Valegro dreigt de geschiedenis in te gaan als het aller-, aller-, allerbeste dressuurpaard ooit. Maar is hij dat ook? Valegro krijgt volautomatisch topscores sinds de Britse juryvoorzitter op de Britse Olympische Spelen van het in Brittannië gelegen Londen verklaarde dat ze nu eens naar harmonie gingen kijken.
Duister jurygilde
Valegro mag van mij de geschiedenis ingaan als het aller-, aller-, allerharmonieust met zijn amazone dravende paard ooit. Inderdaad volautomatisch in z’n doodstille aanleuning, dankzij een achterbeen dat niet al te veel problemen veroorzaakt. Maar ik heb er altijd wat moeite mee gehad dat het verder allemaal niet zoveel uitmaakte hoe goed de concurrentie was. Om een keer níet te winnen moest Blueberry het wel heel bont maken. En dat dan nog op een moment dat het duistere jurygilde écht niet om een briljante andere combinatie heen kon.
Wereldrecordhouder
Oh ja, de feiten. Valegro is wereldrecordhouder. Hij is het jongste toppaard dat met pensioen gaat. Anky en Adelinde hielden hun paarden tot op hoge leeftijd topfit en inzetbaar op internationale kampioenschappen. Net als Valegro liepen Salinero en Bonfire op hun hoogste niveau toen ze afscheid namen van de sport. Alleen, zij waren 17, respectievelijk 18 jaar. Het is een beetje onfeitelijk, maar als Salinero en Parzival met pensioen gingen, zou ik Valegro eerder een pre-vutter willen noemen.
Alleen in Hartpury
Valegro ging in 2015 vier keer op concours, dit jaar verscheen hij voorafgaand aan Rio alleen in Hartpury in het openbaar. Daar heb ik moeite mee. Dat een topatleet in de kracht van zijn leven zich zo weinig laat zien. Wat heeft dat nou met sport te maken? En ik snap het ook niet. Welke ruiter die het beste paard ter wereld op stal heeft staan houdt dat paard thuis?
Te koop
Het beste dressuurpaard van de wereld heeft te koop gestaan. Op het Global Dressage Forum van 2014 vertelde Charlotte Dujardin over de voor haar dramatische periode na de Olympische Spelen van Londen toen Valegro te koop stond. Vijf maanden reed ze hem niet en kwamen de klanten voorbij. Enkele daarvan zéér vermogend.
Aan de martelgang van onzekerheid voor Charlotte Dujardin kwam pas een einde toen Carl Hester op een dag tegen zijn stalamazone zei: ‘Oké, laten we ‘m voorlopig niet verkopen, jij rijdt ‘m op het EK.’
Moeilijk te rijden?
Waarom gingen de transacties niet door? Was Valegro moeilijk na te rijden voor de dochters van enkele extreem rijke families? De Britse fotograaf Jon Stroud vertelde mij vorige week dat een 17-jarige Engelse kankerpatiënte kort voor haar overlijden nog piaffe en passage met Valegro reed. Dit komt overeen met de zeer rittige en welwillende indruk die Valegro altijd maakt. Lastig in de omgang is hij zeker niet: een 79-jarige amazone maakt regelmatig buitenritten met hem.
Beeldvorming
Ik geef het toe. Ik ben er niet in geslaagd om me strikt bij de feiten te houden. En ik zal vast wel te horen krijgen dat ik Valegro – inderdaad één van de beste dressuurpaarden ter wereld – rustig met pensioen had moeten laten gaan. Maar ik stoor mij al heel lang mateloos aan de beeldvorming in de topdressuur. Zoals juryleden bepaalde combinaties al op voorhand in categorieën hebben ingedeeld, zo laat het publiek zich heel makkelijk sturen in goed-en-kwaad-denken. Valegro heeft het goed, want hij mag op z’n 14-de al met pensioen. En Parzival heeft het slecht, want er zijn zes jaar geleden lelijke foto’s van hem gemaakt.
wat een zurig stukje DWR … beetje jammer hoor
Hier ben ik t wederom helemaal mee eens! Hij krijgt soms echt punten waarvan je denkt hoe kan dit? Ik heb ook deze x de kur herhaaldelijk terug gekeken…. Hoe kan t dat ie in de kur in geen enkele piaffe op de plaats blijft in de passage in t voorbeen passageert maar achter niet het lijkt alsof die achter gewoon traag draaft ipv draagt. En in de uitgestrekte stap niet de gewenste overstap laat zien voor score s rond de 93%. Ik vind de harmonie prachtig en de uitgestrekte draf en zo nog veel meer. Maar die uitgestrekte galop en zijgangen in galop zijn toch ook niet voor zulke extreem hoge cijfers? Dus snap t gemiddelde vd deze extreem hoge score s niet. 1 ding is zeker meneer S. Clarke heeft ze management voor engeland goed voor elkaar want de kudde (jury s) volgt m blindelings!
