Antwoord Schelstraete Advocaten
De hoofdregel is dat de eigenaar van het paard aansprakelijk is voor schade die het paard veroorzaakt. Dit is de al vaak in deze rubriek aan bod gekomen risicoaansprakelijkheid. Indien een ruiter van een manegepaard afvalt, is de manege-exploitant (dus de eigenaar van het paard) in beginsel aansprakelijk voor de geleden schade. Wanneer de lesklant tijdens de les rijdt op een eigen paard, dan dient hij of zij de geleden schade in beginsel zelf te dragen. Gevallen waarin de aansprakelijkheid bij de instructeur kan komen te liggen, kunnen mede bestaan uit onjuiste of gebrekkige instructie. Of er echter in een bepaald specifiek geval al dan niet aansprakelijkheid rust op een instructeur is zeer afhankelijk van de feiten en omstandigheden van dat specifieke geval.
Op de eigenaar van een paard rust dus een risicoaansprakelijkheid en hij dient in beginsel op te komen voor de schade. Veelal is dat echter niet de gehele schade, want niet zelden zal er ook een mate van zogenaamde ‘eigen schuld’ bij de ruiter van het paard liggen. Het wordt namelijk in het algemeen aangenomen dat paarden een onvoorspelbaar karakter hebben en men moet, althans zou moeten, weten dat er een kans is dat men van het paard af kan vallen. Het kan dus zo zijn dat een gedeelte van de door de ruiter geleden schade voor diens eigen rekening blijft. Hoe groot dat gedeelte is, hangt af van de omstandigheden van het geval. Heeft de ruiter bijvoorbeeld instructies niet of onjuist opgevolgd? Of heeft de ruiter het paard dermate onjuiste hulpen gegeven dat daardoor het ongeval is ontstaan? Of is er sprake van evident onjuist gegeven instructie?
De vraag van deze week hangt met name samen met deze laatste omstandigheid. Op de eerste plaats wil ik opmerken dat het een misverstand is dat instructeurs met een instructeursdiploma automatisch verzekerd zijn. Een instructeur die zich wenst te verzekeren dient in de meeste gevallen zijn diploma te tonen om tot de verzekering te worden toegelaten. Met andere woorden: verzekeraars kunnen eisen dat de instructeur een instructeursdiploma heeft.
Daarnaast wordt in de rechtspraak aangenomen dat in geval van een ongeval tijdens de les het enkele feit dat de instructeur niet in het bezit is van een instructeursdiploma an sich onvoldoende grond is om aansprakelijkheid op te vestigen. Het ongeval zal namelijk niet rechtstreeks zijn ontstaan uit het feit dat de instructeur geen diploma heeft. Het feit dat de instructeur geen diploma heeft kan wel met zich meebrengen dat de instructeur zelf niet voldoende scholing heeft gehad en als gevolg daarvan misschien onjuiste instructies heeft gegeven aan de ruiter, hetgeen mogelijk wel een grond voor aansprakelijkheid kan opleveren. Nogmaals, of dat in een bepaald specifiek geval daadwerkelijk zo is, is zeer afhankelijk van de feiten en omstandigheden van dat specifieke geval. Hetzelfde geldt voor het geval dat een wel-gediplomeerde instructeur een onjuiste instructie geeft. Indien deze laatste wel aansprakelijk mocht zijn en hij op grond van zijn diploma een verzekering heeft afgesloten, zou dit wel aanzienlijk kunnen helpen bij het afhandelen van de schade waarvoor de aansprakelijkheid bestaat.
Indien je dus zelf (regelmatig) lesgeeft, is het wel verstandig om je te verzekeren. Dit kan in de regel echter pas als je een instructeursdiploma hebt. Het is dus nogmaals niet zo dat je met een diploma in de hand automatisch verzekerd bent. Met dit diploma in de hand dien je dus die verzekering wel nog af te sluiten. De vraag welke verzekering het beste in welk geval kan worden afgesloten, kan een verzekeraar beantwoorden.