Het onderzoek werd gepubliceerd in de Royal Society Journal rubriek “Interface”. De wetenschappers ontdekten dat het onderdeel van pezen dat bekend staat als de interfasculaire matrix (IFM), essentieel is voor een goed functioneren van de pees. Om de rol van de IFM beter te kunnen begrijpen hebben zij pezen van renpaarden ontleed.
Peesblessures zijn één van de meest voorkomende aandoeningen bij een paard en genezing duurt lang. “Het kan zelfs het einde van de carrière van een sportpaard betekenen”, aldus Dr. Hazel Screen, docent medische technologie aan de Queen Mary Universiteit in Londen. “Zelfs vandaag de dag is er weinig bekend over de werking van pees, we weten nog steeds niet waarom sommige paarden vatbaarder zijn voor peesblessures dan anderen”.
Nu is echter ontdekt dat de IFM, die de bundels in de pees samenbindt, essentieel is voor de werking van de pees en dat een verandering in deze structuur verantwoordelijk kan zijn voor een peesblessure. Dr. Chavaunne Thope van de School of Engineering and Materials Science legt uit: “We hebben getest hoe de onderdelen van de oppervlakkige buigpees functioneren bij het strekken van de pees. Toen we de strekcapaciteit onderzochten, kwamen we erachter dat de IFM onmisbaar is voor een goed functioneren van de pees. Het bleek dat paarden met een stijvere IFM minder ver konden strekken voordat de structuur uitrekte”.
Deze kennis kan bijdragen aan het voorkomen en behandelen van peesblessures. Hoe? Dat zijn de wetenschappers nog aan het onderzoeken.
Bron: Horsetalk
Wetenschappers zouden er goed aan doen om zich eens af te vragen waarom zebra’s niet met peesblessures zitten opgescheept. Ze komen er dan vlot achter dat de natuur de zebra’s niet met een enorme variaties aan benenkwaliteit en pezen uitrust. Deze uniformiteit in de bouw en de kwaliteit voorkomt peesblessures.
Natuurlijk is het nuttig om meer wetenschappelijk inzicht te krijgen in het functioneren van de pees.
Alleen in zoemen op een onderdeeltje van de pees zonder de oorzaken van de overbelasting van de pees in kaart te brengen en die overbelasting beter onder controle te krijgen ,zal niet veel zoden aan de dijk zetten in het streven naar de welzijn in de sport.
Voor welzijn is goed stal/weide management nodig dat zal duidelijk zijn .
Voor welzijn in de sport hebben zowel fokkers als ruiters een belangrijke verantwoordelijkheid.
Fokkers moeten een paard fokken dat zodanig geconstrueerd is dat het lichaam het paard in staat stelt zijn gewicht met de minst mogelijke spier inspanning (en dus ook pees belasting) in alle richtingen te kunnen verplaatsen.
Dat betekent dat het zwaartepunt van het paard in bouw niet te ver naar voren mag komen te liggen om b.v. de horizontale balans in de beweging van het paard mogelijk te kunnen
maken.(En nog veel meer.)
Ook om maar wat te noemen kan een achter de massa geconstrueerd achterbeen alleen met onnoemelijk veel extra spier inspanning het paard tot horizontaal evenwicht laten komen, zo dat nog mogelijk is. Het gevolg is een grove overbelasting van de voorbenen.
Helaas houden keuring protocollen hier geen rekening mee. Paarden in draf met een voorbeen onder het zwaartepunt aan de grond en beide achterbenen al in de lucht zijn helaas standaard geworden. Deze tragedie valt slechts te verwijten aan de natuurlijke traagheid van het menselijk oog.
Onderschat ook de ruiter niet, die in veel gevallen zijn paard in no time scheef rijdt . Deze overbelast op een ongelooflijke manier de pezen.
In deze reactie op deze plaats kan ik er verder niet diep op in gaan.
Maar zeker is dat het altijd – dweilen met de kraan open- blijft als deze twee zaken niet structureel aangepakt worden.
Paardenfokkerij-Olympus
Sjaak Hoedjes
Een paard is in princiepe niet geschapen om iemand te dragen.Ze halen hun voedsel van de grond,dus op de voorhand.Als ze vluchten ,richten ze zich op en zetten de achterhand eronder ,de motor.
Dat een paard in staat is om een mens te dragen en het gewicht dan kan verdelen over vier benen en dan ook nog eens in een kleine rijbak met veel wendingen en voltes is afhankelijk van ruiterhulpen,GEWICHT en een goed passend harnagement .Als het dier continue een been moet bijzetten of bv.”valt”op het binnenvoorbeen in wendingen ,dan zal er overbelasting ontstaan (bv: hoefkatrolontsteking/slijtage)Ook rugproblemen kunnen lijden tot overbelasting van de benen en het geforseerd met dwang rijden zal het paard niet zijn natuurlijke gangen doen tonen onder een ruiter.
