Pagina 19 van: Paardenkrant 33 – 2019

door Chris de Heer

Beleving, publiek, materiaal en

prestatiedruk. Het komt allemaal

voorbij wanneer we Jos Lansink

vragen naar de verschillen tussen

de EK’s van toen en nu. “Gelukkig

kan ik het me nog herinneren”,

grapt Lansink als hem naar een

dertigjarige terugblik gevraagd

wordt.

Verrassing
Van een definitieve doorbraak wil

hij, ondanks zijn eerste individuele

eremetaal, niet spreken. “Een jaar

eerder mocht ik al meerijden op de

Olympische Spelen in Seoul.

Sinds dat moment heb ik er met

Felix steeds bij gezeten. Met net

dat kleine beetje ervaring op zak

mocht ik onder meer naar Rotter-

dam, een Europees kampioen-

schap in eigen land. Als jonge jon-

gen blijft zoiets je altijd bij.”

Het zou voor Lansink zijn eerste,

maar zeker niet zijn laatste kampi-

oenschap worden. “Een kampioen-

schap heeft altijd winnaars en ver-

liezers. Gevestigde combinaties

die door het ijs zakken en outsiders

die verrassen. Ik was toen mis-

schien zo’n verrassing. Hoewel ik

al op de Olympische Spelen mee

had mogen rijden waren mijn pres-

taties toch verrassend goed. Of

juist omdat ik de Olympiade al ge-

reden had, want mede daardoor

had ik toch een beetje meer erva-

ring.”

Op één hand te tellen
In een periode van bijna dertig jaar

is er veel veranderd. Wat met name

het welzijn van de paarden ten

goede is gekomen. “In die periode

bestond het parcours nog uit ander

materiaal, veel massiever. En met

de diepe lepels, in plaats van de

veiligheidslepels van nu. Voor het

welzijn van de paarden een grote

stap voorruit. Al denk ik niet dat

we toen minder goede sport gezien

hebben. Ook toen waren er paar-

den die eruit sprongen. En ook

toen kon je die slechts op één hand

tellen. Een Milton, Jappeloup,

Walzerkoning of Dollar bijvoor-

beeld waren uitzonderlijk goede

paarden.”

Sfeer en beleving
Daarbij komt ook een stukje bele-

ving om de hoek kijken. Het pu-

bliek trok naar het stadion om hun

favorieten aan het werk te zien,

want een livestream, mobiele tele-

foon en internet waren nog nauwe-

lijks aanwezig. “Dat gaf een andere

sfeer. Er was meer publieke belang-

stelling en dat zorgde wel voor

meer beleving. Alles werd door het

publiek op de voet gevolgd en men

zag jou daar voor het eerst in le-

vende lijve aan het werk. Dat is

vandaag de dag met mobiele tele-

foons en livestreams heel anders.

Aan de ene kant is het super dat we

alles op de seconde kunnen volgen.

Aan de andere kant van de medaille

is het moeilijker geworden om de

mensen naar het evenement toe te

krijgen.” Al hoeft Rotterdam zich

volgens Lansink geen zorgen te

maken over het gebrek aan een

kampioenschapsfeer. “Dat heeft die

locatie van nature in zich. Een con-

cours van dat niveau, midden in de

stad Rotterdam. Het is qua logistiek

misschien niet de meest ideale lo-

catie, maar het zorgt wel voor een

unieke sfeer. Ik heb er zelf altijd

graag gereden. Vanaf het eerste mo-

ment dat ik daar in 1989 mijn eerste

Europees kampioenschap mocht

rijden. Ik kan me nog herinneren

dat het op gras was en het voorter-

rein tussen de bomen meer leek op

een omgeploegde akker. Het was

geen uitzondering dat we toen onze

laatste sprongen op het pad richting

de hoofdpiste moesten maken. Qua

improvisatievermogen liepen we

sowieso voor op de generatie van

nu.”

Outsider
In Felix had Jos Lansink destijds

een paard die met de beste mee

kon. Maar hoe zit dat met Lyonel

D die pas ruim een half jaar op stal

staat bij Frank Schuttert? “Felix

had voor die tijd heel veel bloed en

vermogen. Hij was toen al heel

modern en zou vandaag de dag

nog altijd mee kunnen. De laatste

dag van een concours was vaak

zijn beste. Dan kwam zijn bloed

boven drijven. Met Chianti’s

Champion was Frank misschien

wel één van de favorieten geweest.