Wat een ontstellend slecht stuk voor een hoofdredacteur… Wat wil de schrijver nou zeggen? Valegro heeft de grand prix special toch niet gewonnen? De jury is dus helemaal niet zo vooringenomen. En is hij volgens de schrijver nou een minder kwaliteitsvol paard dan die anderen of niet? Allemaal vage suggesties.
Voor wat betreft het pensioen schreef de paardenkrant gisteren nota bene nog zelf deze quote van Dujardin op:
“… Valegro gaat binnenkort met pensioen. Ga nou niet allemaal schrijven dat ‘ie met pensioen gaat. Dat gáát ‘ie wel een keer, maar daar moeten we nog een plan voor maken.”
Dus wie werkt nou mee aan tendentieuze beeldvorming?? Hij gaat dus blijkbaar nog niet zeker met pensioen. Dit lijkt me een gevalletje pot verwijt de ketel…
En de alinea’s over de verkoop die niet doorging? Wat is daar de toegevoegde waarde van? Geen enkel feit, alleen maar wat vage speculaties waar de schrijver eigenlijk geen conclusie aan verbindt.
Een kritisch stuk is nooit erg, maar dit raakt echt kant nog wal. Heel erg jammer.
Ook kan me zeker wel in t stuk van DWR vinden. En ben blij dat t ook eens wordt opgeschreven… En op de reactie hier boven ….. Nee daar konden ze ook niet om heen om hem de special niet te laten winnen met totaal kapot appuyement, fout in de serie en onderaan de submission. Het was nog teveel wat ze daar kregen.
Ben het eens met dit geschreven stuk.
Bij een “naam” van een paard is de jury vooringenomen met wat ze denken te gaan zien.
Jury leden zitten in ivoren torens en durven niet te punten wat ze eigenlijk zien.
Je wil niet uit de toon vallen.
Het gaat niet goed zo met de jurering. Een open discussie is zeker nodig.
Valt ook niet mee,maar als we niet oppassen krijgen sommige niet de punten die ze zouden moeten verdienen.
In positief en in negatieve zin.
Beeldvorming begint al bij wedstrijden in eigen land. Zeer hoge punten worden aan eigen deelnemers gegeven zodat je dat al vast meegeeft naar een Intern.podium.
Poe… ik moet zeggen dat ik wel wat moeite heb met deze column. Eigenlijk te veel redenen om allemaal op te noemen. Waar ik het wel mee eens ben is dat ik denk dat Charlotte zeker extra punten scoort door naam en de successen die ze al heeft behaald. Dat is natuurlijk niet goed, al is het wel heel menselijk (en ook nog eens wetenschappelijk aangetoond dat we door de naam en staat van dienst worden beïnvloed).
Wat ik jammer vind is dat de toon zeer negatief is, terwijl we volgens mij hele mooie dressuur hebben gezien. Het klinkt alsof het erg is dat er wordt gekeken naar harmonie. Laten we dat juist toejuichen.
Ik sluit mij bij Rogier aan dat ik mij afvraag wat de noodzaak is om allerlei vage suggesties te doen. Het voegt niets toe en ik vind het ook heel erg ongepast.
Het lijkt erop dat deze column in 5 minuten eruit is geperst onder invloed van een heleboel opgekropte frustratie en dat is iets wat ik niet zou verwachten op een website zoals horses.nl. Maar goed, op naar de volgende column die vast weer erg leuk zal zijn. 🙂
Wat kan ik het deze keer helemaal met u eens zijn heer Rosie!
Ook waren ruiters boos omdat de Nederlandse ruiters op de eerste dag in de laatste startgroep waren ingedeeld en men vond dat de nederlanders bevoordeeld waren. Want in die laatste startgroep wordt er hoger gepunt.
