Het onsportieve aan dressuur is ook dat de juryleden maar al te graag ruime voldoendes geven voor wat eigenlijk van een bedroevend niveau is.
Sfeerverhogend
Er zijn allerlei korte termijn-voordelen verbonden aan een feestelijke score. Een middelmatige combinatie kan zich bijvoorbeeld willen kwalificeren voor een internationaal kampioenschap en heeft dan een score van 68 procent nodig. Een vrolijke score werkt ook sfeerverhogend, het publiek kan bij zo’n mooi percentage gaan denken dat de sport best prima is. ’s Avonds in de bar is het voor juryleden ook veel gezelliger als ze niet de hele tijd door zure ruiters worden gestalkt. En dan de voornaamste reden voor een leuk cijfer: het jurylid wordt volgend jaar teruggevraagd.
Vrolijker
Vooral organisatoren met dressurende kinderen, leerlingen of stalruiters hebben een hekel aan juryleden die de waarheid vertellen. Die selecteren hun officials op de bereidheid om de wereld er tijdelijk wat vrolijker uit te laten zien.
Ja maar dat zullen dan toch alleen duistere types uit de binnenlanden van Zuid-Amerika zijn, die hun oren zo naar organisatoren laten hangen, hoor ik u denken. Nee, hele grote namen hebben al een oogje dicht geknepen. In New York smeekten de olympische juryleden Gary Rockwell en Katharina Wüst afgelopen weekeinde om een hernieuwd tripje naar Central Park.
75.000 euro
Op het programma van de Central Park Horse Show stond een startveld van Noord-Amerikaanse tweede rang en een handvol Europeanen met hun derde paard. Die alleen al in de Kür op muziek 75.000 euro mochten verdelen. Gary Rockwell vertelde na de Grand Prix hoe geweldig de jurering op de Olympische Spelen wel niet was geweest. Het klassieke paardrijden was beloond, het dierenwelzijn en de harmonie hadden gezegevierd.
Dikke voldoendes
Vervolgens gaven hij en zijn flexibel meedenkende collega’s dikke voldoendes aan Evi Strasser, wier paard gedurende de hele rit ongelijk was. En aan Inna Logutenkova die op een paard zat dat deze keer geen zin had in Grand Prix.
Dressuur is een soort voetbal. Maar dan met een doel dat in de ene wedstrijd 9.15 meter breed is en in de andere 18.30 meter. Dressuur is ten diepste een onsportieve sport.
Dirk Willem Rosie, hoofdredacteur
sorry, dit is erg kort door de boch,wat een negatief artikel, een beetje nuance had wel gemogen,
dressuur is een prachtige sport, en er zijn veel juryleden die ontzettend hun best doen,
om de beste combinatie bovenaan te zetten. ongeacht huidskleur, geslacht, leeftijd, geld of wat dan ook.
Aangezien ik de ritten niet zelf kan zien en mijn eigen mening kan vormen, kan ik dit bericht alleen maar naast me neer leggen. Mijn eigen ervaring is dat de genoemde Wust een jurylid is dat fair jureert.
Gedurfd geschreven. En hier en daar herkenbaar. Ik heb ook de discussies bij een secretariaat gehoord waarbij ze zeiden een jury niet meer uit te nodigen. Ze hadden nl. geen zin meer in het geklaag van de ruiters die bij het secretariaat de punten kwamen halen… Dit heb ik meerdere keren meegemaakt, en de jury had op die momenten geen ongelijk in de lage jurering. Zelfs wel eens gehoord dat een jury thuis werd opgebeld en nog een grote mond na kreeg vaneen ruiter. Of een jury die werd ‘opgewacht’ na een wedstrijd… Wie oh wie durft er nog de jurycursus te gaan volgen? En oh-oh-oh wat zijn die wedstrijden toch gezellig,hè!?
Ik zelf baal ook stevig wanneer ik soms mijn punten na een dressuurwedstrijd zie. Maar eerlijk is eerlijk, het zijn wel die lage punten die mij iedere keer wakker schudt.. Zeker wanneer de jury de lage punten onderbouwd op het protocol, maakt dat ik beter mijn best ga doen en ga nadenken over mijn training.
Leuk stuk maar dressuur is niet eens een sport. Het is een show beoordeeld door mensen waar we geen vertrouwen in hebben. Net als kunstschaatsen of turnen. En dus altijd het gezeur achteraf.
Strikt genomen is paardensport ook geen sport, golf, zwemmen, atletiek, allemaal geen sport. Wel fysiek knap, kunstig en inspannend, maar dat zijn echte sporten als basketbal, voetbal, schermen, boksen allemaal ook.
–
Sport is een competitie met een onbekende uitslag, volgens vastgelegde regels, met een overduidelijke fysieke atletische prestatie en (!) een “aanval en defensie” element.
Oftewel, je tegenstander kan en mag je eigen prestatie beinvloeden. Dan is het sport, anders is het een competitie, of igv jurysport een verkiezing.
Dus 2 mensen op een schietbaan naast elkaar is een competitie, zet ze tegenover elkaar dan is het sport. Niet elke competitie is dus sport.