Maar hoewel het niet de bedoeling

was, hebben we hem toch ver-

kocht. In eerste instantie had ik

niet verwacht dat we meteen een

opvolger voor hem klaar hadden

staan. Tot Lyonel D zich heel sterk

ontwikkelde. Ik zag hem in de-

cember vorig jaar voor het eerst op

concours. Hij sprong zijn eerste

rankingproef en het vermogen en

de instelling vielen mij meteen op.

Toen ik hem met Frank ging pro-

beren gaf hij aan het goede gevoel

te hebben. Als tweede paard heeft

hij zich vervolgens in een korte

tijd omhoog gewerkt. Ieder con-

cours leerde hij iets bij wat in het

schema paste. Om hem als favoriet

aan te merken komt dit EK te

vroeg, maar een outsider mag je

hem zeker noemen.”

Instelling en spirit
Dat geldt voor de voltallige Neder-

landse equipe, die in de ogen van

de zevenvoudig Olympiër een

zware strijd tegemoet gaat. “Het

EK in Rotterdam is tevens de kwa-

lificatie voor de Olympische Spelen

in Tokio. Als je ziet welke landen

zich nog moeten plaatsen en wie er

dit keer meedoen, dan gaat het voor

Oranje nog lastig worden.” Met een

compleet nieuw equipe gaat Rob

Ehrens dit jaar de strijd in eigen

huis aan. “Het teamgevoel doet als

ruiter wel iets met je. Je hoeft

zeker geen beste vrienden te zijn,

maar je moet wel samen aan het-

zelfde touw trekken. Met die in-

stelling en die spirit kun je soms

verrassend ver komen.”

Positief
Waar het kampioenschap jaren ge-

leden de agenda domineerde, rij-

den de ruiters vandaag de dag van

vijfster naar vijfster. “In die peri-

ode was ik vooral op de training

thuis aangewezen. Even nog een

drie- of vijfster meepakken zat er

toen gewoon niet in. Wat dat be-

treft kun je vandaag veel specifie-

ker plannen. Voor de paarden die

veel concoursen nodig hebben is

dat wel een uitkomst. Al moet het

uiteindelijk in de ring gebeuren. Je

hebt ruiters die heel goed naar een

kampioenschap toe kunnen wer-

ken. Ik probeer mijn eigen ervarin-

gen natuurlijk met Frank te delen.

Al denk ik dat hij zich zelf inmid-

dels ook al behoorlijk kan focus-

sen. Een keer kampioen worden

wil iedere ruiter. Het is iets wat je

voor het leven bijblijft en wat nog

altijd een bijzondere statuur heeft.

Het brengt iets teweeg wat een an-

dere wedstrijd niet los kan maken.

Ik denk dat hij, maar ook wij,

vooral moeten genieten. Het

kwartje moet net de goede kant op-

vallen en tegen pech kun je niet rij-

den, maar wanneer Frank zichzelf

blijft zie ik het vooralsnog positief

tegemoet.”

MEEUWEN − Op Europees-niveau kreeg de hippische wereld

voor het eerst in 1989 met Jos Lansink te maken. Met zijn Felix

maakte hij deel uit van de Oranje-equipe dat op het EK in Rot-

terdam mocht aantreden. Een primeur die met brons beloond

werd en wat tevens de ommekeer in de carrière van Lansink, die

later op zeven Olympiades reed, betekende. Dertig jaar na dato

is Jos Lansink langs de zijlijn opnieuw op het EK aanwezig waar

werknemer Frank Schuttert met Lyonel D als outsider op het EK

debuteert.

Het EK in Rotterdam in 1989 betekende de ommekeer in de carriere van Jos Lansink. De ruiter, die later op zeven Olympia-
des reed, won er met Felix individueel brons. FOTO’S WWW.ARND.NL

In de strijd om de teammedailles kwam Groot-Brittannië als sterkste uit de strijd.
V.l.n.r. Jozsef Turi met Country Classics Kruger, John Whitaker met Next Milton, Mi-
chael Whitaker met Next Mon Santa en Nick Skelton met Burmah Apollo.

Dertig jaar na zijn EK-debuut maakt Lansinks werknemer Frank Schuttert met Ly-
onel D zijn opwachting in Rotterdam. “Om hem als favoriet aan te merken komt
dit EK veel te vroeg, maar een outsider mag je hem zeker noemen”, vertelt Lan-
sink.

Jos Lansink deelt eerste EK-ervaring met Frank Schuttert

‘Een kampioenschap heeft altijd winnaars en
verliezers. Gevestigde combinaties die door het

ijs zakken en outsiders die verrassen’ ‘Ik kan me nog herinneren dat het op gras was
en het voorterrein tussen de bomen meer leek

op een omgeploegde akker’

| 19SPRINGEN