Pagina 19 van: Paardenkrant 8 – 2021

Beste Chris,

Ik ben vereerd dat je aan ons denkt.

Wij kennen elkaar goed. En ik ken

jouw vriendin Martine al langer dan

jou. We zien elkaar momenteel al-

leen niet zo vaak omdat er niet zo-

veel concoursen zijn. Daarnaast

hoor ik je natuurlijk ook via Clip-

MyHorse. Ik vind jou een goede

verslaggever. Je bent altijd heel en-

thousiast. Ik heb er respect voor dat

je altijd de afstammingen van alle

paarden kent. Dat is knap.

Merrie belangrijkst
Ik zal maar gelijk met de deur in

huis vallen. Ik zie het zo: doordat er

goede nakomelingen worden gebo-

ren van de hengsten die gebruikt

worden voor ICSI, loopt men hard

achter die hengsten aan. Toch denk

ik, net zoals jij, dat de merrie het

belangrijkst is. Anders maakt het

maar weinig uit als je een aparte

hengst gebruikt. Jij schrijft dat een

hengst op een merrie moet passen.

Maar wanneer past het? Dikwijls

weet je niet hoe de merrie fokt als

je ermee begint.

Bij jonge hengsten zit je nooit zo

snel mis. Ook al zie je misschien de

ene hengst liever dan de ander. Ze

zijn allemaal getest en als ze in Ne-

derland worden goedgekeurd

komen ze bijna allemaal uit goede

lijntjes. Daar kan eigenlijk niet zo-

veel verkeerd aan zijn. In Neder-

land zie je ook dat alle hengsten

qua exterieur goed mee kunnen. Ze

hebben weinig gebreken. En ook de

aanleg voor springen is goed.

Ja, natuurlijk kijk ik dan ook naar

de kracht van mijn eigen merries.

Je kent je merries, qua karakter en

instelling. Het zijn net mensen. Het

draait om de mentaliteit. Ze moeten

een goede kop erop hebben, zeg ik

dikwijls. Het moeten slimme mer-

ries zijn: snel en voorzichtig. Ik heb

laatst een artikel gelezen waarin

stond: als paarden geen vermogen

hebben, houdt het spelletje snel op.

Maar als ze niet snel en voorzichtig

zijn, houdt het spelletje naar mijn

idee al veel eerder op (al na het

stijlrijden).

Een meter te groot
Wij laten onze paarden ook los-

springen en dan zie ik al wel of ze

een goede economische, slimme

manier van springen hebben. En ze

hoeven dan echt niet direct hoog de

lucht in te gaan. Bij het losspringen

zie ik alleen niet of ze een dikke

proef kunnen lopen. Meestal voel je

pas of ze daar overheen kunnen als

je erop zit. Je hoeft helemaal geen

parcours te rijden, maar je voelt wel

of je een keer een meter te groot zit.

Het gevoel dat ze simpel bijpakken

heb je al heel snel. Vroeger heb ik

ook genoeg slechte paarden gere-

den om te voelen hoe ze niet moe-

ten voelen.

Bij de recent verkochte Vigo d’Ar-

souilles-nakomelingen Fasther en

Fosther wist ik al tijdens de VSN-

finale dat het al heel goeie paarden

waren. Fosther hebben ze alleen

niet kunnen beoordelen omdat hij

in de finale te bang was. Hij was zo

scherp dat hij na een sprong weg-

vloog. Maar het gevoel met sprin-

gen was goed. Fasther werd vierde

in de finale. Dat ding sprong al

heel goed. Hij was alleen nog heel

groen en die andere paarden waren

al goed te rijden. Fasther trok er zo

hard aan dat hij wegsprong onder

Nathalie van der Mei. Zij beoor-

deelde de paarden samen met Cor

Loeffen. Paarden die echt hoog

kunnen, hebben meestal wel iets

geks in zich dat ze te veel willen.

In het begin werkt dat dikwijls

tegen je. Dan zijn ze te heet en te

lastig.

Nooit rijk rekenen
Toen ik mijn paarden zelf reed,

werden ze voor hun zevende jaar

verkocht. Maar nu mijn eigen kin-

deren op onze eigen paarden rijden

wil ik ze toch langer houden. Je

vraagt of het moeilijk is om nee te

zeggen tegen kopers. Het is moei-

lijker om ‘ja’ te zeggen dan ‘nee’.

Je hebt er van jongs af aan alles aan

gedaan en dan is het altijd wel een

nadeel als ze weggaan. We kunnen

onze paarden langer houden omdat

we alles zelf doen (beslaan, scan-

nen, insemineren, zadelmak maken

en rijden) en de kosten daardoor

laag houden. Ik heb zelf een akker-

bouwbedrijf dus we hebben al stro

en hooi. Zolang niemand geld

biedt, hoef ik niet te weten hoeveel

mijn paarden waard zijn want dan

kosten ze niet meer dan ze mij ge-

kost hebben. Je moet je van tevoren

nooit rijk rekenen.

Sommige paarden heb ik bewust

gehouden, bijvoorbeeld de Gui-

dam-dochter Vesther. Zij is een

volle zus van het Grand Prix-

springpaard Manchester. Ik kon

haar altijd verkopen, maar ik zei al-

tijd ‘nee’. Ik ben blij dat ik haar

nooit heb verkocht. Bas en Eline

hebben daar veel plezier van gehad.

