“Dit was echt een mooie proef met balken die overal vielen”, complimenteert Marcus Ehning de parcoursbouw. Op donderdagavond zat hij al dichtbij de overwinning, maar kreeg hij met Calanda twee fouten in de laatste lijn. “Daar was ik niet blij mee. Ik heb voor nu een ander hoofstel en bit gepakt. Ik rijd Calanda al vanaf haar zesde, maar ik heb nog steeds niet al haar potentieel eruit gehaald. Klink misschien gek, aangezien ze al veel goede dingen deed in vijfsterren proeven. Ze heeft al het vermogen en alle kwaliteit, ze is snel van nature, maar nu nog de mindset en haar focus. Het is een sterk, ontzettend sensibel paard. In het begin konden we alleen opstappen in haar stal. Zo scherp was ze. Maar de sprong was altijd goed. Ze schoot er nooit vluchtig overheen, alleen tussen de hindernissen werd ze hectisch. Ze gaf altijd meer dan nodig is. Nog steeds, maar daar houd ik wel van.”
Niet over rode lijn
Snel kijkt hij de barrage terug op de iPhone en zegt: “Kijk, die sprong op de laatste oxer en de wending erna was wel echt mooi he. Calanda wil gewoon niet in de buurt van ’t hout komen, op het voorterrein ook niet. Ik ben gewoon heel blij dat ik won zonder over de ‘rode lijn’ te gaan en m’n paard te forceren.”
Publiek leeft mee
Na de winst van vorig jaar op zaterdagavond én in de Grote Prijs liet Marcus Ehning zich al ontvallen graag terug te komen in Zwolle. “Dit concours is echt fun. Ik rijd zo vaak op die grote concoursen, in het landenteam, op de Global Champions Tour, in de Global teams, dan wil je foutloos rijden voor een ander, voor je team. Dit weekend geeft veel minder druk, je rijdt echt voor jezelf. Zwolle is extra bijzonder omdat het publiek enorm meeleeft. Ze gingen zelfs staan na m’n barrage. Dat maak je niet veel meer mee hoor.”
SPG ’t Hoefijzer
Euforie was er ook bij Stichting Paardrijden Gehandicapten ’t Hoefijzer in Zwolle, dat 18.700 euro mag uitgeven aan een nieuwe buitenaccommodatie. Pim Mulder was de showmaster van de avond door als laatste ruiter de springrubriek te winnen en foutloos over de hoge plankensteil te springen, wat zes seconden tijdsvoordeel opleverde.
Pim Mulder: ‘Ik wilde zo hard als kan’
“Wat was dit gaaf. Voor hindernis één ging het publiek al tekeer. Ik wilde zo hard al ik kan. Net als vorig jaar, alleen was dat paard niet snel genoeg en werd ik tweede. Toen ik dit jaar internationaal mocht mee rijden zei ik: goed, ik kom, maar alleen als ik de zaterdagavondproef ook mag meerijden”, grapt hij. “Weet je, ik ken hier veel mensen die niet veel met paarden hebben en toch kwamen kijken. Mooi ook, die spanning of de joker, de hoge steil, eraf gaat of niet. Toen we Hessel Hoekstra als eerste ruiter zagen, zeiden we onderling tegen elkaar: als die joker er niet afgaat, kunnen we net zo goed stoppen. Toen hij er een fout op maakten, juichten we op het voorterrein”, lacht hij.
“Het allermooiste is dat er zoveel geld opgehaald is. Vorig jaar 11.000 euro, nu ruim 18.000. Mijn buurjongen gaat ook wel eens naar ’t Hoefijzer om te rijden. Ik ben er bekend mee. Het geld komt wel heel goed terecht.”
Bron Persbericht Jumping Zwolle