–
Overigens is dit geen waardeoordeel of sport dan beter of minder is dan een competitie of een show met jury’s, maar de hoeveelheid kijkers of bezoekers is ook niet relevant. Dat zou een US verkiezingsdebat met bijna 100milj kijkers tot een sport maken ipv een competitie of gewoon een show met een persjury die de winnaar kiest waar dan niemand het weer mee eens is.
‘Dressuur is ten diepste een onsportieve sport.’
Dat is een rare stelling. Dressuur is een jurysport waar ongetwijfeld regelmatig wat mis gaat. Maar wie niet tegen een juryoordeel kan moet zich niet bezighouden met dressuur en fokkerij maar een andere sport kiezen. Schaken of dammen of zoiets. Dat doet geen dier pijn.
Iets anders is dat er gerust kritisch over juryleden gesproken mag worden. Dat moet zelfs. En misstanden aan de kaak stellen is plicht voor journalisten. Maar dat is iets anders dan de stelling ‘Dressuur is ten diepste een onsportieve sport.’ Dat is een zure, onjuiste conclusie.
Het doel van dressuur is een eenheid met je paard worden die zich in alles een happy athlete moet tonen. Dat is het toppunt van sportiviteit. Wat er onderweg mis gaat mag worden bekritiseerd.
Als ik deze column lees heb ik vooral de indruk dat dhr Rosie de jurering van de OS, en dus de resultaten van de Nederlandse combinaties op dit evenement wenst ter discussie te stellen.Helaas voor dhr Rosie, maar ik hoop dat de lijn van de OS wordt doorgetrokken en dat we terug gelukkige en ontspannen paarden in de dressuurring te zien krijgen….
Dank aan de heer Rosie voor het geschreven artikel. Slaat de spijker op de kop.
Dit is niet nieuw. Dressuur heeft meer te maken met circus dan met sport.
Het heeft veel weg van het Amerikaans worstelen waar van tevoren ook min of meer vaststaat wie de prijzen verdelen.
Rosie heeft gelijk dat het van de gekke is dat je zomaar mee kunt doen aan een 4 sterren concours zonder eerst de 1, 2 en 3 sterren te hebben afgewerkt.
Maarrrrrr….is dat heel veel anders dan tijdens grote springconcoursen waar ruiters die zich daar niet voor hebben geplaatst een `tafel kopen` en daarmee toch aan de start verschijnen?
“Dressuur is ten diepste een onsportieve sport.”
————
Dressuur is gewoon matchfixing als je goed het verhaal leest .
Gelukkig dat we tenmisnste nog 1 nationale “azijnzeiker” over hebben in de paardensport! Ik ben het lang niet altijd eens met DWR maar hij gebruikt zijn column om misstanden in de paardensport aan de kaak te stellen. Van dit soort mensen heb je er niet zoveel in de paadenwereld, want iedereen is bang voor iedereen omdat er belangen mee gemoeid zijn. Onafhankelijkheid is een groot goed maar levert je weinig vrienden op in de paardenwereld.
–
Overigens grappig hoe mensen zo’n column eigenlijk lezen. Ik lees in reacties opmerkingen die ik niet plaatsen kan na het lezen van het artikel.
Of maak ik mij nu ook schuldig aan selectieve verontwaardiging?
De analyse van Ko vind ik erg leuk om te lezen. Waarschijnlijk heeft hij gelijk. Als ik voor mezelf als amateurtje in de breedtesport spreek: de enige met wie ik in competitie ben is mezelf. Ik ga echt niet naar een dressuurwedstrijd om zo’n lelijke beker te winnen, maar om te kijken of we het in de ring eruit krijgen en mezelf aan het oordeel van een jury over te geven. Je hebt bij dressuur met zoveel omstandigheden te maken (ring, jury, paard, ruiter, omgeving) dat je zeker niet een zuivere competitie met je mede-deelnemers hebt. Iedereen rijdt volgens mij vooral tegen zichzelf en zijn of haar eigen demonen (en die van het paard).
Van mij mag je dat best een show noemen. Als ik win na een fijne proef ben ik blij, maar als ik een lintje krijg terwijl ik niet tevreden was, dan heeft de proef voor mij nog steeds geen glans. Natuurlijk werkt het anders in de topsport, waar allerlei belangen een rol spelen. Maar ook dat is geen head-to-head onder zuivere competitie omstandigheden inderdaad.
Goed dat DWR steeds als luis in de pels het systeem aan de orde blijft stellen. Iemand moet het doen inderdaad.
Dwr ik ben het volledig met je eens! Ik heb in de keuken mogen kijken op 5 sterren dressuur wedstrijden en bij de subtop…. en ja hoor vriendjes krijgen punten, startplaatsen enz. Het is triest maar waar ! Misschien moet men internationaal en zeker nationaal hier wat aan doen ? Het begint immers bij de basis. Jammer dat veel mensen zich er zogenaamd bij neer leggen dat de beoordeling zo wisselend is! Maar het blijft een feit dat zeker bij (sub) top veel mis is bij de jurering! En het alleen maar starten als jury x jureerd want daar krijg ik altijd punten van is toch wel heel erg uit de tijd.
Misschien een idee dat bij elk onderdeel het direct in zicht komt wat de jury geeft voor punten….. ik denk dat men dan een stuk minder explosief gaat jureren. En ik bedoel dan ook DIRECT en niet pas na het volgende onderdeel!