Pagina 27 van: Paardenkrant 24 – 2019

Beste Sjefri,

Het klopt dat ik jaren lid ben van

het KWPN en vervolgens ook een

aantal jaar bestuurslid ben geweest

van JongKWPN en namens

JongKWPN zitting heb gehad in de

fokkerijraad. Maar eigenlijk begon

mijn verbondenheid met het

KWPN al op zeer jonge leeftijd, ver

voor mijn JongKWPN-tijd. Mijn

opa, die ik helaas nooit heb gekend,

was al trouw KWPN-lid en na zijn

overlijden is mijn vader doorge-

gaan op zijn lidmaatschap. Aange-

zien ze beiden J. Verhagen heten, is

dat stilzwijgend zo gegaan.

Wij zijn dus al een jaar of veertig

trouw lid. Momenteel zelfs dubbel

lid omdat we ook met het bedrijf lid

zijn, daarnaast heb ik ook nog een

JongKWPN-lidmaatschap. Maar

afijn, het gaat mij niet zo zeer om

het lidmaatschap an sich, maar de

verbondenheid die je daarbij voelt

of anders gezegd; de trots om bij de

club te horen. Zolang ik me kan

heugen, zetten wij ons in voor het

KWPN. Gewoon vrijwillig want

dat doe je voor je vereniging. Zo

ben ik althans opgevoed. Wij zijn

fokkers in hart en nieren en dat zal

altijd zo blijven.

De markt
Maar de laatste tijd voel ik meer af-

stand dan ooit tevoren. Dit heeft te-

vens met de tijd te maken waarin

wij leven. Alles gaat vooruit en dat

gaat vandaag de dag veel sneller

dan vroeger. De wereld is klein ge-

worden en alles schakelt snel. Zoals

ik het zie, is onze fokkerij Europees

geworden in plaats van landelijk.

Jarenlang gold de merriekeuring

voor ons als één van de belangrijk-

ste evenementen van het jaar, daar

keken we naar uit en dat was heel

belangrijk. Vandaag de dag vraagt

de markt echter niet meer om pre-

dicaten, maar om prestatie. Aange-

zien onze hobby en passie voor de

fokkerij zo groot is, zijn wij be-

drijfsmatig in de paarden gegaan

daardoor proberen wij een boter-

ham te verdienen met die hobby,

want van alleen de passie kun je de

bakker niet betalen.

Zodoende moeten wij kijken waar

de markt naar vraagt en proberen

daar zo snel en goed mogelijk in

mee te gaan op een manier die bij

ons past. Nu vraagt de markt niet

naar predicaten, dus de tijd voor het

keuringsklaar maken en de bijko-

mende kosten, is voor ons geen ren-

dabele investering meer.

Levenswerk
Vanwege het insemineren van mer-

ries kom ik veel bij de fokkers aan

huis waar de passie gelukkig nog

altijd groot is, maar daar gaat het

ook mis aangezien zij minder mee-

krijgen van de veranderingen

omdat ze nog trouw de IDS lezen.

Ze hebben soms een levenswerk op

stal staan in de vorm van een fok-

merrie en hebben bijvoorbeeld een

stam opgebouwd met vier elitemer-

ries op rij. Daar zitten heel wat

spaarcenten in, dus deze fokker is

terecht trots en is er nog van over-

tuigd dat hij een topmerrie heeft.

Maar kijk je dan naar de prestaties

van de merrie zelf of in de lijn,

komt daar bijvoorbeeld hooguit een

aantal ZZ-paarden uit.

Of zit er een hengst tussen die zich

niet heeft bewezen in de fokkerij –

ik noem dat een gat in het papier –

dan is alles wat de fokker daar mo-

menteel mee fokt niet erg interes-

sant voor de markt en zal hij waar-

schijnlijk grote moeite hebben om

zijn of haar veulen te slijten. Ik vind

dit hard om te zien en ik kan het

ook niet over mijn hart verkrijgen

om het levenswerk van zo’n passie-

volle fokker naar beneden te halen.

Zodoende help ik wel waar moge-

lijk is om de veulens toch in de han-

del te krijgen.

Maar daar zie ik een taak van het

stamboek liggen om mensen te in-

formeren over wat er gaande is in

de wereld. In plaats van de keuring

nog steeds zo belangrijk te maken.

De tijd verandert en ik vind dat het

KWPN daar momenteel te weinig

in meegaat.

Dit zie je ook gebeuren bij de heng-

stenhouderij. De waarde van het

KWPN-goedgekeurde kenmerk

zakt momenteel jammer genoeg

zeer snel. Dit doen wij zelf aange-

zien we allemaal een interessante

hengst willen gebruiken. Iedereen

doet dat met een andere reden, al-

leen is het voor de keuze van de

fokker niet meer bepalend waar de

hengst goedgekeurd is.

Met de tijd mee
Ik heb het geluk dat ik één van de

aspiranten ben van veulenveiling

Prinsjesdag en daardoor de moge-

lijkheid krijg om mee op pad te

gaan naar moderne fokkers. Zowel

in Nederland als in het buitenland

en daarmee wordt mijn gevoel be-

vestigt. Fred van Straaten en Wil-

lem van Hoof zijn de selecteurs

(springen) voor deze veiling. Aan

hen is de taak te selecteren wat

goed verkoopt en als er twee snel

schakelen en inspelen op de markt

zijn zij dat. Doen ze dit niet zal de

veiling snel achteruit gaan qua ver-

koopresultaten.

