Pagina 20 van: Paardenkrant 6 – 2021

door Ellen Liem

H
aar eerste job in Nederland was niet bij een dressuurstal maar

bij de Amerikaanse vierspanrijder Chester Weber, die destijds

in Nederland zijn Europese uitvalsbasis had. “Ik reed zijn paar-

den dressuurmatig zodat ze soepeler en beter voor de koets

konden lopen. Dat begon met twee periodes van een paar

weken en daartussen ging ik weer terug naar Florida. Chester

smeekte of ik fulltime voor hem wilde rijden, maar dat sloeg ik af omdat ik

een goedlopend eigen bedrijf had met altijd een wachtlijst. Maar Chester zei:

‘ik ga je zó veel betalen’”, blikt Digman lachend terug. “Toen ging ik over-

stag en besloot een jaar voor hem te gaan rijden.”

Overal geweest
Hoewel Digman het bij Weber enorm naar haar zin had, besloot ze na een

jaar toch te stoppen. “Windsor, Aken, ik ben echt overal geweest. Het was

een heel leuke kans, maar ik ben een dressuuramazone en miste de dressuur-

wedstrijden.” Daarna werkte ze een aantal maanden bij President Dressage

Stables en tweeënhalf jaar bij Jacqueline en Eric van Grunsven. “Bij Van

Grunsven reed ik de jonge paarden, dressuurpaarden en springpaarden. Dat

was echt super leuk”, vertelt Digman, die in deze periode met meerdere dres-

suurpaarden succesvol was in de basissport tot op de Nederlandse kampi-

oenschappen in Ermelo. Daarnaast reed ze Van Grunsvens Grand Prix-paard

Zantos in een internationaal Grand Prix-zestal. Vijf maanden nadat de ama-

zone, samen met echtgenoot Michiel Kwinten, haar eerste kindje kreeg,

stopte ze bij Van Grunsven. “Ik was zes dagen per week aan het rijden en de

zevende dag gingen we op wedstrijd. Dat ging met een baby niet meer.”

Keizersnede en niet fit
Na haar zwangerschapsverlof wilde Digman, die in haar carrière een schat

aan internationale contacten opdeed, weer voor zichzelf beginnen. “Mijn

goede vriendin Katherine Bateson-Chandler vroeg of ik een paard voor haar

wilde uitproberen. Maar ik had een keizersnede gehad en was echt nog niet

fit. Katherine bleef aandringen en zei: ‘ik vertrouw jou!’ Toen heb ik toege-

zegd te gaan kijken en er misschien ook wel even op te gaan zitten, maar

niet écht rijden. Ik maakte filmpjes en Katherine was enorm blij. Zij heeft

dat paard ook gekocht. Vervolgens stuurde ze al haar leerlingen en vrienden

naar mij toe. Toen dacht ik: waarom doe ik dit niet als werk?”

Geen editing
En zo legde Digman zich toe op het uitproberen van paarden voor buiten-

landse kopers die niet over kunnen of willen komen. “Mijn klanten vinden

een paard online en vragen mij dan om te gaan testrijden. Daarbij ben ik he-

lemaal neutraal: ik word betaald voor mijn tijd en vraag geen commissie. Ik

adviseer ook nooit om een paard wel of niet te kopen en zeg alleen hoe het

paard voelt. De klant moet zelf beslissen, maar eerlijk gezegd heb ik twee

keer laten weten dat het me geen goed idee leek. Die paarden waren echt ge-

vaarlijk”, bekent Digman. “Verder film ik alles, zowel goed als slecht, en

stuur dat allemaal naar de klant. Ik doe niet aan editing. Daarnaast schrijf ik

dezelfde dag een rapport en dan praten we samen met de klant en de trainer

verder in een groepschat. Dat werkte gelijk al heel goed, maar sinds corona

is het booming. Ik heb er geregeld vier of vijf per dag om uit te proberen,

echt niet normaal.”

Zadel en laarzen
Naast haar werkzaamheden als testruiter huurt Digman een aantal boxen bij

een pensionstal in Steensel. Daar staan momenteel vooral jonge paarden.

“Geregeld vinden de kopers hun nieuwe paard te groen en dan rijd ik ze nog

een paar maanden door. Ik heb ook paarden in training die uit de opfok

komen en zadelmak gemaakt moeten worden en paarden die moeten wachten

op hun vlucht naar Amerika. Naast stal Smits in Steensel kan ik ook altijd

terecht bij Leida Collins in Riethoven. De locaties zijn op vijf minuten af-

stand van mijn huis en dan rij ik rond met mijn zadel en laarzen”, vervolgt

Digman, die momenteel alleen jonge paarden te rijden heeft, maar dolgraag

wil terugkeren op het hogere niveau. “Dat mis ik echt en dit is mijn eerste

periode zonder eigen paard. Ik heb een aantal fijne paarden in training, maar

dat is toch anders. En zodra het leuk begint te worden, gaan ze weg. Ik heb

het geld niet voor een Subtop-paard, maar hoop dit jaar een jonkie te kopen

die ik kan opleiden naar het hogere niveau. Ik heb ze altijd zelf opgeleid en

dat vind ik ook leuker dan dat iemand anders het paard heeft klaargemaakt.”

Beste land ter wereld
Digman heeft haar draai helemaal gevonden in Nederland en peinst er niet

over om terug te keren naar haar geboorteland. “In Nederland zijn normaal

gesproken iedere week wedstrijden. Naast het rijden kan ik zoveel leren van

het kijken. Daarnaast is het niveau in Nederland veel hoger dan het gemid-

delde niveau in Amerika. Als je heel goed wilt leren rijden moet je hier zijn.

Voor de paardensport is dit het beste land ter wereld. Je bent ook in korte

tijd vliegen of autorijden op mooie plekken. Alleen de winters zijn niet zo

fijn. Ik heb het altijd koud”, zegt ze lachend.

Uiteraard een pony
Naast terugkeer op het hoogste niveau heeft de amazone voor de toekomst

nog meer op haar wensenlijstje staan. “Ik heb heel wat paarden opgeleid

naar de Lichte- en Zware Tour. Mijn droom was altijd om internationaal te

rijden, maar zodra dat in zicht was, werden de paarden verkocht of gingen

terug naar de eigenaar. Internationaal starten staat zeker nog op mijn ver-

langlijstje en als het kan een kleinschalige eigen stal. Een aantal paarden

voor mij en Michiel is genoeg en daarnaast uiteraard een pony voor onze

zoon.”

Maria Anna Digman: ‘Sinds corona echt booming’

“Ik film alles en ben daarbij heel neutraal”, vertelt Maria Anna Digman. Na een succesvolle periode in haar geboorteland heeft de amazone haar
draai in Nederland inmiddels helemaal gevonden. FOTO CD DIERENFOTOGRAFIE

WESTERHOVEN – Geboren op Hawaï, ge-

togen in Noord-Amerika, een eigen stal én

succesvol tot en met de Zware Tour. Deson-

danks verruilde Maria Anna Digman in

2016 het zonnige Florida voor Nederland.

Vanaf dat moment werkte de dressuurama-

zone bij verschillende stallen en anderhalf

jaar geleden besloot ze voor zichzelf te be-

ginnen. Naast het trainen van voornamelijk

jonge paarden is ze testruiter voor buiten-

landse kopers die niet over kunnen komen

om zelf een paard te proberen. Dat blijkt,

vooral in deze coronatijd, een gat in de

markt.

‘Voor de paarden-

sport is Nederland

het beste land ter

wereld’

woensdag 10 februari 2021 | 20INTERVIEW