Maar nog steeds moet volgens mij een jury punten geven voor wat ze zien. Maar dat gebeurd niet.
Voor mij stond van te voren al vast hoe het edelmetaal verdeeld zou worden.
….en velen storen zich al tijden mateloos aan die ene persoon die in Nederland de hippische media domineert….
Hulde aan de amazone en trainer/eigenaar die zo’n wereldpaard een goed afscheid gunt ipv zo’n afgang als Rembrandt, Corlandus en Parzival. Hulde aan hen omdat ze trainen zoals ze doen en hun paarden zo voorstellen, ook wordt er door critici om meer spektakel gevraagd. Ze zijn spectaculair in hun harmonie, aanleuning en verzameling. Zoals het hoort te zijn….
Als je dat niet begrepen hebt, begrijp je deze sport niet.
Finally someone is brave enough to say it out loud!!! Thank you!!!
Mooie woorden over Charlotte en Carl, Aimee 🙂
Heer Rosie
Er bestaat niet zoiets als ‘de waarheid’! Wel ‘uw waarheid’ of ‘mijn waarheid’. Ieder zijn waarheid zogezegd.
Voor de rest over de inhoud van deze blog, … ik moet glimlachen. U verstaat de kunst van de knuppel in het hoenderhok gooien heel goed.
Voor mij is hij zeker het allerbeste dressuurpaard ooit. Fantastisch klassiek gebouwd (waardoor hij normaal kan bewegen), super karakter en zeer werklustig. Dat is alles wat je in een paard zoekt en gelukkig is hij niet verpest door een bepaalde trainingswijze. Alles ziet er heel gemakkelijk uit, terwijl het paard ontzettend hard zijn best doet. Geen hectische bewegingen, maar alles netjes door het lichaam. Ik had een brok in mijn keel bij de kür op muziek en vind het jammer dat het valegro’s laatste optreden was.
Rembrandt heeft tijdens de prijsuitreiking rake klappen gekregen waardoor hij niet meer in de sport kon lopen.
I TOTALLY AGREE DWR!!!!
Ben blij dat je deze discussie op gang brengt. Want dit is iets wat de sport kapot maakt. En ben het er ook mee eens waarom sommige combinaties in t laatste groepje moeten starten? Dit is toch geen wedstrijd meer? Hoezo mag dit niet meer opgeschreven worden? We mogen hier toch een open discussie voeren!
@Aimee,
Als u met die persoon DWR bedoelt denk ik dat zeer veel lezers het niet met u eens zijn. Ik hoor van veel mensen dat ze de het stukje van DWR als eerste lezen als ze de paardenkrant openslaan. Ik vind dat we het DWR niet kunnen verwijten dat hij scherpe stukken schrijft maar juist de andere journalisten dat ze zulke laffe stukjes schrijven. Daarbij heeft DWR een enorme feiten kennis en achtergrond info die de andere journalisten niet hebben.
Ik vind deze blog echter inhoudelijk niet sterk, een beetje vlees noch vis
Mijn haar komt gewoon recht bij het lezen van dit artikel, dat een uiting is van pure frustratie. Als je met al die vragen zit ivm het “management” van dit paard dan is dit misschien omdat je nog niet tot aan de enkels komt van een echte “paardemens” zoals Carl Hester. Ik denk dat hij over de jaren heen al bewezen heeft dat het welzijn van z’n paarden prioriteit is en dat hij geen voorstander is om ze van het ene concours naar het andere te sleuren. Hij heeft al altijd (ook met z’n andere paarden) de wedstrijden tot een minimum beperkt om de paarden tussenin op hun plooi te laten komen en ze weer “paard” te laten zijn. Ik ga mij niet verlagen om anderen af te breken, en ook Parzival, Salinero en Bonfire zullen wel super goed verzorgd worden, maar de “minder geslaagde” foto’s die over deze paarden circuleren zijn er nu eenmaal wel. En het zal wel zo zijn dat die meestal op een ongelukkig moment genomen zijn maar dan is het toch wel vreemd dat die ongelukkige momenten er nooit zijn bij ruiters als Charlotte en Carl (en nog een heleboel anderen). Zo’n mensen die het welzijn van hun paarden boven de sportprestaties plaatsen zouden in mijn ogen op een voetstuk moeten geplaatst worden en een voorbeeld zijn voor alle ruiters op elk niveau. Zo’n belachelijke artikels kunnen we echt wel missen…
