Na het bekijken van de proeven van Totilas en Matthias Rath op het EK Dressuur in Rotterdam rest mij maar één vraag: Hoe kan er zoveel misgaan in minder dan een jaar? Zoveel foute beslissingen, zoveel verkeerde inzichten.
Ik heb Totilas inmiddels twee keer met Matthias thuis gefotografeerd. De eerste keer bij Schockemöhle in maart van dit jaar. Het was leuk om hem weer te zien, maar het rijden viel niet mee: erg veel afstemmingsproblemen. Totilas stond achteraan in een donkere stal, en dat gaf me niet echt het gevoel dat je bij het duurste en beste paard van de wereld zou moeten krijgen.
De tweede keer was in mei, in Kronberg bij de familie Linsenhoff thuis. Die locatie is fantastisch en Totilas stond in een mooie stal. Totilas liep erg goed. Iets minder spectaculair dan bij Edward, maar ook wat minder hectisch en mooi op lengte. Een andere manier van rijden, maar het leek me geen slechte weg om in te slaan.
Fast forward naar Rotterdam. Bij het betreden van het promodorp valt direct een stand op met de merchandising: Allerlei kleding met de tekst “Totilas Champion 1”. Had daar nu even mee gewacht tot er ook daadwerkelijk iets serieus gewonnen is; nu kan het alleen maar arrogant over komen.
Donderdag bekeek ik het losrijden van Totilas. Een paar rondjes stappen, en daarna simpel draven. Ik geloof mijn ogen niet. Ik check of mijn vriendin Irene het ook ziet. Ongelijk. Onkant. Kreupel. Een paard dat zo loopt hoort weer op stal gezet te worden. Maar dat gebeurt niet. Totilas loopt een matige Grand Prix, ongelijk in het voorbeen.
Op vrijdag traint Rath Totilas lang en naar mijn gevoel zwaar voor een tussendag met nog twee proeven te gaan: heel veel verzameling, telkens opnieuw passage en piaffe. Totilas is een sterk paard, maar als je hem ook mentaal fris wilt houden voor de Special en de Kür weet ik niet of dit de beste benadering is. Het helpt ook niet: in de Special piaffeert Totilas achteruit. Bij het bekijken van de proef kan ik alleen maar denken aan alle dingen die hier mis zijn: veel meer dan alleen de fouten in de proef zelf. De afstemming en de overeenstemming tussen ruiter en paard lijken helemaal mis te zijn. Ze willen het niet voor en met elkaar doen. Het lijkt of ze elkaar niet meer leuk vinden.
Op zondagochtend heeft Matthias een openbare ruzie met zijn vader bij de stallen: Matthias wil niet meer rijden, zijn vader wil dat hij start. Heeft het te maken met de slechte resultaten? Met het feit dat Totilas niet goed is? Matthias start ‘s middags wel, met een zeer matig resultaat.
Als Totilas voor de prijsuitreiking staat te wachten, zien wij dat hij een klein gat in zijn rechterflank heeft. Het bloedt niet, maar de huid is kapot.
Wat doen ze Totilas aan? Wat doen ze zichzelf aan? Wat doen ze Edward en Nicole aan? Totilas verkocht naar Duitsland, Nederland nog maar net een medaille: Als Totilas blij en onverveerd met een glanzend zwart vel en de oortjes erop naar nieuwe magische hoogtepunten zou lopen was dat allemaal geen probleem.
Maar Totilas is een tragische held geworden. Zoveel potentie, en zoveel verdriet. Wat een ramp voor alle betrokkenen. Wat hoop ik dat het weer goed komt.
Arnd Bronkhorst, fotograaf / www.arnd.nl
English version: Totilas the tragic hero
© Horses.nl, overname niet toegestaan. Op dit artikel rust copyright.