Harrie Smolders wist in het voorjaar van 2016 wel dat de op dat moment twaalfjarige Emerald één van de beste paarden ter wereld was. “Maar ik had ook vragen” vertelde de ruiter aan Horses.nl. “Lange tijd had ik het gevoel dat Emerald nog niet rijp was. Door zijn kwaliteit moesten we eerst veel kilometers maken. Hoe zou hij drie zware dagen op een internationaal kampioenschap doorstaan?” Smolders kreeg een daverend antwoord van zijn voshengst: “Vandaag in de tweede omloop sprong hij zo mogelijk nog beter dan daarvoor” vertelde Smolders na de finale.
De Nederlander mocht als twee-na-laatste van start in de allerlaatste omloop. De finale werd in 2016 over drie wedstrijden verreden en de tweede manche van de laatste wedstrijd moest de ontknoping bieden. Smolders reed wederom snel en foutloos en verzamelde geen extra strafpunten. Met drie strafpunten op de teller kon Smolders na zijn rit alleen maar afwachten wat de laatste twee concurrenten zouden doen. Een podiumplaats was alvast zeker.
Deusser en Cornet d’Amour ook foutloos
De een-na-laatste combinatie bestond uit Duitser Daniel Deusser en Cornet d’Amour (v. Cornet Obolensky). Ook Deusser kwam met drie strafpunten de laatste ronde in, net als Smolders. Hij moet dus foutloos en sneller zijn om de Nederlander in te halen. Het eerste lukte wel, het tweede niet. Deusser mocht achter Smolders aansluiten. Zijn Cornet d’Amour zou nog vele jaren succesvol met hem in de ring verschijnen en nam afgelopen zomer afscheid van de sport.
Guerdat foutloos naar de titel
De druk stond – tot slot – op Zwitser Steve Guerdat, die nog geen strafpunten verzameld had gedurende de hele finale. Maar een balk zou hem de winst kosten, dus er moest nog wel gepresteerd worden. Met Corbinian (v. Cornet Obolensky) knalde Guerdat foutloos naar de finish. Het was zijn tweede Wereldbeker op rij en ook in 2017 zou Guerdat de cup pakken. Drie Wereldbekers met drie verschillende paarden…
Met Corbinian won Guerdat later in 2016 nog de GP van Treffen, maar hij startte het paard daarna voornamelijk op iets lager niveau. In 2019 verhuisde Corbinian naar de Italiaanse springruiter Gianluca Agustoni.
De FEI heeft (tijdelijk) ook de gehele finale als Re-Live open gezet op Facebook.
Op weg naar meer succes
Na de zilveren schaal in de Wereldbekerfinale van 2016 volgde er nog veel hoogtepunten voor het duo Smolders / Emerald. In de individuele strijd in Rio de Janeiro tikte Emerald de eerste hindernis aan en verdwenen de medaille-kansen, maar het jaar daarna won Smolders met onder meer Emerald de Global Champions Tour.
Lansink: enige Nederlandse WB-winnaar
Jos Lansink had met Libero H al vijf wereldbeker-etappes gewonnen in het seizoen 1993-1994 en schreef daarmee ook de Westeuropese liga op zijn naam. Dat betekende dat hij voorafgaand aan de finale in totaal al zes auto’s mee naar huis genomen had! In Den Bosch zette Lansink de kroon op zijn werk en nam voor het thuispubliek als enige Nederlandse springruiter ooit de Wereldbeker mee naar huis.
De beeldkwaliteit is beroerd, maar let op de laatste lijn waarin Lansink min of meer in de triple blijft steken maar op miraculeuze wijze toch foutloos thuiskomt, met het publiek op de banken. Franke Sloothaak werd dat jaar tweede, Michael Whitaker derde.
Brons voor Dubbeldam en Zoer
Ook Albert Zoer en Jeroen Dubbeldam haalden ooit het podium van een Wereldbekerfinale. Zoer werd derde in 2009 met Okidoki (v. Jodokus), Dubbeldam reed in 2011 naar het brons met Simon (v. Mr Blue). Dat paard won de Wereldbeker twee jaar later onder het zadel van de Amerikaanse Beezie Madden.
Bron: Horses.nl / Wikipedia / YouTube
Lees ook:
Parzival en Simon succesvolste Wereldbekerfinalisten van laatste decennium