De KNHS deelde vandaag een interessant artikel uit de Paard&Sport (nr. 6/2023) over handhaving in de springsport. "Het moeilijk kunnen conformeren aan regels en niet altijd op correcte wijze bejegenen van officials. Het lijkt steeds vaker voor te komen in de springsport", meldt de KNHS. Maar hoe komt dat eigenlijk? Waar zitten pijnpunten en hoe houden we de neuzen één kant op, aangezien we allen hetzelfde belang nastreven? De Nederlandse bond ging over dit lastige onderwerp in gesprek met vier insiders.
Disciplinespecialist springen Antoinet Berkhoff-Garrits zegt er het volgende over: “Ik heb best veel contact met juryleden, dus onze officials. Ik merk dat het voor hen steeds moeilijker wordt om op wedstrijd de regels van de KNHS te blijven hanteren, die er zijn om paardenwelzijn, veiligheid en eerlijke sport te waarborgen. Dit omdat er best wat verschillen zitten in wat ruiters willen, organisaties daar vervolgens op een bepaalde manier mee omgaan, waardoor de dynamiek lastig wordt voor officials om op te treden zoals wij dat graag zouden zien. Dit omdat we het belang van die regels inzien en we de toekomst van de springsport willen waarborgen, zodat we deze kunnen blijven beoefenen op een manier waarop we dat met zijn allen willen. Nu komen daar extra uitdagingen bij, die je eigenlijk maatschappijbreed ziet, zoals de wijze waarop we met elkaar omgaan.”
Bretveld: ‘We hebben een gezamenlijk belang’
Official Anton Bretveld benadrukt het gezamenlijke belang: “We worden door een vergrootglas bekeken en dat is denk ik onze grootste zorg. Hoe blijven wij rijden op een paard en hoe vertalen we dat naar mensen die daar eigenlijk tegen zijn? Dat is een gezamenlijke uitdaging voor ruiter, official, wedstrijdorganisatie, KNHS en de FEI, en we hebben daarin dus een gemeenschappelijk belang.”
Springruiter Henk Frederiks: ‘Aan de bel trekken als er slecht gereden wordt’
Volgens springruiter Henk Frederiks liggen de problemen bij de handhaving bij een onjuiste focus van officials en zou het voor de opvoeding van ruiters heel goed zijn als er aan de bel getrokken zou worden als er slecht gereden wordt: “Als we denken dat het niet goed gaat, hebben we in Nederland de neiging om meer regels te verzinnen. Dat is voor mij niet de oplossing. We moeten goed opletten hoe er gereden wordt en niet waarmee er gereden wordt. Ik maak te vaak mee op concours dat juryleden zich blind staren op één ding, en dat is bitten. Dat is het enige waar ze op letten, terwijl ze het niet durven om aan de bel te trekken als er een keer slecht gereden worden. Dat zou een hele grote stap zijn en ik denk dat er dan meer opgevoed gaat worden.”
Lees het hele artikel in de Paard&Sport
Bron: Paard&Sport