In veel reacties wordt het management van Carl Hester en Charotte Dujardin erg geprezen. Het beperkt aantal wedstrijddeelnames wordt vertaald in het niet zakelijk willen exploiteren van paarden, maar als geheel gericht op dierenwelzijn, of zoals het een aantal keren genoemd wordt, “paard zijn”. Die opinie ben ik best bereid te delen, maar deze gedachte volgend, is er dus een aantal wedstrijden dat maximaal te verenigen is met dierenwelzijn. Hoeveel wedstrijden zijn dat dan? Maar omgekeerd, hoe veel evenementen zou een paard nodig hebben om hem op een faire manier voor te bereiden op een grote prestatie. De prestaie van Valegro volgend is dat blijkbaar zeer gering, in 2016 zelfs slechts 1 evenement. Is het wenselijk dat meer combinaties zich op deze wijze voorbereiden op de Olympische spelen. En als het antwoord ja is, hoe leg je dan buitenstaanders uit dat dressuur een sport is die op de olympische spelen thuis hoort, als het traject ernaartoe ogenschijnlijk zonder voorliggende competitie uitgevoerd kan worden. Is 1 van de kenmerken van sport niet dat het competitief is. En ontneemt de beste combinatie ter wereld de sport niet iets door bijna niet deel te nemen aan die competitie?
In veel naties zal het niet lukken een paard te plaatsen voor de olympische spelen met slechts 1 start, simpelweg omdat er alleen al meer selektiemomenten zijn vastgesteld. Van de Nederlandse ruiters hadden ook een aantal een relatief klein aantal wedstrijdstarts achter hun naam staan. Daardoor stonden ze niet zo hoog op de wereldranglijst en dat leverde dan weer de discussie op of Nederland wel in de laatste groep had mogen starten in de Grand Prix te Rio. Blijkbaar kan Valegro zich met weinig starts wel handhaven op die wereldranglijst en mag wel in de laatste groep van start. De groep waarin, zoals veelal wordt aangenomen, de hoogste punten gegeven gaan worden, hetgeen in Rio ook het geval was. Zou de sport er dan niet bij gebaat zijn dat de plaats op de wereldranglijst sneller zakt, zodat een combinatie die ervoor kiest niet competitief actief te zijn, op een Olympiade ook niet meer het voorrecht heeft in de laatste groep te starten. Dat zou combinaties immers kunnen prikkelen wel frequenter aan de start te verschijnen, hetgeen de sport dan weer ten goede zou komen.
Ik gun Charlotte en Carl hun wijze van benaderen van de paardensport en ik gun Valegro dat hij “paard mag zijn”, maar ik gun de dressuurliefhebber ook sport. En sport met een winnaar die bijna alleen maar voor een topevenement uit zijn box wordt gehaald, ontneemt sport een dimensie en dat is jammer. Daar kan iemand van roepen dat dit gebeurt uit het oogpunt van dierenwelzijn, maar kijk er dan niet raar van op als dressuur een keer geen olympische discipline meer is, omdat het zich als sport onvoldoende heeft weten te profileren.
Tot slot zijn de door DWR opgesomde feiten betreffende Valegro inzake niet gerealiseerde verkoopplannen en geringe wedstijddeelname blijkbaar reden om hier de meest uiteenlopende interpretaties aan te geven. In mijn optiek kan dit slechts gebeuren door het feit dat er bij heel veel sporten “out of competition test” plaatsvinden bij atleten, waardoor er inzicht is in de status van een atleet. Dat is bij paarden in mindere mate het geval. Bedenk daarbij dat zeker in dresuurland ieder eventueel ongemak waar een paard mee te kampen krijgt, angsvallig aan de openheid wordt onttrokken, uit angst dat de jury dit ongemak ook na genezing nog denkt op te merken. Tel deze zaken op, noem een gecancelde verkoop en een gering aantal starts, en een beeld is gevomd. Terecht? Onterecht? Geen idee, maar ook hier vooral de vraag, is de sport erbij gebaat? Dat antwoord lijkt me duidelijk.
Er was mooie dressursport in Rio, er was een waardig winnaar, maar ik hoop toch dat iedere volgende winaar niet alleen een medaille ophaalt, maar ook bereid is de sport ets terug te geven (al is dat maar middels frequentere deelnames).