“Je probeert toch wat”, vertelt de vakman uit Weerselo, die achtste zou worden. Kevin Jochems, uitkomend voor de Stal Thijssen , was eerste starter in de Grote Prijs én in de barrage en werd knap tweede. “Nee, sneller ging niet”, vertelt hij. “Hiermee ben ik al heel blij. Edgarrento, een nakomeling van Zento, is nog maar negen jaar .Ik heb me aan m’n plan kunnen houden. Hier en daar een galopsprong minder. Begin van de week liep het allemaal nog niet zo goed, maar ik weet wel dat ik me nooit druk hoef te maken om de hoogte van de parcoursen”, lacht Kevin Jochems.
‘Wild en agressief’
Ook Simone Blum was nog niet zo tevreden over haar debuut op Outdoor Gelderland. “DSP Alice was in het 1.50m te wild en aggresief en ik was niet blij met mijn rijden. Ik hoopte op een fijne omloop vandaag. Niet eens op een zege. Ze was nu veel rustiger en meer gefocust op haar job”, vertelt de winnares, die 740 kilometer verwijderd was van haar stal in Zuid-Duitsland.
Simone Blum komt uit een echte paardenfamilie. Haar vader Jürgen nam als eventingruiter deel aan de Olympische Spelen in Atlanta 1996. In 2017 kwam haar echte doorbraak nadat ze in 2016 Duits kampioen amazones werd. “Dit jaar werden we nog tweede in de Grote Prijs van Oliva, maar bij thuiskomst blesseerde Alice zich op stal en lagen we er tien weken uit. Ja, liever meer tijd geven dan te vroeg beginnen. We staan op de longlist voor het Duitse team met het oog op de Wereldruiterspelen. Duitsland mist een paar belangrijke spelers zoals Daniel Deusser en Christian Ahlmann die niet voor het team zullen uitkomen, maar we hebben zeer goede jongere ruiters met excellente paarden. We moeten alleen nog wat dooroefenen.”
De capaciteiten om de Wereldruiterspelen te springen heeft DSP Alice (v. Askari) wel, zegt Simone Blum. “Ik had wel eens Grand Prix gereden voordat we haar als zevenjarige kochten, maar dat was van een totaal andere level dan met dit paard. Veel ruiters begonnen niet eens aan haar. Het was allemaal te…. Te wild, te voorzichtig, te kijkerig. Een echte vosmerrie, maar ze sprong altijd excellent. Ze is een lot uit de loterij. We hebben samen al prachtige resultaten neergezet op 1.60m niveau.”
‘Ik moest accepteren dat ik niks meer kon’
De band die nummer twee Kevin Jochems met de hengst Edgarrento heeft is veel korter, een half jaar, maar hij heeft zich er al mee in de kijker gereden bij bondscoach Rob Ehrens. “We mogen naar de Nations Cup wedstrijd Falsterbo, als vijfde man weliswaar, maar ik mag er wel alle proeven rijden.”
De tweede plaats in de 1.55m Grote Prijs hadden maar weinig kunnen voorspellen toen Kevin Jochems, destijds al 4,5 jaar stalruiter bij Piet Raijmakers, in oktober 2016 ernstig ten val kwam en zijn bekken brak. “De zwaarste tijd ooit. Wekenlang heb ik ontzettend veel pijn gehad. Het herstel zou zeker een jaar duren. Het werden gelukkig zes maanden. Ik ben drie keer geopereerd en het enige wat ik toen kon waren mijn vingers bewegen. Ik moest accepteren dat ik niks meer kon en vertrouwen hebben in de Nederlandse artsen. Ze zeiden dat het wel weer goed zou komen. Na mijn herstel kon ik aan de slag op Stal Thijssen, een heel belangrijke stap voor me. Behalve dat ik een relatie heb met Sanne Thijssen, helpen we elkaar als team altijd. Leon gaat honderd procent voor de sport en geeft ons alle kansen, ondanks dat hij van de handel moet leven. Ik heb daar veel bewondering voor.”
Meer Limburgs success kwam van Mathijs van Asten, die in de Grote Prijs als vijfde finishte op Romane du Theil (v. For Pleasure). Hij dook net als de Zwitser Beat Mändli op Simba (v. Toulon) onder Jochems z’n tijd, maar namen een balk mee in de barrage. De Amerikaanse Alise Oken, die momenteel op Stal Hendrix in Baarlo verblijft, werd derde, voor Julia Houtzager-Kayser uit Rouveen.
Lees ook: Kevin Jochems springt naar tweede plek in Arnhem
Bron: Outdoor Gelderland / Paardenkrant – Horses.nl