Ook niet – en dat is spijtig – over een bijzonder paardonvriendelijke afstand in diezelfde Grote Prijs. De lijn van een dubbelsprong naar een levensgrote oxer moesten de paarden in vier onmogelijk kleine galopsprongen afleggen. De balken schoten als kleiduiven door de lucht.
Gele kaart
Springruiters zijn er altijd als de kippen bij om in pittige videootjes op sociale media te vertellen wat ze ergens van vinden. Ik zag noch hoorde enig lid van het springruitergilde tekeer gaan tegen Frank Rothenberger, de gelouterde parcoursbouwer die dit op z’n geweten had en die – wat mij betreft – een gele kaart had verdiend.
Om zeep
Nee, balkenland is kwaad op de FEI omdat er een harmonisatie van de inschrijfgelden dreigde. Tegen de tijd dat ik heb uitgelegd wat dit inhoudt, zal dit plannetje wel zijn teruggetrokken ten gunste van de deal die de FEI met Jan Tops sloot over de Global Champions League. Daarin gaan maximaal 20 prima prijzengeld verdienende teams de Nations Cup van de FEI om zeep helpen.
Commerciële boost
De boosheid van de ruiters gold dus vooral de dreigende verhoging van de inschrijfgelden. Ik hoorde ze veel minder hard schelden op Jan Tops en diens plannen om de springsport een commerciële boost te geven. Logisch. Als de journalistenvakbond er straks een loonsverhoging van tien procent uit sleept, hoort u mij ook niet.
Drup aan de neus
Het zijn ook de Europese bestuurders die nu hun stem verheffen. Eind vorig jaar stond de European Equestrian Federation al met een drup aan de neus toen het vierde lid van het Olympische team in rook opging en het Tabel C als openingswedstrijd van de internationale kampioenschappen plotseling bleek te zijn afgeschaft. Ontwikkelingen die weinig met liefde en passie voor de sport te maken hebben. Nu is ‘Europa’ vooral verongelijkt omdat ons continent, nota bene de moeder van de paardensport, weer eens buitenspel is gezet.
Uit de lucht
De Europese boosheid is terecht. Dat harmonisatieding en de deal met Tops kwamen compleet uit de lucht vallen. Maar dat hoort inmiddels tot het politieke theater van de FEI. Relevant is nu de vraag of Europa dit keer bereid is om haar machtsmiddelen in te zetten. Blaffen, maar niet bijten, zo liet Europa zich steeds de kaas van het brood eten. De EEF kan nu bewijzen dat zij echt opkomt voor de kernwaarden van de paardensport.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