Maar ja WAT is nou eigenlijk een sportpaard…
Sommige mensen hebben gewoon heel veel geld neergeteld voor een paard en dan is het per definitie een sportpaard met zeer hoge verwachtingen.Er zijn toch heel veel verschillende types qua bouw en vermogen.Ik vermoed dat elk paard wel een hindernisje kan nemen en in princiepe kan elk paard wel een nette basisdressuurproef rijden mits de ruiter ‘het verdient’ qua rijkunst.
Veel ruiters die bijv. de dressuursport beoefenen hebben weinig geduld ,zijn niet op de hoogte en niet bekwaam. Velen die ik dagelijks meemaak nemen geen of te weing les en zien zo de fouten niet die ze maken,dus rijden hun paard nooit rechtgericht en komen zodoende in de problemen,het paard wat niet rechtgericht is kan immers niet (gezond) dragen.Protest van het dier, of erger nog blessures nemen steeds grotere of langdurige vormen aan.Als het paard dan verplicht op rust moet staan,(en de veearts,de tandarts,de fysio,de smid en de “fluiteraar geweest zijn…) genezen de blessures en komt het paard tot rust,mag het rijden weer opgepakt worden,dan valt de ruiter weer in zijn/haar oude gewoontes en is de cirkel rond 🙁
Wetenschappers moeten niet het paard willen veranderen maar DE RUITER!
Natuurlijk zijn paarden die krom gereden worden of op de voorhand in onbalans gereden worden door de ongewenste gewichtsverdeling blessuregevoeliger dan paarden die correct worden afgericht. Maar ik neem aan dat de betreffende wetenschappers daar in hun bevindingen rekening mee hebben gehouden als ze zeggen dat het ene paard gevoeliger is dan het andere.
Wat Karel zegt is duidelijk. Zebra’s met peesblessures zie je niet. Ten eerste zullen die er minder zijn omdat die zebra’s altijd in beweging zijn en warme pezen zijn elastischer dan de koude pezen waar onze paarden ’s morgens mee de wei in komen. En mocht er wel een zebra zijn met een peesblessure dan is er geen eigenaar die het dier een paar maanden aan de hand over het hard laat stappen maar dat dier wordt binnen een dag opgevreten. Dat noemen we dan natuurlijke selectie. Die natuurlijke selectie hebben we in onze fokkerij veel minder. Ik denk zelfs dat er nog veel merries (en ook hengsten) die door een peesblessure niet meer geschikt zijn voor de sport worden ingezet voor de fokkerij.
Als nu blijkt dat er iets is wat aantoonbaar de gevoeligheid beinvloed dan zou daar misschien in de toekomst op geselecteerd kunnen worden.
Dus ik zou zeggen: Laat die mensen netjes hun werk doen en dan kijken we straks wel of hun uiteindelijke bevindingen bruikbaar worden
@ Ben
Ik vind Uw vergelijking nogal mank 🙂 gaan,dit artikel gaat over sportpaarden (renpaarden). Nog nooit heb ik gehoord van zebra’s die in de vrije natuur continue grote afstanden rennen.Dan zou ik eerder aan de Gnoe denken…maar dat is geen “paardachtige”
@met@
Dan zou ik je aanraden om je eerst in de zebra’s te verdiepen alvorens voorbarig en niet relevante conclusies te trekken.
In alle zienswijzen zit wel een stuk waarheid. Er zijn geen zebra’s met peesblessures, maar die staan dan ook niet op stal èn worden niet gereden èn er vindt natuurlijke selectie plaats. Een gezond, goed gebouwd paard is gerust stuk te krijgen, als je hem totaal verkeerd traint. Een niet zo goed gebouwd paard hoeft niet kreupel te worden, als hij met verstand gebruikt wordt of weinig, of alleen maar licht hoeft te werken
Ik ben het echter met Ben eens: Laat de wetenschappers nu maar hun werk doen, ze laten het niet bij deze constatering, maar kijken verder.
In het verleden zijn er ook al wel eens bepaalde genetische afwijkingen voortgekomen uit bepaalde bloedlijnen, of door bepaalde hengsten (Kantjes Ronaldo, Impressive). Dat is ook door wetenschappelijk onderzoek ontdekt.
Ik wacht met interesse op het vervolg. Wie weet wat daar nog uit komt.