ontwik-

kelen en weten wat hij moet doen.

Dan komt vanzelf een keer het mo-

ment waarop paarden het aan jou

aanbieden, wanneer je als ruiter al-

leen een klein voorzetje hebt gege-

ven. Dat is wat je wil. We moeten

van de goedheid van onze paarden

uitgaan. Je wil niet dat je als ruiter

altijd de oefeningen uit je paard

moet halen, en altijd moet vragen

om meer.”

Blij en gezond houden
De trainer is blij met het vastom-

lijnde kader waarbinnen paarden ge-

traind kunnen worden dat in

Duitsland vanuit Warendorf wordt

gegeven. “Alle bekende (bonds)trai-

ners hebben hetzelfde idee over hoe

iets eruit moet zien en hoe je daar

naartoe traint. Het is een weg die

zich al met vele paarden bewezen

heeft. Een paard is een natuurlijk

wezen, en sommige dingen gaan

daarmee niet sneller dan ze gaan, dat

moeten we respecteren. Daar moe-

ten we als trainers voor waken; hoe

kunnen we paarden zo lang moge-

lijk blij en gezond houden, zodat we

er zo lang mogelijk van kunnen ge-

nieten? Paarden zitten zo in elkaar

dat ze áltijd alles voor ons willen

proberen, zelfs als ze het eigenlijk

helemaal niet kunnen. Dat is denk ik

tegelijk het sterkste én het zwakste

punt van paarden, en wij mensen

moeten daar goed mee omgaan.”

Sebastian Heinze wil als trainer de ruiter ondersteunen
‘Vertrouwensband tussen ruiter, trainer en eigenaar van groot belang’
SAERBECK – De Duitse U25-bondscoach Sebastian Heinze is

sinds een tijdje ook wel eens in Nederland te vinden, als trainer

van dressuurruiter Bart Veeze. Heinze kwam als wedstrijdruiter

nooit op de voorgrond, maar als trainer spreken zijn resultaten

voor zich. De goede band en het opstellen van duidelijke plannen

staan bij hem voorop, net als het blij en tevreden houden van de

paarden die hij traint. “Paarden zitten zo in elkaar dat ze áltijd

alles voor ons willen proberen, zelfs als ze het niet kunnen. Dat is

tegelijk het sterkste én het zwakste punt van paarden, en wij men-

sen moeten daar goed mee omgaan.”

In de Pavo Cup finale van 2019 was Philipp Hess gastruiter en gaf Sebastian Heinze toelichting. FOTO PAARDENKRANT/MELANIE BREVINK-
VAN DIJK

Als trainer, van onder anderen Bart Veeze, komt de Duitse U25-bondscoach Se-
bastian Heinze tot zijn recht. De goede band en het opstellen van duidelijke
plannen staan bij hem voorop, evenals het blij en tevreden houden van de paar-
den. FOTO QUILLEMETTE KRAAIKAMP

woensdag 10 februari 2021 | 19INTERVIEW

‘We moeten van de goedheid van onze
paarden uitgaan’

‘Wanneer je altijd blijft vragen om méér, loop je
het risico dat een paard het plezier verliest’