Als steward bewaakt Van de Venne het welzijn van de paarden bij het losrijden op Jumping Amsterdam en weet naar eigen zeggen perfect hoe een paard eraan toe is en wat het voelt. Critici vrezen dat het bit tegen het gevoelige gehemelte van het paard prikt en dierenwelzijnsorganisaties hekelen het gebruik van het bit, de sporen, de zweep en kinketting.
Leren heeft niets met dwang te maken
Volgens Van de Venne begrijpen critici niet hoe het spelletje met een paard wordt gespeeld. “Soms moet je streng zijn en zeggen: ‘vriend, dat hebben we niet afgesproken, we moeten het zó doen’. Als mijn kinderen geen huiswerk maken, moeten ze ook om zes uur naar bed. Je wilt die paarden iets leren, dat heeft met dwang niets te maken.”
Presteren onmogelijk bij stress
Dierenarts Julia Ridder voegt daar aan toe dat het klinkklare onzin is dat paarden in de sport voortdurend pijn lijden. “Nee, een bit is niet zonder risico. Een aansteker kan ook verkeerd gebruikt worden. Maar het is het stuur van de ruiter. Het kan inderdaad zijn dat het paard de tanden ontbloot door spanning in de kaakspieren. Elke grimas betekent wat anders.” Ze voegt er aan toe dat paarden onmogelijk zouden kunnen presteren als ze echt aan stress lijden.
Hopen dat het goed komt
Dominique Filion vertelt dat ze soms denkt: “Ojee, de sport waar ik zo van hou, wordt geassocieerd met dierenmishandeling’. Maar zo heb ik het nooit aangevoeld. Ik hoop wel dat het goed komt. Want ik ben relatief jong en heb nog een hele loopbaan voor me. Het wordt toch al jaren zo gedaan?”
Bron: Trouw
Dominique Filion is tot nog toe de enige die een zinnige reactie geeft op de kritiek en die open staat voor enige zelf- reflectie.
Heel erg goed Dominique!!
Iedereen die de kritiek die onze sport krijgt ‘irritant’ vindt zou alle regels die in onze reglementen staan die het welzijn moeten borgen zoals de ‘code of conduct’, art 401FEI; het doel en algemene beginselen van onze sport en last but not least, art 46 van ons wedstrijd reglement dat bepaald wat allemaal onder ‘wreedheid’ jegens het paard dient te worden verstaan, eens te lezen en proberen te begrijpen wat implementatie van die regels in onze dagelijkse praktijk zou betekenen.
En stelt u zich eens de volgende vragen.
Is de sport echt altijd ondergeschikt aan het welzijn(code of conduct)?
Zijn de paarden in de dressuurring altijd ontspannen en vrij van de verlammende effecten van verzet(art401FEI)?
Zou een meetinstrument, om te bepalen dat er minimaal 1,5cm ruimte is tussen neusbeen en neusriem, bij alle (sub)top paarden zonder problemen onder de neusriem te schuiven zijn?
Alleen wanneer u alle vragen naar eer en geweten met JA kunt beantwoorden is de kritiek die wij krijgen inderdaad onterecht.
Zo niet, zou het goed en tevens hoog tijd zijn om in alle nederigheid eens het ‘mea culpa, mea maxima culpa’ te slaan!!!
Toepassing en handhaving van alle welzijns regels zal essentieel zijn de toekomst van onze sport zeker te stellen.