Om terug te komen op je vraag, zal

het KWPN – in mijn ogen – snel

met de tijd mee moeten. Men moet

kijken naar wat de leden verwach-

ten om de verbondenheid en het

clubgevoel in stand te houden en

zich niet oubollig vast blijven hou-

den aan dingen die lang geleden be-

paald zijn en ‘o zo belangrijk’ zijn.

Dat kunnen wij wel vinden, maar

als de markt daar niet om vraagt

gaan veel fokkers afhaken.

Niet zo’n zware stempel
Ik zie een megagroei bij Zangers-

heide. Mensen registeren hun veu-

lens daar omdat ze dan in één keer

klaar zijn. Je hebt een interessante

merrie of niet, maar er wordt niet

verwacht dat er predicaten bij

komen. Nu denk ik: ga met de in-

specteurs het land in, chip die veu-

lens, scoor ze meteen lineair, ga

naar concoursen, dan blijf je vol-

doende data houden. Doe doorlo-

pend een paar keer per jaar merrie-

keuringen op het prachtige centrum

wat we toch ter beschikking hebben

voor de fokkers die dit mooi vin-

den. Want het blijft een mooi ge-

beuren de merriekeuring, maar

druk er niet zo’n zware stempel op.

Het KWPN zal zich dienstbaarder

op moeten stellen richting de leden,

in de vorm van goede, snelle ser-

vice, vooral het registeren zonder te

veel vervolgstappen en meer ser-

vice bij de mensen thuis. Een in-

specteur kan aan huis ook wel be-

palen of de merrie sterwaardig

en/of voorlopig keur is. Als je meer

betrokken bent bij de leden zal de

fokker trouw blijven. Want als ik

voor mezelf mag spreken: ik ben

nog altijd trots KWPN-lid en voor

het KWPN zal ik me blijven inzet-

ten. Maar als de sneltrein gaat en

het KWPN op het perron blijft

staan, probeer ik wel in de trein te

zitten.

Paardenmekka
Momenteel zie ik veel gebeuren op

paardenhouderijgebied in Limburg

en Brabant. Het lijkt in korte tijd

richting een heus paardenmekka te

groeien. Er schieten overal paar-

denaccommodaties uit de grond.

Bij gewone regionale wedstrijden

tel je al snel tien verschillende na-

tionaliteiten. Al met al gebeurt er

veel en weten veel mensen van over

de hele wereld Nederland en al zijn

faciliteiten, toppaarden, kennis, ve-

terinairen, smeden, profs en erva-

ring enzovoort, te vinden én te be-

nutten.

Nu vraag ik me af hoe wij de

stroomrichting hier zo goed moge-

lijk kunnen faciliteren. Wat vragen

deze mensen? Kunnen we daarbij

niet beter wat meer samenwerken?

Provincie Limburg en stichting

Limburg paardensport zijn hier vol

mee bezig en doen dit super. Al-

leen, hoe laten we aan andere pro-

vincies en vervolgens gemeentes

zien wat hier gebeurt zodat zij

daarin meegaan? Voordat deze

mensen weglopen naar België en

Duitsland omdat ze makkelijker in

de vraag van deze buitenlandse

mensen kunnen voorzien. Ik ben

benieuwd hoe Marco Zeekaf hier-

over denkt.

De markt vraagt niet naar predicaten

Beste Marco,

Ik weet dat jij als bestuurslid en investeerder van De Peelber-
gen een grote rol hebt gespeeld in de realisatie en exploitatie
van De Peelbergen. Aangezien de paardenwereld niet georga-
niseerd is en je daarbij dus met veel verschillende partijen te
maken kreeg, heb je van alle partijen – zowel de provincie als
de investeerders et cetera – de wensen en eisen in kaart ge-
bracht om vervolgens alle mogelijkheden te inventariseren.
Jij hebt dus een groot aandeel gehad in het realiseren van De
Peelbergen, en daardoor veel zicht op wat er gaande is, en hoe
we dit wellicht breder kunnen trekken dan alleen De Peelber-
gen en Limburg. Ik zou graag van je weten of jij daar een mo-
gelijkheid inziet en zo ja, hoe?
Met vriendelijke groet,
Steffi Verhagen

De Kettingbrief is in de provincie Noord-Brabant gebleven en

terechtgekomen bij Steffi Verhagen van hengstenhouderij en

KI-station Verhagen Horse Service uit Boekel. Zij reageert

deze week op het betoog van dressuur- en springpaardenfok-

ker Sjefri van Esch. Doordat Steffi Verhagen in het verleden

in het bestuur van JongKWPN heeft gezeten, kan zij toelichten

hoe de gang van zaken is bij het KWPN. Kijkt zij vanuit een

ander perspectief naar het KWPN dan Sjefri van Esch? Denkt

Steffi Verhagen dat de waarde van de predicaten ertoe blijft

doen? Voor het vervolg richt zij zich tot Marco Zeekaf.

De Kettingbrief
Sjefri van Esch – Sfeffi Verhagen – Marco Zeekaf

FO
TO

B
IA

N
CA

’S
F

OT
O
G
RA

FI
E

donderdag 13 juni 2019 | 27KETTINGBRIEF

Een inspecteur kan aan huis ook wel bepalen
of de merrie sterwaardig en/of voorlopig keur is