Al heb ik haar gehouden voor de

fokkerij en dat is goed gelukt. Ik

geloof dat het ons jaarlijks twee na-

komelingen opleverde. We hebben

er zelfs weleens vier embryo’s uit

gespoeld. Spoelen gaat wat dat be-

treft makkelijk. Ik ben niet zo’n

voorstander van ICSI. Je hoort toch

links en rechts dat het belastend is.

Ipsthar
Het paard waarmee mijn zoon afge-

lopen zomer Nederlands kampioen

werd bij de young riders, Kannan-

dochter Hardesther, heb ik wel ver-

kocht. Bas snapt dat ook wel. We

kunnen ze ook niet stapelen. Alles

moet wel betaald worden natuur-

lijk. Bas rijdt nu op de Denzel van

’t Meulenhof-zoon Ipsthar. Ik doe

hem niet weg want het is een

hengst. Hij is goedgekeurd bij het

KWPN dus hij kan jaarlijks nog

een beetje zijn kost terugverdienen

als hij wat merries dekt. Ipsthar is

acht jaar en loopt 1,45 m. Het lijkt

een heel goede te worden.

Wij hebben geen sponsors, dus we

moeten alles zelf bekostigen. Ik ben

ook niet graag afhankelijk van ie-

mand. Daardoor is het voor de kin-

deren moeilijk om op mooie, grote

wedstrijden uit te komen. We

komen daar toch niet tussen. Om

hogerop te komen zul je ook over

veel meer paarden moeten beschik-

ken. Dat is ook een reden om de

paarden niet te houden. Het is wel

leuk om tweesterrenwedstrijden te

rijden, maar daar kun je de kost niet

mee verdienen. Maar goed, we

weten nooit hoe het gaat lopen.

Misschien lukt het met Ipsthar. Wie

weet gaat hij het heel goed doen in

de sport.

Gek van een hengst
Ik fok per jaar ongeveer elf veulens,

maar eigenlijk is dat te veel. Ik ge-

bruik bewezen- en jonge hengsten.

Dat is ook wel een gevoelskwestie.

Je ziet ze een keer springen of op

de hengstenkeuring. Je kent de af-

stamming en je bent een beetje gek

van een hengst. Ik heb ook wel veel

Belgische hengsten gebruikt (Filou

de Muze, Mosito van ’t hellehof,

Emerald). Ik heb heel veel nakome-

lingen van Vigo d’Arsouilles. Ik

heb nog twee volle zusters van

Fasther. Van de Cardento-dochter

Bardesther spoelde ik twee em-

bryo’s van I’m Special de Muze en

één van Denzel van’t Meulenhof.

Het is wel een probleem om jonge

hengsten aan het dekken te krijgen.

Op het moment dat mensen zien dat

er goede nakomelingen van komen,

zijn ze al naar het buitenland ver-

kocht. Voor ons is het makkelijker

om jonge hengsten te gebruiken.

Wij doen weleens twee of drie mer-

ries bij dezelfde hengst om te weten

of hij goede nakomelingen geeft.

En omdat we spoelen kunnen we

nog meer veulens fokken met de-

zelfde afstamming. Heel interes-

sant.

Wij leiden onze fokproducten op

tot sportpaarden. We verkopen geen

embryo’s, veulens, jaarlingen of

jonge paarden. Als je een paard van

me wilt kopen, zul je een goede

merrie moeten kopen die in de sport

loopt. Je moet iets meer uitgeven,

want dan heb je gelijk een goede

merrie voor je fokkerij. En als je

echt iets uit het lijntje wilt hebben,

kun je ook met Ipsthar dekken.

Ik wijs Ralph van Venrooij, Hoofd

fokkerijzaken en Trainingscentrum

KWPN, aan voor het vervolg. Ik

ken hem van vroeger. Toen liep hij

stage bij Jack Neefs.

De merries moeten een goede kop erop hebben

Beste Ralph,
Eerst mijn complimenten. Het was fantastisch dat we vorig
jaar met de jonge paarden bij Jan Tops konden rijden. Super
geregeld! En de hengstenkeuring was dit jaar online. Ik kon
de hele dag op de bank liggen en alles perfect volgen. Hoe be-
langrijk was het voor het KWPN om zonder publiek en in-
komsten toch online uit te pakken en zich te onderscheiden
van andere stamboeken?

Met vriendelijke groet,
Geert Moerings

Een mooier voorbeeld dan springpaardenfokker Geert Moe-

rings uit het Brabantse Roosendaal kun je niet geven, zal fok-

ker Chris de Heer vorige week gedacht hebben. Hij boog zich

in zijn Kettingbrief over het dilemma dat maar een select ge-

zelschap hengsten de dienst uitmaakt als de voortplantings-

techniek ICSI wordt toegepast. Het toeval wil dat Moerings

niet schroomt voor een beetje bloedspreiding. In deze editie

vertelt hij meer over zijn kijk op de fokkerij. Waaraan ziet

Moerings dat zijn fokproducten het grote werk aankunnen en

waarom gaat hij soms niet over tot verkoop? Ralph van Ven-

rooij, Hoofd fokkerijzaken en Trainingscentrum KWPN,

neemt het stokje over.

De Kettingbrief
Chris de Heer – Geert Moerings – Ralph van Venrooij

FO
TO

P
AA

RD
EN

KR
AN

T/
M

EL
AN

IE
B

RE
VI

N
K-

VA
N

D
IJK

woensdag 24 februari 2021 | 19KETTINGBRIEF

Dikwijls weet je niet hoe de merrie fokt
als je ermee begint

Vroeger heb ik ook genoeg slechte paarden ge-
reden om te voelen hoe ze niet moeten voelen